Scenariusz jest propozycją warsztatów filozoficznych dla dzieci. Dyskutując o wysłuchanej baśni, dzieci rozpoznają kategorie dobra i zła, próbują swoich sił w definiowaniu ważnych pojęć z dziedziny etyki i zastanawiają się, czy łatwo jest być odważnym. Podczas zajęć uczestnicy słuchają opowieści, dyskutują, odgrywają scenki i sprawdzają swoje umiejętności opowiadania.
Krzesła ustawione w kręgu.
Tablica lub duże kartki do zapisywania wniosków w dyskusji. Kartki samoprzylepne. Można użyć trzech sit – zwykłych kuchennych lub przetaków na mąkę.
Przed zajęciami poproś uczniów o wykonanie pracy domowej z następującym poleceniem: „Nikt nie jest zły celowo – miał powiedzieć Sokrates. Czy zgadasz się z jego opinią? Uzasadnij w kilku zdaniach".
Opowiedz dzieciom własnymi słowami baśń „Dwie gałęzie drzewa” (ze zbioru „Bajki filozoficzne”, wyd. Muchomor). Nastęnie siądź z uczniami w kole. Poproś by opowiedzieli, co się wydarzyło w baśni, ale w taki sposób, że każda osoba wypowiada tylko jedno zdanie. Spróbujcie zamknąć opowieść w jednym okrążeniu.
Podziel dzieci na grupy trzy-czteroosobowe. Część grup poproś o przemyślenie i stworzenie definicji dobra, część poproś o przygotowanie definicji zła. Następnie narysujcie na tablicy lub dużej kartce drzewo o dwóch gałęziach. Podpiszcie je: DOBRO, ZŁO. Poproś, żeby zespoły dokończyły zdanie: Dobro to...., każdą odpowiedź zapiszcie na małej karteczce i przyklejcie na odpowiedniej gałęzi. Następnie zdanie „Zło to.....” i przyklejcie odpowiedzi na gałęzi. Czy myślicie, że definicje na obu gałęziach trzeba uzupełnić o jakieś sformułowania?
Przywołaj zdanie Sokratesa „Nikt nie jest zły celowo” – zapytaj dzieci, co sądzą o tej wypowiedzi?
Przypomnij dzieciom, że w bajce jest przykład człowieka, który ulega presji grupy i robi coś, co okazuje się tragiczne w skutkach. Poproś, aby uczniowie wyobrazili sobie, że znajduje się inna osoba, która przeciwstawia się presji i nie zgadza się na ścięcie gałęzi. Porozmawiajcie o tym, co się w takiej sytuacji dzieje, jak może zareagować grupa, co czuje wtedy ta osoba?
Podziel dzieci na grupy. Niech każda przygotuje scenkę przedstawiającą sytuację, w której jedna osoba przciwstawia się grupie. Następnie dokonajcie prezentacji scenek. Porozmawiaj z dziećmi o tym, jak się czuła osoba, która wyłamywała się z grupy? Wprowadź kategorię odwagi. Zapytaj, co to takiego? O kim można powiedzieć, że jest odważny?
Poproś dzieci, żeby dobrały się w trójki. W tych grupach powinny ustalić wspólne (inne niż w opowieści) zakończenie historii o drzewie. Daj dzieciom około pięć minut na przygotowanie. Zaznacz, żeby pamiętały o tym, aby każda osoba podczas prezentacji zakonczenia miała możliwość się wypowiedzieć, być na chwilę opowiadaczem.
Antropolożka kultury, opowiadaczka i performerka. Tańczy taniec butoh. Działa także jako opowiadaczka w założonej przez siebie w 2009 roku grupie Opowieści z Walizki. Prowadzi Fundację na Rzecz Kultury Walizka, w ramach której inicjuje i koordynuje projekty na styku sztuki, dziedzictwa i działań ze społecznościami. Ciekawi ją pamięć miejsca, a także pamięć osadzona w przedmiotach, krajobrazie, tym, co nie-ludzkie. Interesuje się wielokulturowym dziedzictwem i ideą wielogatunkowej wspólnoty. Współtworzy kolektyw WMA – Wirtualnego Muzeum Antropocenu www.wma.museum, Dwukrotna stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.Autorka tekstów literackich i krytycznych.
Wiek 10-13 lat
Wiek 10-13 lat
Wiek 10-13 lat
Wiek 10-13 lat