Dbanie o to, co wspólne
Monika Mioduszewska

Dbanie o to, co wspólne

Uczniowie zastanawiają się, kto odpowiada za przestrzeń publiczną i jakie są konsekwencje tego, że dba się o nią przesadnie lub niedostatecznie. Zajęcia są też okazją do namysłu nad własną odpowiedzialnością za wspólną przestrzeń.

  • Informacje o konspekcie

    Grupa wiekowa Wiek 16-19 lat
  • Rodzaj zajęć etyka / filozofia, godzina wychowawcza
  • Miejsce sala lekcyjna
  • Czas 90 minut
  • Cel zajęć
    • podjęcie dyskusji dotyczącej odpowiedzialności za przestrzeń wspólną;
    • zachęcenie do działań na rzecz wspólnej przestrzeni.
  • Metody pracy rozmowa , improwizacje ruchowe, gry i zabawy teatralne

Przygotowanie do zajęć

Aranżacja przestrzeni

Jeśli masz możliwość możecie podczas tych zajęć pracować poza salą, np. w pobliskim parku lub na szkolnym boisku.

Środki dydaktyczne

Flamastry, kartki, brystol.

Przebieg zajęć

1. Rozgrzewka 5 min.

Zacznij od małej rozgrzewki, która pozwoli uczennicom i uczniom się rozruszać. Poproś ich, aby chodzili swobodnie po sali. Niech wezmą kilka głębokich wdechów i wydechów, poczują ziemię pod stopami, zapach powietrza, wsłuchają się w dźwięki – wprowadź ich w stan bycia tu i teraz.

2. Budujemy maszynę 15 min.

Zapowiedz, że tematem dzisiejszej pracy jest dbanie o przestrzeń publiczną, a pierwszym zadaniem będzie zabawa we wspólne tworzenie różnych miejsc. Podziel klasę na dwie grupy – działających i obserwatorów. Zaproponuj pierwszą przestrzeń – np. park. Poproś, żeby osoba, która jest gotowa, weszła do kręgu i stworzyła pomnik ze swojego ciała przedstawiający wybrany przez nią element parku (może to być człowiek, przedmiot, budynek, roślina, zwierzę). Niech pozostali działający uważnie obserwują scenę i dołączają wtedy, kiedy poczują się gotowi. Niech to będzie spontaniczne i płynne działanie – opierające się na pierwszych skojarzeniach. Kiedy cała grupa zbuduje obraz, poproś o dodanie dźwięku i ruchu.

Następnie zwróć się do obserwatorów z pytaniami: co zobaczyli? Jaka to przestrzeń? Dla kogo? Jak by się w niej czuli?

Działając według tego samego schematu, stwórzcie kilka obrazów (np. ulicę, plac – w zależności od tego, o jakich miejscach chcesz rozmawiać z klasą). Niech grupy obserwatorów i działających zamieniają się rolami.

Rozgrzewka oparta na fizycznej aktywności jest szczególnie przydatna, kiedy podczas zajęć planujesz przygotowanie scen lub inne twórcze działania ruchowe – dzięki niej uczniowie mogą pobudzić ciało i odblokować swoją kreatywność.

3. Burza mózgów 10 min.

Zaproś klasę do kręgu i zróbcie burzę mózgów. Zapytaj, do kogo należy przestrzeń publiczna i kto o nią dba. Mówiąc o przestrzeni publicznej, odwołuj się do miejsc, które stworzyliście w poprzednim zadaniu – np. parku, ulicy, placu.

4. Jak dbamy? 45 min.

Zapowiedz, że na tym etapie będziecie pracować w grupach i zastanowicie się, co to znaczy dbać o przestrzeń za bardzo lub za mało.

Etap I

Podziel klasę na parzystą liczbę grup. Niech każda z nich znajdzie sobie miejsce, w którym będzie pracować. Przydziel zespołom różne przestrzenie publiczne (z poprzednich ćwiczeń) w taki sposób, aby do każdej były przyporządkowane dwie ekipy: jedna grupa zajmie się hasłem „dbać za bardzo”, a druga hasłem „dbać za mało”. Daj czas na dyskusje wokół tego zagadnienia (zasugeruj, że można robić notatki), a następnie poproś o przygotowanie scenki, która zaprezentuje, co to znaczy dbać o daną przestrzeń za bardzo lub za mało. W ten sposób do każdej przestrzeni powstaną dwie scenki.

Etap II

Poproś grupy o zaprezentowanie scenek i wspólnie je omówcie. Po każdej prezentacji dwóch grup pracujących nad tym samym miejscem, krótko przedyskutujcie, jak widzą własną odpowiedzialność za przedstawioną przestrzeń jako jej użytkownicy, co mogą i chcą dla niej zrobić.

5. Rozmowa podsumowująca 15 min.

Na koniec zapytaj uczniów, czy ktoś chciałby się podzielić swoimi przemyśleniami po zakończonej pracy. Podziękujcie sobie za wspólne działanie.

O autorach

Monika Mioduszewska

Kulturoznawczyni, pedagożka teatru, przewodniczka.

Absolwentka kulturoznawstwa na Uniwersytecie Humanistycznospołecznym SWPS w Warszawie i pedagogiki teatru na Uniwersytecie Warszawskim. Konsultantka programowa w Teatrze Dramatycznym im. Jerzego Szaniawskiego w Płocku. Ukończyła warsztat mistrzowski Adriana Jacksona „Rainbow of desire”  oraz w kurs „Teatr ze społecznością” organizowane przez Fundację Edukacji i Kultury Drama Way z Warszawy. Absolwentka Szkoły Pedagogów Teatru organizowanej przez Instytut Teatralny w Warszawie. Jest prelegentką klubu filmowego dla niewidomych IKFON prowadzonego przez Stowarzyszenie „De Facto” i przewodniczką Płockiej Lokalnej Organizacji Turystycznej. Współtworzy ogólnopolską Antyprzemocową Sieć Kobiet - ASK oraz grupę HERstoria Płocka, która zajmuje się odkrywanie kobiecej historii Płocka

Monika Mioduszewska

Podobne konspekty

  • Wiek 16-19 lat

    miniaturka konspektu Poetycka mapa szkoły

    Anna Zalewska-Uberman, Katarzyna Kanowska, Joanna Krukowska-Gulik, Kamilla Kiermasz

    Poetycka mapa szkoły

  • Wiek 10-13 lat

    miniaturka konspektu Zakazy, nakazy, normy...

    Joanna Krukowska-Gulik

    Zakazy, nakazy, normy...

  • Wiek 10-13 lat

    miniaturka konspektu Zadbajmy o siebie nawzajem

    Agnieszka Szymańska

    Zadbajmy o siebie nawzajem

  • Wiek 13-16 lat

    miniaturka konspektu Innym okiem – przestrzeń oglądana z różnych perspektyw

    Weronika Łucyk

    Innym okiem – przestrzeń oglądana z różnych perspektyw