Poezja bez klucza
Katarzyna Piwońska, Agnieszka Szymańska

Poezja bez klucza

Co zrobić, by nie budować obrazu poezji jako formy trudnej w odbiorze, niezrozumiałej? Proponujemy zaprosić uczniów do zabawy w interpretowanie, szukanie skojarzeń i własnych znaczeń. Scenariusz zawiera propozycję pracy z dowolnie wybranym wierszem. Składa się z zestawu poleceń do wykonania w grupach. Sprawdzi się on na różnych etapach nauczania. Zaproponowane działania można także potraktować jako punkt wyjścia do budowania poetyckich etiud lub formę pracy z recytatorami.

  • Informacje o konspekcie

    Grupa wiekowa Wiek 13-16 lat
  • Rodzaj zajęć język polski, koło teatralne, koło recytatorskie
  • Miejsce sala lekcyjna
  • Czas 90 minut
  • Cel zajęć
    • kształcenie umiejętności analizowania tekstu poetyckiego;
    • rozwijanie sprawności komunikacyjnej uczniów, zwłaszcza w dyskusji w grupie;
    • zaznaczanie odrębności pomiędzy językiem poezji i językiem teatru;
    • podjęcie tematu przekładu scenicznego/scenicznej interpretacji tekstu.
  • Metody pracy mapa myśli, nauka fragmentów wiersza , performans, praca z tekstem, rozmowa , rozmowa kierowana, ćwiczenia plastyczne

Przygotowanie do zajęć

Aranżacja przestrzeni

W pierwszej części zajęć przestrzeń do pracy w grupach przy stolikach. W drugiej części przestrzeń pozwalająca na pracę nad etiudami a następnie pokazy.

Środki dydaktyczne

Wydrukowany tekst wiersza (po jednym egzemplarzu dla grupy trzy-czteroosobowej). Kartki w formacie A4 (po kilka sztuk dla grupy). Mazaki lub ołówki.

Przebieg zajęć

1. Rozgrzewka 5 min.

Jeśli czas na to pozwala, zacznij zajęcia od poprowadzenie rozgrzewki głosowej i ruchowej, korzystając ze znanych Ci zabaw lub tych dostępnych na naszym portalu [zakładka Video].

2. Spotkanie z wierszem w grupach 5 min.

Podziel klasę na trzy-czteroosobowe grupy. Rozdaj wszystkim zespołom po jednym egzemplarzu wiersza. Poproś o przeczytanie wybranego przez Ciebie tekstu w cichej lekturze. Następnie niech każdy w grupie wybierze spośród swoich rzeczy (z plecaka, torby, piórnika, kieszeni…) przedmiot, który najbardziej kojarzy mu się z przeczytanym utworem. Niech uczniowie w swoich grupach pokażą sobie wzajemnie wybrane przedmioty i opowiedzą o motywacjach dla swoich skojarzeń – czemu zdecydowali się właśnie na ten obiekt.

3. Co się kryje za słowami? 20 min.

Poniżej znajdują się ćwiczenia, które pomogą uczniom w budowaniu samodzielnej interpretacji wiersza. Wybierz z poniższej listy dowolną ilość zadań (w zależności od tego, ile czasu chcesz poświęcić na tę pracę). Po upływie czasu potrzebnego do wykonania zadania – podawaj kolejne polecenie dla grup. Możesz też wydrukować listę wybranych ćwiczeń i przekazać je zespołom jako instrukcję do pracy oraz podać czas na ich wykonanie.

Polecenia dla grup:

  1. Niech każdy z członków grupy zaproponuje alternatywny tytuł dla tego tekstu. Następnie zdecydujcie wspólnie, jak inaczej można by zatytułować wiersz i zapiszcie tę nazwę na górze strony. [3-4 minuty]
  2. Niech każdy z Was zapisze pod tekstem po jednym pytaniu, które nasuwa mu się po lekturze tekstu. Następnie spróbujecie wspólnie poszukać odpowiedzi na postawione przez Was pytania. [6-10 minut]
  3. Nie każdy podkreśli w tekście jedno słowo/wers/zdanie, które dla niego jest w tym utworze najważniejsze.
  4. Zastanówcie się wspólnie, z jakimi kolorami kojarzy Wam się ten tekst (nie chodzi tu wyłącznie o barwy bezpośrednio pojawiające się w tekście, ale o nasuwające się Wam skojarzenia). Możecie się posługiwać nazwami kolorów podstawowych, jak i tworzyć bardziej opisowe nazwy (np. pustynna burza). Zapiszcie skojarzenia pod tekstem. [3 minuty]
  5. Zapiszcie pod tekstem Wasze dźwiękowe skojarzenia z utworem. Mogą to być np.

