1. Wolno-szybko 5 min.

Wybijaj powolny rytm na instrumencie perkusyjnym. Zachęć dzieci, żeby chodziły w tym rytmie po sali tak, żeby wypełnić wolne przestrzenie. Zmieniaj kilkakrotnie rytm, przyspieszaj, spowalniaj, na koniec niech to będzie bieg, a potem cisza – zatrzymanie.

Usiądź z uczniami w kole i porozmawiajcie o tym, jak odczuwacie czas – czy uczniowie mają poczucie, że czasem biegnie on szybko, a czasem wolno? Jakie to sytuacje? Z czego wynika to wrażenie innego tempa upływu czasu?

2. Dyskusja filozoficzna 15 min.

Poproś dzieci, żeby narysowały, jak płynie czas, jaką przemierza drogę. Następnie usiądźcie w kole, poproś, żeby każdy pokazał swój obrazek i powiedział, co przedstawia. Zadaj pytanie: jak płynie czas? Po pierwszych swobodnych odpowiedziach szukajcie odzwierciedlenia koncepcji w obrazkach. Na wszelki wypadek miej do dyspozycji także plansze przedstawiające upływ czasu liniowy, kolisty, spiralny. Porozmawiajcie o tym, czy czas ma początek? Koniec? A czy można cofnąć czas? Wrócić do tego samego momentu? Co z dorocznymi świętami? Urodzinami?

3. Opowieść 5 min.

Włącz cicho muzykę relaksacyjną, poproś dzieci, żeby zamknęły oczy i opowiedz im historię zaczerpniętą z książki „Momo” Michaela Ende – o miasteczku, w którym szarzy panowie stworzyli kasy oszczędności czasu i ludzie zaczęli się spieszyć. Małe, spokojne miasteczko zaczęło pędzić. Ludzie przestali mieć czas dla siebie, nie rozmawiali, nie bawili się, ciągle oszczędzali czas. Wtedy pojawiła się dziewczynka Momo, która odnalazła ukryty w magazynach czas i choć gonili ją szarzy panowie, uwolniła czas.

4. Improwizacja 20 min.

Postaw przed dziećmi kuferek i powiedz: „wyobraźcie sobie, że tu właśnie został ukryty czas, zaraz go uwolnimy, pomyślcie, co zrobicie z tym uwolnionym czasem, z takim dodatkowym czasem, którym możecie dysponować”. Poproście dzieci, by zamiast mówić, opowiedziały za pomocą gestów, pantomimy, co zrobią z uwolnionym czasem – zachęć je do tego, by nie przestawały na jednej czynności, ale tworzyły całe opowieści/mini-scenki. Inni niech opowiadają, co widzą, jakie były wg nich intencje danej osoby. Na koniec porozmawiajcie o tym, co każdy chciałby zrobić z dodatkowym czasem.