Scenariusz do zrealizowania po przeczytaniu przez uczniów książki M. Ende „Momo” (lub fragmentów wybranych przez nauczyciela). Lekcja dotyczy refleksji na temat czasu – względności jego odczuwania, metafor z nim związanych, funkcjonowania tego terminu w języku polskim. Jest równocześnie zaproszeniem do rozważań na temat wartości, m.in. przyjaźni, miłości, rodziny.
Pusta przestrzeń na środku klasy (stoliki np. rozsunięte, przy ścianach).
Tablica i kreda, magnesy do tablicy. Dwie koperty z takim samym zestawem wyrazów – synonimów słów „powoli” i „szybko”. Stoper lub zegarek. Losy z hasłami – związkami frazeologicznymi dotyczącymi słowa „czas”. Kserokopie fragmentu rozdziału „Momo dociera tam, skąd przychodzi czas”. Kartki, długopisy, koperty.
Poproś uczniów, aby poruszali się w przestrzeni w różnych rytmach. Wypowiadaj polecenia zmieniające tempo i sposób chodzenia (np. Wyobraźcie sobie, że spóźniliście się do szkoły. W jaki sposób wówczas się przemieszczacie? Jak chodzimy, gdy zwiedzamy muzeum? Gdy wychodzimy z psem? Gdy zapada zmrok i szukamy drogi itp.?) Podsumowujemy krótką rozmową o poruszaniu się człowieka szybko lub wolno. Od jakich okoliczności to zależy?
Na tablicy zapisz hasła POWOLI i SZYBKO. Podziel klasę na cztery zespoły. Każdemu z nich daj kopertę z synonimami. Dwie grupy wybierają spośród otrzymanych haseł te, które odnoszą się do słowa „powoli”, dwie następne grupy – szukają synonimów „szybko”. (Przykłady wyrażeń: majestatycznie, w żółwim tempie, jak mucha w smole, swobodnie, luźno, flegmatycznie, nieznacznie, po trochu, spokojnie, posuwiście, nieśpiesznie, płynnie, niemrawo, ociężale, sennie, krok po kroku, ślimaczo, ślamazarnie, spacerkiem, na niskich obrotach, noga za nogą, jak krew z nosa; prędzej, raptownie, w gorącej wodzie kąpany, biegiem, bystro, chyżo, co tchu, co żywo, czym prędzej, ekspresowo, galopem, gazem, ile dała fabryka, ile tchu, jak burza, jak z bicza strzelił, lotem błyskawicy, momentalnie itd.) Podsumuj pracę: porównajcie i omówcie, a następnie zastanówcie się wspólnie czy hasła POWOLI i SZYBKO można wartościować? W jakich sytuacjach/czynnościach sprawdza się szybkość, a w jakich lepiej działać wolno?
Wariant: Jeśli czas na to pozwala, możesz zacząć pracę od tego, że uczniowie sami poszukują synonimów słów SZYBKO i POWOLI, a dopiero potem poszerzyć zasób o synonimy z kopert.
Przejdź w rozmowie płynnie do pytań dotyczących lektury. Jak o pojęciach POWOLI i SZYBKO możemy rozmawiać w kontekście bohaterów i zdarzeń z książki? W jaki sposób zostało ukazane działanie czasu w książce – czy to coś pozytywnego czy negatywnego? Co się stało z mieszkańcami - w jaki sposób obecność Szarych Panów wpłynęła na ich życie? Czy pośpiech nie jest traktowany przez autora zbyt powierzchownie, jednoznacznie negatywnie? Co wpływa na takie postrzeganie? Jak lekturę z 1973 r. postrzegacie przez pryzmat dzisiejszego świata, Waszego życia?
Zbadaj z uczniami względność odczuwania upływu czasu, możesz zastosować proste zadanie. Daj każdemu kartkę i długopis i prosisz, aby stanął w wybranym miejscu w klasie, bez oparcia i zamknął oczy. Wypowiedz hasło: „CZAS start” i odmierz np. 50 sekund, zakończ hasłem: „CZAS stop”. Niech uczniowie zapiszą na kartce, ile ich zdaniem upłynęło czasu. Następnie poproś, by dzieci usiadły wygodnie w wybranym przez siebie miejscu, zamknęły oczy. Powtórz czynność z odmierzaniem czasu. Usiądźcie w kole, podsumowujecie: ile wg dzieci minęło czasu w obu etapach zadania. Porównajcie wyniki. Następnie rozpocznij z uczniami rozmowę dotyczącą względności czasu:
- Od czego zależy nasze postrzeganie czasu?
- Jak nam upływa czas, gdy na coś czekamy, gdy wykonujemy nudne lub interesujące czynności.
- Co oznacza „mieć czas”, czy można czas „posiadać”?
