1. Normalny – nienormalny 5 min.

Poproś uczniów, aby w parach wymienili się odpowiedziami na następujące pytania: co oznacza dla Ciebie słowo „normalny”? Z czym Ci się kojarzy? A „nienormalny”? Poleć, aby po tej rozmowie każdy duet wspólnie zapisał na jednej kartce oba pojęcia – normalny i nienormalny – znajdując takie rozwiązanie graficzne, które odda przemyślenia i stosunek rozmówców do obu pojęć.

2. Najnormalniejsza rodzina? 5 min.

Stańcie w kole. Powiedz, że tematem dzisiejszego spotkania będzie poznanie historii chłopca, Barnaby’ego Brocketa, który przyszedł na świat w najnormalniejszej rodzinie na świecie. Zapytaj uczniów, co sądzą o sformułowaniu „najnormalniejsza rodzina”? Poproś, aby każdy pomyślał o geście, który oddaje jego stosunek do tego wyrażenia. Następnie niech każdy spróbuje wypowiedzieć te słowa w taki sposób, by pokazać swoje emocje za pomocą odpowiedniego tembru głosu, akcentu, gestu wykonanego ciałem itp.

Zachęć uczniów do tego, aby prezentacja odbyła się w sposób płynny – bez przerywania sobie i komentowania kolejnych pomysłów. W ten sposób stworzycie wspólnie wielogłosową interpretację jednego wyrażenia.

3. Refren 5 min.

Podziel grupę na cztery zespoły. Zadaniem każdego jest przygotowanie dźwiękowego opracowania refrenu piosenki. Tekst brzmi następująco: „Najnormalniejsza rodzina na świecie, to jest opowieść o Barnabym Brockecie”. Po chwili niech wszystkie drużyny zaprezentują swoje wersje. Zapytaj, który wariant najbardziej przypadł grupie do gustu. Wybierzcie jeden i nauczcie się go – spróbujcie go kilkukrotnie zaśpiewać wszyscy. Zapowiedz, że w dalszej części warsztatów to będzie refren Waszego minipokazu.

4. Głośne czytanie 5 min.

Usiądźcie w kole. Rozdaj każdemu tekst lub poproś, by każdy czytał po kolei jeden akapit z Twojego egzemplarza. Przeczytajcie tekst z załącznika nr 1.

5. Życie Barnaby’ego 10 min.

Podziel klasę na pięcioosobowe zespoły. Poproś, by uczniowie porozmawiali o tym, w jakiej sytuacji znalazł się Barnaby, przychodząc na świat w rodzinie, która najbardziej ceni normalność?

Następnie powiedz, że zadaniem każdej grupy będzie przygotowanie sceny prezentującej jedną sytuację z życia Barnaby’ego, kiedy był w określonym – innym dla każdego zespołu – wieku. Grupy losują wiek – przygotuj wcześniej karteczki z cyframi. Możesz skupić się tylko na młodości Barnaby’ego (wtedy sceny powinny dotyczyć sytuacji, gdy miał np. 3, 6, 9, 12, 15 lat) lub na całym jego życiu (wtedy na karteczkach powinny się znaleźć cyfry pozwalające zobaczyć różne etapy – np. 6, 18, 25, 40, 75). Daj każdej grupie ten sam zestaw materiałów: białą mocną nić oraz kilka białych balonów i nożyczki – tylko takie rekwizyty mogą wykorzystać w swoich etiudach.

Wykorzystanie jednakowych rekwizytów przez każdą z grup pozwala na zbudowanie spójnego estetycznie minispektaklu. Jeśli pracujecie po lekcjach w szkole, zachęć uczniów, by nie pracowali jedynie w sali, ale poszukali w szkole miejsca, które będzie najlepiej odpowiadało ich pomysłowi na scenę.

6. Prezentacja oraz omówienie 15 min.

Gdy wszystkie grupy będą gotowe, powiedz, że będziecie prezentować sceny chronologicznie, a omówicie je po obejrzeniu wszystkich etiud. Sceny powinna oddzielać od siebie piosenka, którą przygotowaliście wspólnie na początku zajęć – niech zaśpiewają ją widzowie pomiędzy zakończeniem jednej etiudy i początkiem następnej. Ustalcie kolejność, żeby płynnie przechodzić pomiędzy sytuacjami z życia Barnaby’ego Brocketa.

Po zaprezentowaniu wszystkich scen porozmawiajcie o tym, jak wyglądało życie Barnaby’ego widziane Waszymi oczami? Jak teraz interpretują hasło „najnormalniejsza rodzina na świecie”?