Justyna Bednarek, „Niesamowite przygody dziesięciu skarpetek", Warszawa 2015. 
Scenariusz inspirowany „Niesamowitymi przygodami dziesięciu skarpetek" Justyny Bednarek – jest przeznaczony do poprowadzenia jako lekcja po omówieniu utworu lub samodzielne zajęcia animacyjne. W trakcie lekcji uczniowie kreują własnych skarpetkowych bohaterów i animują ich. Następnie tworzą sceniczne przygody swoich postaci.
Przed lekcją poproś uczniów, by przynieśli ze sobą jedną skarpetkę. Zaznacz, że uczniowie maja dowolność – może to być skarpetka pożyczona od kogoś z rodziny lub od lalki, kupiona, znaleziona etc.
Krzesła ustawione w kręgu, pusty środek sali.
Opcjonalnie: różnorodne skarpetki i ubrania – damskie, męskie, dziecięce, o zróżnicowanej stylistyce, kolorystyce oraz stopniu zużycia.
Karteczki z hasłami tematycznymi lub story cubes.
1. Poproś uczniów, aby przygotowali przyniesione na lekcję skarpetki. Uwaga: warto mieć kilka dodatkowych na wypadek, gdyby uczeń zapomniał przynieść skarpetki. Poleć uczniom, aby dobrali się w pary i przyjrzeli się wzajemnie swoim skarpetkom. Co można powiedzieć o cechach tej skarpetki? Niech zwrócą uwagę na kolor, stopień zużycia, materiał.
2. Poproś uczniów, aby założyli skarpetkę na rękę i spróbowali nią poruszać. Niech zwrócą uwagę na to, jak skarpetka prezentuje się na ręku. Czy wygląda inaczej niż przed chwilą? Zaproponuj uczniom, by spojrzeli na skarpetkę jak na ciało postaci. Gdzie mogłaby mieć głowę, a gdzie tułów? Czy mogłaby mieć oczy, uszy lub nos? Zaproś uczniów do poruszania różnymi częściami ciała skarpetkowej postaci. Jaki ruchy są możliwe, a jakie nie? Daj uczniom chwilę na eksperymentowanie z materią.
3. Poproś uczniów, aby nie zdejmując skarpetki z ręki, spróbowali ją ożywić. Daj im kilka poleceń, które ułatwią im to zadanie:
- niech skarpetka popatrzy na drugą skarpetkę i rozejrzy się dookoła;
- niech powącha przedmiot, który znajduje się w pobliżu;
- niech skarpetka powie kilka słów w kierunku innej. Jak skarpetka może słuchać?
Daj za każdym razem chwilę na zabawę z daną umiejętnością skarpetki.
Poproś, by każdy uczeń zastanowił się, jaka mogłaby być jego skarpetkowa bohaterka lub bohater. Jakby się poruszała? Jak miałaby na imię? Ile miałaby lat? Co by lubiła robić? Daj uczniom chwilę na pracę w parach.
Zaproś uczniów do wspólnego spaceru skarpetek. Uczniowie mogą sami decydować o tempie i sposobie poruszania się, mogą też wydawać dźwięki lub mówić. Zapowiedz, że w trakcie spaceru wszystkich czekają zmieniające się warunki. Każdy uczeń sam decyduje, jak na te zmiany zareaguje jego skarpetkowy bohater. Przykładowe hasła:
Spacerując skarpetki…
- spieszą się.
- wracają zmęczone do domu.
- uprawiają gimnastykę.
- z zaciekawieniem przyglądają się otoczeniu.
- smucą się.
- są podekscytowane.
- śmieją się.
- dobierają się w piątki.
Za każdym razem daj chwilę na eksplorowanie podanej formy ruchu. Na koniec poproś powstałe pięcioosobowe grupy, aby usiadły razem.
Zapytaj o wrażenia ze spaceru. W jaki sposób uczniowie starali się oddać emocje swoich bohaterów?
