Podczas zajęć uczniowie zastanawiają się nad kwestią poczucia wyjątkowości. Najpierw przyglądają się bohaterowi tytułowemu „Kto z was chciałby rozweselić pechowego nosorożca?" Leszka Kołakowskiego. Następnie skupiają uwagę na członkach klasy i szukają wyjątkowości w każdym z nich – finałem jest tworzenie klasowej piosenki.
Przestrzeń pozwalając ana swobodny ruch i pracę w grupach.
Tekst piosenki o nosorożcu [załącznik].
1. Przygotuj karteczki z nazwami zwierząt (różne zwierzęta oprócz postaci z książki – np. słoń, lew, wąż, żyrafa, kot, nietoperz, paw, żaba, lis…). Podziel klasę na zespoły czteroosobowe i poproś, aby każda grupa wylosowała dwie karteczki z nazwą zwierzęcia. Zadaniem zespołów jest porozmawianie o tym, co wyjątkowego mają wylosowane zwierzęta. Powiedz dzieciom, że chodzi o cechy specyficzne, np.: części ciała, umiejętności, dźwięki, których nie ma inne zwierzę. Niech na koniec rozmowy wybiorą jeden element najbardziej charakterystyczny dla każdego zwierzęcia.
2. Poproś zespoły, aby ze swoich ciała skonstruowały zwierzę łączące w sobie cechy obu zwierząt, mieszając dwa wybrane elementy. Na przykład nowe zwierzę, które skacze jak żaba, ale wydaje dźwięki krowy. Jak ono mogłoby wyglądać, jak się ruszać? Daj chwilę zespołom na wspólną pracę.
Porozmawiajcie na forum: Co powstało z połączenia tych cech? Czy wyjątkowe cechy danego zwierzęcia zniknęły czy zyskały nową jakość?
1. Zapowiedz uczniom, że dziś na zajęciach będziecie się zajmować nosorożcem z lektury, którą przeczytali – to bohater, który bardzo chciał umieć coś, czego nie potrafi żaden nosorożec. Zapytaj na forum:
- na jakiej umiejętności bardzo mu zależało?
- do jakiego innego zwierzęcia ona należy?
2. Przeczytaj uczniom fragment z książki, który mówi o tym, jak w tej sytuacji czuł się nosorożec [załącznik]. Poproś uczniów, nazwali emocje nosorożca i opowiedzieli swoimi słowami, co się z nim dzieje.
Usiądź z uczniami. Przeczytaj im piosenkę z końca książki. Spytaj ich, na czym polega wyjątkowość nosorożca? Jak to odkrył? Co się zmieniło w jego życiu, poznał swoją wyjątkowość?
Zapytaj uczniów, w jaki sposób ludzie odkrywają swoją wyjątkowość? Co im w tym pomaga? Jak ludzie czują się, kiedy odkrywają swoją wyjątkowość?
1. Powiedz uczniom, aby każdy znalazł wygodne miejsce, chwilę pomyślał sam: w czym czuje się wyjątkowy, co jest jej/jego mocną stroną, co w sobie lubi. Może słyszał o tym od innych? Może sam ma poczucie, że robi coś jak nikt inny?
Koniecznie powiedz uczniom, że nie muszą szukać skomplikowanych umiejętności ani zalet – mogą wybrać bardzo prostą rzecz, którą w sobie lubią, np.: przytulam najmocniej w rodzinie, śmieję się najgłośniej w klasie, mam zabawny pieprzyk na nosie, opowiadam wesołe historie, umiem przestraszyć każdego.
Jeżeli zauważysz, że uczniowie mają problem z wydobyciem takiej cechy, możesz poprosić uczniów, aby wsparli się nawzajem w szukaniu tych wyjątkowych cech – niech uczniowie powiedzą sobie nawzajem, co jest dla nich charakterystycznego w ich kolegach.
2. Niech każdy pomyśli, w jaki sposób mógłby pokazać za pomocą ciała swoją wyjątkowość (ruchem, gestem, miną, postawą ciała). Następnie poproś, by uczniowie pomyśleli nad jednym zdaniem, które pozwoli im opisać tę cechę lub umiejętność. Te gesty, miny i zdania uczniowie będą mogli wykorzystać w następnym ćwiczeniu.
3. Poproś uczniów, aby wrócili do grup, w których pracowali w rozgrzewce. Niech chwilę porozmawiają o swoich wyjątkowych cechach i pokażą sobie opracowane znaki tej cechy.
1. Zaprezentuj zespołom piosenkę ze spektaklu na podstawie omawianej książki – znjadziesz ją na portalu YouTube. Poproś każdą grupę, aby stworzyła podobną piosenkę. Niech jedna zwrotka przedstawia wyjątkowe „właściwości” jej członków.
Zaproponuj, że dla ułatwienia wymyślicie wspólnie refren Waszej piosenki. Niech jego tematem będzie cieszenie się różnorodnością. Refren będzie pojawiał się po każdej zwrotce. Kiedy skończycie tworzenie refrenu, poproś o powrót do czwórek i poleć, aby przystąpiły do pracy nad zwrotkami.
Możesz zachęcić uczniów, by w prezentacje swoich zwrotek wpletli element ruchowy – niech wykorzystają opracowane wcześniej ruchy, gesty i miny związane z ich wyjątkowością. W ten sposób powstanie choreografia do piosenki.
3. Poproś każdą grupę o rytmiczne przeczytanie swojej zwrotki, a potem całą klasę do wypowiedzenia refrenu. A może na muzyce spróbujecie opracować do niej muzykę na prostych instrumentach?
Usiądźcie razem w kole. Porozmawiajcie o tym w czym jesteście wyjątkowi jako klasa. Jak doceniać czyjąś wyjątkowość, jakich słów użyliście dziś na zajęciach, jakich używacie w życiu codziennym, aby ktoś poczuł się doceniony, wyjątkowy? W czym nam pomaga świadomość bycia wyjątkowym?
Nauczycielka w ZSOT w Lublińcu, reżyserka teatru dzieci i młodzieży (dyplom we wrocławskiej filii Akademii Sztuk Teatralnych), edukatorka teatralna. Przez 14 lat prowadziła autorskie zajęcia wychowanie do twórczości-teatr jako część projektu Klasy Aktywności Twórczej w publicznej szkole w Bytomiu. Autorka artykułów z zakresu edukacji kulturowej. Prowadzi własny projekt "Teatr. Szkoła", czyli warsztaty z pedagogiki teatru dla klas z bytomskich szkół podstawowych w Bytomskim Centrum Kultury. Prowadzi warsztaty dla nauczycieli z zakresu pedagogiki teatru, edukacji teatralnej i kulturalnej. Obecnie wspiera nauczycieli w realizacji projektów edukacyjno-kulturalnych w Bytomskim Programie Edukacji Kulturalnej POKŁADY KULTURY.
Wiek 6-10 lat
Wiek 10-13 lat
Wiek 6-10 lat
Wiek 6-10 lat