Scenariusz poświęcony zagadnieniom matematycznym – figurom geometrycznym, dzięki którym wprowadzamy uczniów w świat sztuki abstrakcyjnej. Jest połączeniem lekcji matematyki ze sztuką abstrakcyjną – głównie z abstrakcją geometryczną, suprematyzmem czy neoplastycyzmem. Zajęcia mają również charakter integracyjny i pozwalają uczniom na oswojenie się z przestrzenią klasy.
Duża przestrzeń na środku klasy (rozsunięte stoły i krzesła).
Pastele, bardzo duży arkusz papieru, rzutnik.
Wspólnie z uczniami przygotuj w przerwie przestrzeń na zajęcia – rozsuńcie ławki i krzesła, żeby było dużo miejsca na środku. Poproś, aby popatrzyli na tę przestrzeń i zastanowili się, jaki jest jej kształt - może przypomina jakąś figurę geometryczną? Jeżeli jest taka potrzeba, można na początku zajęć narysować albo pokazać dzieciom podstawowe figury geometryczne - mogą np. zawisnąć na tablicy.
Zaproś uczniów do zrobienia pomiarów. Niech zmierzą całą tę przestrzeń wzdłuż i wszerz – sprawdzą, ile można zrobić w niej swobodnych kroków. Zachęć ich, aby wymyślili różne sposoby mierzenia (np. trzymając się za kostki albo za ręce) i nadali nazwy różnym miarom w zależności od ich długości lub sposobu poruszania (np. słoniowe, tiptopowe, łokciowe). Podpowiedz, że każdy pomiar mogą dodatkowo urozmaicić dźwiękiem dopasowanym do ruchu. Zapraszaj różne dzieci do dokonywania pomiarów, żeby pomysły pochodziły od różnych osób.
Kiedy już Wasza przestrzeń zostanie zmierzona, niech uczniowie sprawdzą, czy wszyscy się w niej mieszczą, stojąc w tzw. rozsypce. Następnie niech wszyscy spróbują się swobodnie przemieszczać, wykonując ruchy okrągłe i kwadratowe. Jak one wyglądają? Sprawdźcie, jakie inne figury (zrobione z Waszych ciał) zmieszczą się w Waszej przestrzeni. Poproś uczniów, by bez użycia słów ustawili się w linii prostej - od najmniejszej do największej osoby, później niech stworzą bez słów w jak najszybszym tempie koło (niech potem spróbują zmniejszyć koło jak najbardziej się da i powiększyć). Potem poproś klasę o stworzenie w taki sam sposób prostokąta, kwadratu i trójkąta. W kolejnym kroku poproś o utworzenie grup – każdej z nich przydziel do wykonania z ciał uczestików inną figurę geometryczną.
Tym samym klasa została podzielona na grupy – każda z przydzieloną inną figurą geometryczną. Zadanie dla członków każdego z zespołów polega na tym, by rozejść się w przestrzeni i poszukać w niej swoich figur: zapamiętać ich kolory oraz dokonać pomiaru każdej z odnalezionych figur wykorzystując miary z rozgrzewki lub tworząc nowe. Członkowie poszczególnych grup mogą szukać kolejnych figur wspólnie lub samodzielnie. Po poszukiwaniach każdy wybiera dla siebie ze znalezionych rzeczy jedną rzecz w określonym kształcie – zapamiętując jej kolor i wielkość.
Zaproś wszystkie grupy, aby zebrały się wokół dużego arkusza papieru bądź jasnej tkaniny. Zapowiedz, że będziecie wspólnie tworzyć obraz złożony ze znalezionych kształtów. Zadaniem każdego z uczniów jest teraz przenieść na papier (w dowolnym miejscu) znaleziony kształt, pamiętając o jego kolorze i rozmiarze. Jeżeli klasa nie jest zbyt liczna, uczniowie moga to robić równocześnie. W ten sposób powstaje obraz stworzony z figur geometrycznych. Po zakończeniu tworzenia obejrzyjcie go wspólnie z każdej strony. Zachęć uczniów do interpretowania tego, co widzą: niech szukają znaczeń, skojarzeń, spróbują znaleźć ukryte w nim zwierzęta, przedmioty, sytuacje. Obraz może później zdobić Waszą klasę.
Zaprezentuj uczniom obrazy związane z abstrakcjonizmem geometrycznym, suprematyzmem. Porozmawiaj z nimi o tym, zapytaj co myślą o takim kieunku w sztuce. Mogą spróbować zinterpretować obrazy, opowiedzieć o tym, co na nich widzą. Zadaj też pytanie o to, co zdaniem uczniów może skłonić artystów do korzystania z form geometrycznych i czy mogę one do czegoś inspirować. Zachęć uczniów, by spróbowali samodzielnie namalować obraz, którego podstawą będzie wybrana przez nich figura.
Pedagożka teatru, tutorka, animatorka społeczno-kulturalna.
Współtworzy Dział Pedagogiki Teatru w Instytucie Teatralnym im.
Zbigniewa Raszewskiego, pracuje przy programie Lato w teatrze.
Członkini Stowarzyszenia Pedagogów Teatru, gdzie m. in. wraz z
Dominiką Szulc współprowadziła grupę nieLETNICH krytyków teatralnych.
Z rodzicami i dziećmi przygotowywała performans w przestrzeni wystawy
w Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN oraz spektakl „Letnie wakacje.
Niezła propozycja". Z Fundacją Sztukmistrze współtworzyła „Zgubowisko”
– familijny spektakl nowocyrkowego. Prowadzi grupę młodzieżową w
Ośrodku Kultury „Arsus”. Autorka scenariuszy na portalu Teatroteka
Szkolna oraz publikacji pedagogiczno-teatralnych. Uwielbia ludzi i
uwielbia tańczyć, a najbardziej tańczyć z ludźmi.
Wiek 6-10 lat
Wiek 6-10 lat
Wiek 6-10 lat
Wiek 6-10 lat