Zajęcia pozwalają na nazywanie i rozpoznawanie emocji. Zaczynając od odpowiedzi na pytania, co to znaczy stracić humor albo być w dobrym lub złym humorze, dzieci ćwiczą przyglądanie sie stanom emocjonalnym i określanie ich. Konspekt powstał przy okazji omówienia spektaklu "Noniek" Marty Guśniowskiej (reż. B. A. Bielenia, Teatr Dzieci Zagłębia im. Jana Dormana w Będzinie). Po drobnych modyfikacjach może być wykorzystany również w pracy na lekcji o emocjach z grupą, która nie oglądała tego przedstawienia.
Przestrzeń do zajęć ruchowych. Ławki odsunięte pod ściany.
Tablica do zapisywania lub rysowania.
Jeśli potrzebujemy - symbole do przymocowania na tablicy, wycięte np. z bristolu: słońce, chmura z deszczem, chmura z błyskawicami.
Można zrezygnować z wycinanych symboli i tylko rysować.
Można użyć kolorów (wtedy kolorowe markery lub kredy)
W ostateczności można po prostu zapisywać słowa na tablicy, jeśli grupa, z którą pracujemy, opanowała już czytanie.
Powiedz dzieciom, że dziś na zajęciach wrócicie myślami do obejrzanego przez Was spektaklu “Noniek”. Zapytaj dzieci, czy pamiętają głównego bohatera. Dlaczego miał tak na imię? Jaki był jego kłopot? Czego szukał?
Stańcie w kole. Poproś dzieci, żeby każde z nich, które ma dobry humor, zmieniło miejsce, przechodząc przez środek koła. Następnie poproś, żeby każdy, kto dzisiaj jest w złym humorze, też zmienił miejsce, w ten sam sposób. Na koniec poleć, aby osoby, które dziś nie mają humoru, zrobiły to samo.
Porozmawiajcie o tym, co to znaczy mieć humor albo dobry humor. Jak się wtedy czujemy? Co zdaniem dzieci oznacza, jeśli ktoś mówi, że nie ma humoru, tak jak Noniek? A jak się czuje ktoś, kto jest w złym humorze?
Narysuj na tablicy trzy okręgi. W jednym z nich zmieści się dobry humor i wszystkie stany i emocje mu przypisane, drugi dotyczy braku humoru a w trzecim zmieszczą się wszystkie emocje, które mogą być związane ze złym humorem. Jeśli grupa, z którą pracujesz, potrafi już czytać, możesz po prostu podpisać te okręgi. Jeśli nie, wybierz inne oznaczenie, wyjaśniając je dzieciom (na przykład kolory: dobry humor może mieć żółty kolor, stan bez humoru - niebieski, a zły humor - czerwony. Albo możecie wybrać z dziećmi własne kolory). Możesz użyć oznaczeń związanych z pogodą: słońca, chmury z deszczem i chmury z błyskawicami. To tylko przykłady. Możecie z dziećmi wymyślić własną klasyfikację.
Nazwijcie te emocje, które są związane z byciem w dobrym lub złym humorze albo bez humoru. Zapytaj o nie dzieci, niech wymienią, jak najwięcej pomysłów, jak może się czuć ktoś w każdym z tych stanów. Na koniec możesz podsuwać dzieciom nazwy emocji i sprawdzicie razem, czy potrafią je przyporządkować do każdego z 3 okręgów.
Radość, szczęście, ekscytacja, zadowolenie, smutek, przygnębienie, rozpacz, złość, wściekłość, zdenerwowanie - oto nazwy przykładowych emocji.
Możecie je zapisywać lub wymyślać własne symbole, które je określają.
Podziel dzieci na pary. Każda para ma za zadanie przedstawić rzeźbę - nieruchomy obraz z własnych ciał, który pokazuje albo ludzi w dobrym humorze, albo ludzi bez humoru/w złym humorze. Niech każda para ustali między sobą, nie informując o tym pozostałych, którą z trzech opcji i którą z emocji chce pokazać. Następnie po kolei pary pokazują swoje rzeźby a reszta grupy ogląda i zgaduje, w jakim stanie znajdują się osoby tworzące nieruchome rzeźby. Jakie emocje mogą im towarzyszyć? Skąd to wiemy? Widzowie mogą pofantazjować na temat sytuacji, jaką widzą. Dlaczego te osoby się cieszą? Dlaczego są takie smutne?
Zapytaj dzieci, czy pamiętają w jaki sposób humor odzyskał Noniek, tytułowy bohater spektaklu. A co sprawia, że one są znowu w dobrym humorze? Niech każdy wymieni jedną rzecz, która mu pomaga poczuć się lepiej w dniu, w którym obudziły się bez humoru.
Pedagożka teatru, trenerka, tutorka. Współtworzy Dział Pedagogiki Teatru w Instytucie Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie. Absolwentka Wydziału Wiedzy o Teatrze warszawskiej Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza, Szkoły Treningu Grupowego przy Fundacji Szkoła Liderów oraz Szkołę Trenerów Grup Wsparcia. Certyfikowana tutorka Szkoły Liderów. Prowadzi warsztaty głównie dla osób dorosłych, wspiera w rozwoju nauczycieli i edukatorów.