- konkretne dźwięki (szelest, szum, krzyk, dźwięk dzwonu…);

- zapis onomatopei, które przychodzą Wam do głowy (łubudu, fru, pssst, hop);

- nazwy czynności związanych z pojawianiem się dźwięku (skrzypienie, drapanie, stukanie);

- nazwy utworów muzycznych, które kojarzą Wam się z tym tekstem.

Nie muszą to być dźwięki bezpośrednio pojawiające się w tekście, ale też takie, które Waszym zdaniem łączą się z jego nastrojem. [5 minut]

  1. Zastanówcie się wspólnie, czy ten utwór uruchamia w Was jakieś skojarzenia zapachowe – jeśli tak, to zanotujecie je pod tekstem. [3 minuty]
  2. Niech każdy z Was na kartce w formacie A4 narysuje (mazakiem, długopisem, ołówkiem…) obraz inspirowany przeczytanym utworem (może on być zarówno realistyczny, jak i abstrakcyjny). Pokażcie swoje prace pozostałym członkom grupy – opowiedzcie sobie wzajemnie, jak je odczytujecie. [6-10 minut]
  3. Korzystając z białych kartek papieru wykonajcie dowolną formę przestrzenną, która będzie nawiązywała w dowolny sposób do wiersza.
  4. Zastanówcie się wspólnie nad tym, kto mógłby wypowiadać tekst tego wiersza lub kim jest osoba, o której on mówi. W jakiej sytuacji znajduje się ta postać? Opiszcie tego bohatera w kilku zdaniach. [5 minut]

Listę tych działań można samodzielnie poszerzać.

4. Rzeźby 5 min.

Poproś, aby każda grupa przyjrzała się zgromadzonym przez siebie skojarzeniom wokół utworu. Niech zastanowią się, jaka główna myśl/temat/motyw wyłania się z nich. Następnie poproś, by zespoły przygotowały ze swoich ciał rzeźbę, która wyraża wybraną przez nie ideę wywiedzioną z wiersza. Niech zaprezentują sobie wzajemnie przygotowane rzeźby. Przy każdej z nich zaproś uczniów oglądających do interpretacji – najpierw jako samodzielnych dzieł, potem w kontekście poznanego utworu. Zachęć ich do tego, by zwracali uwagę, w jaki sposób ciała zostały użyte do budowania znaczeń. Jak odczytują określone gesty, miny, wzajemne położenie ciał?

5. Z innej perspektywy 10 min.

Poproś zespoły o uporządkowanie swoich stanowisk pracy i pozostawienie na nich jedynie kartek z wierszami i zapisanymi odpowiedziami na kolejne polecenia, przedmiotów, obrazków oraz obiektów z papieru. Następnie niech każda grupa przeniesie się na stanowisko innej (np. zgodnie z ruchem wskazówek zegara). Daj zespołom kilka minut na przyjrzenie się zgromadzonym tam obiektom i zapiskom. Poproś, aby porównali je z własną pracą – niech poszukają różnic i podobieństw. Niech każdy z członków zespołu wskaże najbardziej dla niego ciekawy trop zostawiony przez zespół i wyjaśni, z jakiego powodu jest ona dla niego inspirujący.

 

Na tym etapie możesz podsumować pracę nad interpretacją wiersza i zakończyć zajęcia. Formą wspólnego zamknięcia może być przyjrzenie się odczytaniom utworu przez poszczególne zespoły i zebranie pojawiających się motywów/haseł w formie mapy myśli na tablicy – zwróćcie szczególną uwagę na te, które się powtarzają, ale przyjrzyjcie się też chwilę tym, które były mniej popularne – a może nawet odosobnione, dziwne, kontrowersyjne? Być może odsłaniają jakąś nową, interesującą perspektywę dla odczytania utworu? Przypomnij uczniom, by zadbali o graficzną formę mapy i zastanowili się, w jaki sposób zaznaczyć na niej wątki z Waszej rozmowy (możecie też wykorzystywać rysunki/symbole). Możesz też kontynuować pracę zgodnie z poniższymi etapami.

