Podczas spotkań uczestnicy przyjrzą się czterem parom emocji. W drugim odcinku będą to złość i entuzjazm.
Oto kilka słów od autorek cyklu „Emocje są!”: Przygotowałyśmy ten emocjonujący cykl z myślą o małych dzieciach, aby mogły bliżej poznać emocje, których doświadczają. Przez pracę z ciałem i zabawę uczestnicy zajęć zdobędą umiejętność rozpoznawania i nazywania podstawowych emocji. Zależy nam przede wszystkim na zbudowaniu w nich przekonania o tym, że nie ma emocji dobrych i złych - że są takie, które możemy uznać za bardziej lub mniej przyjemne, ale że wszystkie emocje są ważne.
Przygotowanie do rozpoznawania podstawowych emocji. Zbudowanie przekonania, że każda emocja jest ważna.
Przestrzeń do ruchu w całej grupie.
1. Zajęcia poprowadź w konwencji wizyty w muzeum. Prowadząc grupę przez kolejne działania dbaj o to, by konsekwentnie trzymać się muzealnej narracji. Możesz zacząć tak:
Witajcie w Muzeum Emocji Wybuchowych. Będziecie w nim oglądać i testować niezwykle wybuchowe rzeźby, które przedstawiają wybuchy złości oraz entuzjazmu! To Muzeum jest inne niż wszystkie, bo eksponaty stworzymy sami ze swoich ciał.
2. Zaproś grupę do masażu w parach, który przygotuje wasze ciała do bycia rzeźbami. Poproś, by dzieci stanęły w parach – najpierw jedna osoba masuje drugą, potem nastąpi zamiana.
Pomagaj grupie podpowiadając instrukcje:
- Masujemy od stóp do głowy ciało partnera: jedna, druga noga, potem brzuch (uważajcie na łaskotki!), ręce, ramiona, plecy.
- A teraz delikatnie: twarz i głowa, nos, broda, uszy.
Za każdym razem daj czas na zajęcie się daną częścią ciała. Kiedy dojdziecie do końca, zapowiedz zmianę w parach i powtórz całą sekwencję
3. Zapowiedz, że drugim etapem rzeźbiarskiej rozgrzewki jest taniec emocji, który już znacie z poprzedniego spotkania. Stańcie wspólnie w kole i podawaj kolejne hasła, na które uczestnicy mogą dowolnie zareagować wskazaną częścią ciała:
- radosną miną
- smutnymi uszami
- zadowolonym brzuchem
- stopą w złości
- zachwyconymi rękami
- odważnymi plecami
- obrzydzoną miną
- strachliwymi oczami.
Baw się śmiało emocjami i częściami ciała, miksuj je, zapraszaj dzieci do wnoszenia propozycji. Nie bój się najbardziej śmiałych i zaskakujących haseł - radosna pupa i wystraszone zęby? Nie ma kombinacji niemożliwych!
4. Przejdź do dwóch emocji przewodnich tych zajęć. Powiedz dzieciom, że dziś wyrzeźbicie i ożywicie w muzeum pomniki emocji, które są znane z tego, że powodują eksplozje. Obie są wybuchowe i potrzebują wydostać się z naszego ciała: są to złość i entuzjazm.
1. Zaproś grupę do pierwszej sali muzealnej – Gabinetu Złości. Poproś o to, by każdy znalazł nową parę. Powiedz, że zadaniem każdego duetu jest przygotowanie dwóch ruchomych rzeźb pt. "Mała złość". Najpierw jedna osoba stanie się rzeźbiarzem a druga – gliną, a następnie na Twoje hasło dzieci zamienią się rolami. Wyjaśnij, że rzeźbiarz formuje ciało rzeźby jak plastelinę i projektuje jej minę, gesty, ruch i dźwięk.
Poproś wszystkich, by stanęli w kręgu i zaprezentujcie działanie swoich rzeźb.
2. Przygotujcie rzeźby „Większa złość”. Tym razem niech każda rzeźba sama poszuka sposobu na to, żeby wzmocnić złość – jak to pokazać?
3. Poproś dzieci, by ponownie pracowały w parach. Tym razem ich zadaniem jest opracowanie ruchomej rzeźby pt. „Wybuch złości”. Jak złość uwalnia się z ciała? Stwórzcie wybuchowe rzeźby, które pozwolą wyrzucić całą złość.
Powiedz, że za chwilę uruchomicie Wasze wybuchowe rzeźby równocześnie. Aby to zrobić, niech każdy wybierze miejsce na swoim ciele, które będzie włącznikiem – po jego naciśnięciu nastąpi wybuch.
Kiedy rzeźby będą gotowe, stańcie w kole. Rozpocznij odliczanie do wybuchu: pięć, cztery, trzy, dwa, jeden....START! Naciśnijcie włączniki i uruchomcie wybuchy złości.
Po wspólnym wybuchu w muzeum pożegnajcie złość oklaskami, szybko zniknęła po wybuchu!
4. Zapytaj dzieci, co ich zdaniem się wydarza, kiedy złość nie wybuchnie? Czy da się ją wtedy jakoś rozpoznać?
Zaproś grupę do kolejnej sali w Muzeum Emocji Wybuchowych – to Strefa Entuzjazmu. Poleć, aby dzieci połączyły się w czwórki i stworzyły w podgrupach zbiorowe ruchome rzeźby wybuchu entuzjazmu. Kiedy grupy będą gotowe, przejdźcie do prezentacji. Powiedz, że entuzjazm może udzielić się innym – dlatego jeśli ktoś ma ochotę, można dołączyć do osób prezentujących. W finale całe muzeum może wypełnić wybuch entuzjazmu!
Na koniec weźcie głęboki wdech i wydech, tak by resztki entuzjazmu opuściły Wasze ciała, oklaskami pożegnajcie entuzjazm, który szybko zniknął po wybuchu.
Zapytaj uczestników o wrażenia z zajęć. Co czuli w ciałach podczas wybuchów złości i entuzjazmu? O czym nas informują te wybuchowe emocje? O czym chce nam powiedzieć złość? O czym entuzjazm? Dlaczego według Was te emocje mogą powodować wybuchy? Co je od siebie różni?
Pedagożka teatru, dokumentalistka, absolwentka: wiedzy o teatrze, mediów interaktywnych i widowisk (Uniwersytet Adama Mickiewicza) oraz pedagogiki teatru (Uniwersytet Warszawski). Pracuje z dziećmi, młodzieżą, osobami z niepełnosprawnościami, nauczycielami. Od 2017 roku opiekuje się Archiwum Jana Dormana w Instytucie Teatralnym. Autorka artykułów o działaniach pedagogiczno-teatralnych Dormana.
Wiek 4-6 lat
Wiek 4-6 lat
Wiek 4-6 lat
Wiek 4-6 lat