Podziel grupę na dwu- lub trzyosobowe zespoły. Każdy z nich losuje jedno hasło (np. zabijać czas; nadgryziony zębem czasu; czas stanął się w miejscu; gorący czas; iść z duchem czasu; niewolnik czasu, pan własnego czasu, trawić czas, poświęcać czas, czas to pieniądz/oszczędzać czas, za wszystkie czasy; to kwestia czasu; przetrwać próbę czasu; na wszystko przyjdzie czas itp.). Zadanie polega na przygotowaniu przez uczniów senki, w której pokażą, w jaki sposób rozumieją wylosowany związek frazelogiczny, do jakiej sytuacji życiowej go odnoszą (może on paść w scence - ale nie chodzi o kalambury).
Obejrzyjcie wspólnie kolejne prezentacje. Po każdej etiudzie omów z uczniami znaczenie związków frazeologicznych – jak rozumieją ich sens, w jakich sytuacjach można je wykorzystać. Na koniec pokazów zapytaj o trudności w przedstawieniu haseł związanych z frazeologią, odwołując się do różnorodności i częstości występowania rzeczownika „czas” w naszym codziennym życiu. Odczytajcie hasła, które nie zostały wylosowane.
Poproś uczniów, aby sprawdzili, jak związki frazeologiczne dotyczące czasu odnoszą się do książki. Co się działo z „zaoszczędzonym czasem” mieszkańców, kiedy czas stanął w miejscu itd., co oznaczało dla Szarych Panów „mieć więcej czasu", jak go pozyskiwali, czym były Kwiaty Godzin?
Zaproś uczniów do budowania maszyny do produkcji Czasu – wytwarzania Kwiatów Godzin. Podziel klasę na dwie grupy. W jednej z nich wybierz Mistrza Horę, w drugiej Kasjopeję lub pozostaw grupom wybór liderów. Niech każdy z uczniów opracuje swój własny ruch - swoje wyobrażenie jednego z elementów maszyny do generowania Czasu. Zadanie Mistrza Hory oraz Kasjopei to przyjrzenie się propozycjom kolegów i ustalenie szyku, sekwencji ruchów, złożenie elementów w całość tak, by w każdej grupie powstała jedna Maszyna. Poinformuj uczniów, że efektem pracy każdego z urządzeń mają być Kwiaty Godzin, które liderzy obu zespołów zbiorą i wręczą każdemu dziecku z grupy oglądającej. W trakcie pokazów Hora i Kasjopeja pełnić będą również funkcję dyrygentów swoich zespołów, wyznaczą rytm (szybko-wolno). Poproś grupy o prezentacje. Zabawa kończy się, gdy każdy z uczniów z drugiej drużyny otrzyma „dodatkową godzinę” (ćwiczenie ruchowe, rytmiczne, ćwiczenie wyobraźni).
Poproś dzieci o opisanie swoich wyobrażonych Kwiatów Godzin, czy np. złożone są z rzeczy, które lubią robić, z jakich kolorów, smaków, zapachów. Przeprowadź z uczniami dyskusję o tym, dlaczego czas jest tak cenny – możesz jako punkt wyjścia potraktować poprzednie ćwiczenie i fikcyjną maszynę do produkcji czasu. Czy uczniowie spotkali się z sytuacjami, gdy brakuje czasu lub gdy go „marnują”, na co im „szkoda czasu”? Jakie czynności, rzeczy, którym „poświęcamy czas” mogą być dla jednych interesujące, ważne, a dla innych wprost przeciwnie. Co nadaje im wartość? Skąd i dokąd „czas ucieka”? Jak rozumieją powiedzenie: nie mam na „nic” czasu? Czym może być to "nic”?
Zapytaj uczniów, co chcieliby zrobić z tą dodatkową cenną godziną, którą otrzymali od drugiej drużyny w poprzednim ćwiczeniu? Zapiszcie uzasadnienie na kartkach. Zaproponuj, żeby uczniowie, którzy chcą spędzić tę godzinę z inną osobą/osobami włożyły swoje kartki do kopert, zaadresowały je i przekazały tym osobom.
Podsumowanie, zakończenie.
Rozdaj uczniom tekst „Momo dociera tam, skąd przychodzi czas”. Odczytajcie go głośno. Zadaj pracę domową:
a) przekazanie adresatowi koperty - Kwiatu Jednej Godziny i obserwacja tego, co się wydarzy
b) praca domowa pisemna: Jak rozumiesz słowa Mistrza Hory: „Bo jak macie oczy, żeby widzieć światło, i uszy, żeby słyszeć dźwięki, tak macie również serce, by postrzegać nim czas (…) Ale są niestety ślepe i głuche serca, do których nic nie dociera, mimo że biją.”?
Wiek 10-13 lat
Wiek 10-13 lat
Wiek 10-13 lat
Wiek 10-13 lat