6. Praca nad etiudami 20 min.

Kiedy grupy obejrzą wszystkie materiały pozostawione przez poprzedni zespół, powiedz, że ich zadaniem jest potraktować je jako zestaw tropów/wskazówek do zbudowania etiudy inspirowanej wierszem. Nie muszą korzystać ze wszystkich materiałów – mogą wybrać tylko część, która pozwala im zbudować spójną całość (np. wykorzystać wyłącznie część rekwizytów, zaproponowanego bohatera, sięgnąć po inspiracje dźwiękowe i stworzyć chór…). Nie ma też obowiązku wykorzystywania w etiudzie całości wiersza (może to być fragment, a nawet jedno tylko słowo). Ważne jednak, by znaleźć dla każdego z członków grupy zadanie w ramach prezentacji etiudy. Przypomnij o nadaniu tytułu swojej prezentacji.

7. Prezentacje, interpretacje, podsumowanie 25 min.

Zaproś zespoły do prezentacji etiud. Zadbaj o zbudowanie atmosfery uważności i wzajemnego skupienia na poszczególnych występach. Po obejrzeniu wszystkich pokazów rozpocznij rozmowę, w której porównacie Wasze sceniczne interpretacje tekstu poetyckiego. Podejmij w niej następujące kwestie:

- W jaki sposób został zinterpretowany utwór w poszczególnych etiudach? Które jego elementy zalazły się w jego teatralnych wersjach? Na co kładą nacisk poszczególne zespoły w swoim odczytaniu?

- Po jakie środki wyrazu sięgają poszczególne zespoły w swoich scenach? Jakie dzięki nim efekty uzyskują? Jakie możliwości komunikacyjne, których nie daje poezja, stwarza teatr?

- Czy w etiudach pojawiają się wątki, których nie było w samym tekście poetyckim? Jakie? Co powoduje ich użycie?

Na zakończenie poproś, aby każdy uczeń dokończył następujące zdanie: „Wiersz [tu tytuł] jest dla mnie o…”.

O autorach

Katarzyna Piwońska

Redaktorka, pedagożka teatru, tutorka. Od 2012 roku współpracuje z Instytutem Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego w ramach programów i badań dotyczących edukacji teatralnej i pedagogiki teatru. Od 2019 roku jest tutorką w programach rozwojowych Fundacji Szkoła Liderów. Dwukrotna stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Kultury (przedsięwzięcia związane z upowszechnianiem kultury).

Katarzyna Piwońska

Agnieszka Szymańska

Trenerka, tutorka, koordynatorka w programach rozwojowych Fundacji Szkoła Liderów. Absolwentka Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej, Podyplomowego Studium Menedżerów Kultury Szkoły Głównej Handlowej, Szkoły Pedagogów Teatru Instytutu Teatralnego. Stypendystka Ministra Kultury i  Dziedzictwa Narodowego w 2016 roku. Autorka projektów społecznych i materiałów edukacyjnych dla animatorów kultury, pedagogów teatru, nauczycieli i młodzieży. Od ponad 10 lat związana z Instytutem Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego i Teatrem 21.  Prowadzi szkolenia i warsztaty z obszaru budowania zespołów, projektowania działań społecznych i edukacyjnych oraz komunikacji. Certyfikowana nauczycielka jogi.

Agnieszka Szymańska

Podobne konspekty

  • Wiek 16-19 lat

    miniaturka konspektu Jak zostać królem?

    Natalia Koza, Paulina Nowak-Drapińska, Monika Maciewicz

    Jak zostać królem?

  • Wiek 10-13 lat

    miniaturka konspektu Partytura recytatora – czyli o tym, w jaki sposób wyrazy stają się słowami

    Daniel Stachuła

    Partytura recytatora – czyli o tym, w jaki sposób wyrazy stają się słowami

  • Wiek 16-19 lat

    miniaturka konspektu Z perspektywy łąki… – o poezji Leśmiana

    Agata Pietrzyk-Sławińska

    Z perspektywy łąki… – o poezji Leśmiana

  • Wiek 13-16 lat

    miniaturka konspektu Poezja na jesień. Tworzenie przedstawienia z grupą. Praca z wierszem

    Justyna Czarnota

    Poezja na jesień. Tworzenie przedstawienia z grupą. Praca z wierszem