1. Poproś uczniów, aby w grupach przedstawili swoje skarpetki: opowiedzieli pozostałym bohaterom o tym, co one lubią, a czego nie, skąd pochodzą, co im się ostatnio przytrafiło. Poproś, aby uczniowie mówili w pierwszej osobie, pamiętając, że wcielają się w swojego bohatera. Na prezentację każda skarpetka ma maksymalnie minutę.
2. Poproś zespoły, by wyobraziły sobie, że ich skarpetki się spotkały i doświadczyły wspólnej przygody. Każda grupa wylosuje temat swojej przygody, który może przetworzyć przy przygotowaniu sceny. Hasła możesz przygotować na osobnych kartkach lub wykorzystać kości typu Story Cubes. Przykładowe hasła to np. pojmanie rabusia, wypadek u krawca, bawełniana miłość, podwodna żegluga, tragedia w garderobie, wielka ucieczka, tajemnica złotej nitki, pojedynek w koszu na brudną bieliznę, spotkanie z kaloszem.
Zaznacz, że bohaterami sceny nie muszą być wyłącznie skarpetki. Mogą być nimi też ludzie, zwierzęta lub inne elementy garderoby. Uczniowie mają dowolność i mogą korzystać z rekwizytów – własnych i tych przyniesionych przez Ciebie. Mogą wybrać dowolną przestrzeń w klasie jako swoją scenę. Daj grupom 10 minut na przygotowanie.
3. Zapowiedź, że za chwilę obejrzycie zupełnie nowe, niesamowite przygody wielu skarpetek, których autorami jest cała Wasza klasa. Zaprezentujcie sceny na forum. Każdą grupą nagrodźcie oklaskami. Zapytaj uczniów o wrażenia z prezentacji.
Zapytaj uczniów o wrażenia z pracy ze skarpetką. Jak uczniowie czuli się, ożywiając przedmiot i wymyślając jego historię?
Justyna Bednarek, „Niesamowite przygody dziesięciu skarpetek", Warszawa 2015.
Jeśli zajęcia odbywają się na Zoomie, zachęć uczniów i uczennice, by ustawili tryb „Gallery View” i przygotowali się na włączanie kamer. Pierwsze zadanie zrealizujcie na forum przy włączonych kamerach – tak, aby uczniowie mogli zobaczyć skarpetki innych uczniów. Drugie zadanie możesz zrealizować, dzieląc uczniów na grupy (w Zoomie opcja „Breakout Rooms”). Spacer skarpetek z zadania trzeciego może się odbyć przed kamerą na forum całej klasy – ramkę oka kamery potraktujcie jak filmowy kadr. Skarpetki mogą witać się ze skarpetkami osób, które wyświetlają się najbliżej nich.
Podziel uczniów losowo na grupy pięcioosobowe (w Zoomie opcja „Breakout Rooms). Poproś każdą grupę o przygotowanie improwizowanej sceny kolejnej przygody skarpetek. Tematem przewodnim dla wszystkich jest hasło „skarpetki trafiają na zooma/teamsy”. W trakcie pokazów poproś uczniów, którzy w danej prezentacji nie występują, aby wyłączyli kamery - tak, aby w trybie „galery view” zostały tylko osoby z danej grupy.
Absolwentka teatrologii i kultury współczesnej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie oraz Szkoły Pedagogów Teatru organizowanej przez Instytut Teatralny w Warszawie. Jako krytyczka teatralna publikowała m.in. w "Didaskaliach" i Internetowym Magazynie "Teatralia", a także na portalach teatralny.pl i taniecpolska.pl. W Teatrze Wybrzeże pracuje jako pedagożka teatru – prowadzi warsztaty oraz spotkania z dziećmi, młodzieżą i dorosłymi. Prowadzi zajęcia z podstaw pedagogiki teatru dla studentów wiedzy o teatrze na Uniwersytecie Gdańskim.
Wiek 10-13 lat
Wiek 6-10 lat
Wiek 6-10 lat
Wiek 6-10 lat
