1. Oglądanie filmu 15 min.

Przygotuj salę w taki sposób, żeby stworzyć atmosferę kina. Lekcję rozpocznij od wspólnego oglądania filmu w reż. Daniela Rusina, znanego w serwisie YouTube jako Reżyser Życia:

https://www.youtube.com/watch?v=jJZTJqcL68g&t=337s

2. Zaspokojone i niezaspokojone potrzeby 10 min.

Po obejrzeniu filmu podziel uczniów na trzy grupy. Powiedz, że Marshall Rosenberg, twórca metody Porozumienie bez przemocy, mówił, że za każdym działaniem kryją się zaspokojone bądź niezaspokojone potrzeby. Zadaniem grup będzie przyjrzenie się z tej perspektywy postępowaniu głównych bohaterów filmu:

• grupa pierwsza skupia się na zachowaniu dziewczyny, która wysłała swojemu chłopakowi swoje nagie zdjęcie;
• grupa druga skupia się na zachowaniu chłopaka dziewczyny, który pokazał jej zdjęcie trójce kolegów;
• grupa trzecia przygląda się postawie kolegi, który upublicznił zdjęcie dziewczyny w internecie.

Rozdaj uczestnikom kartę z listą potrzeb [załącznik nr 1]. Powiedz, że praca w grupach powinna przebiegać według następującego schematu:

1. Uczniowie ustalają, nazywają i zapisują na kartce, co faktycznie się wydarzyło. Niech opisują fakty, bez oceniania ich.
2. Uczniowie zakreślają na liście potrzeb te, które mogły stać za działaniem ich bohatera.
3. Po zakreśleniu potrzeb grupa rozmawia o tym, jak patrzenie przez pryzmat potrzeb wpływa na to, jak mówimy o zachowaniu danej osoby. Czy taka perspektywa zmienia jakość rozmowy?

3. Jakie uczucia stoją za zachowaniami? 5 min.

Uczniowie zostają w grupach. Rozdaj im załącznik nr 2, który zawiera dwie listy uczuć (pojawiajacych się, gdy nasze potrzeby są zaspokojone oraz kiedy nasze potrzeby nie są zaspokojone). Niech zastanowią się nad tym, co czuł ich bohater.

4. Co jest wspólnego, co różnego? 5 min.

Usiądźcie w jednym dużym kręgu. Najpierw porównajcie karty potrzeb trójki bohaterów – uczniowie czytają głośno, jakie potrzeby odkryli u każdego z nich. Czy coś się powtarza? Czy są jakieś potrzeby wspólne? Analogiczną pracę zróbcie w przypadku ich uczuć.

Co z tej perspektywy możemy powiedzieć o tych młodych ludziach? Co tak naprawdę kryje się za zachowaniem każdego z nich?

5. Post na Facebooku 10 min.

Poproś uczniów, by wrócili do pracy w grupach i przygotowali krótką wypowiedź swojego bohatera do kolegów. Niech stworzą krótki parozdaniowy tekst, który każdy z bohaterów wstawiłby na swoim profilu w mediach społecznościowych. Co każde z nich chciałoby powiedzieć po takim zdarzeniu, czym się podzielić?

Gdy grupy skończą pracę, poproś, by zdecydowały, w jaki sposób zaprezentują ten materiał – tekst można podzielić na wszystkie osoby z grupy, można również wybrać jednego reprezentanta, który go przeczyta.

 Po prezentacji zapytaj uczniów, z jakimi przemyśleniami kończą zajęcia.