Mały Książę buduje z ludźmi relacje oparte na szacunku. Z wybranymi tworzy więzi. Jego spotkania z Lisem i Różą mogą być inspiracją do refleksji nad budowaniem własnych kontaktów z osobami z otoczenia. Uczestnicy zajęć spotkają się z Małym Księciem i jego „patrzeniem sercem” na najbliższych i otaczający świat. Dzięki temu na nowo przyjrzą się słowu „oswajać”.
Praca z fragmentami lektury „Mały Książę” Antoina de Saint Exupery’ego dostarczy uczestnikom zajęć refleksji możliwych do wykorzystania we własnym życiu, zwłaszcza w sferze przyjaźni, nawiązywania relacji, tworzenia więzi.
Duża sala lekcyjna lub mała sala do ćwiczeń (gimnastycznych, terapeutycznych lub rehabilitacyjnych), w której możliwe jest stworzenie pustej przestrzeni do prezentacji scenek.
„Mały Książę” – wydanie książkowe lub tekst prezentowany na tablicy multimedialnej. Piosenka Katarzyny Sobczyk „Mały Książę” i sprzęt do jej odtworzenia. Tekst XXI rozdziału „Małego Księcia”.
Małe karteczki samoprzylepne. Kartki z zapisanymi pytaniami do rozmowy o wysłuchanym tekście. Kartki do notowania, długopisy, mazaki.
Przywitaj się z uczniami i poinformuj ich o celu spotkania oraz o czasie jego trwania.
Włącz nagranie piosenki „Mały Książę” i poinformuj uczestników, że ten utwór będzie Wam towarzyszył jako podkład muzyczny do działań.
Rozdaj uczestnikom małe karteczki i poproś, aby napisali swoje skojarzenia ze słowem „OSWOIĆ” (na każdej jedno hasło). Zachęć, aby pracowali samodzielnie, metodą „burzy mózgów” – bez cenzurowania i ograniczania własnych pomysłów. Powiedz uczniom, że chodzi o wygenerowanie jak największej liczby skojarzeń. Zostaną one wykorzystane na późniejszym etapie pracy.
Poleć, aby uczestnicy przykleili hasła do tablicy. Niech od razu starają się je pogrupować w bloki tematyczne (powtarzające się określenia, bliskie sobie pojęcia). Zachęć uczniów do aktywnego udziału w grupowaniu pojęć, do rozmowy o „oswajaniu” ) – podchodzenia do tablicy i do wymiany refleksji i opinii.
Przeczytaj uczniom (lub odtwórz z audiobooka) XXI rozdział lektury „Mały Książę”. Zadbaj, aby słuchali z uwagą, mogą przyjąć jakieś wygodne pozycje, położyć się lub usiąść. Ważne, aby tekst był czytany poprawnie, z odpowiednią dykcją i był poprawnie interpretowany.
Poinformuj uczestników, że w dalszej części zajęć będą pracować w grupach. Podziel uczniów na cztery zespoły według kryteriów, jakie zwykle przyjmujecie: losowanie, odliczanie, grupy zaproponowane przez uczestników zajęć itp.
Następnie zachęć zespoły do porozmawiania między sobą i podzielenia się refleksjami po wysłuchaniu tekstu. Ważne, aby stworzyć przestrzeń do samodzielnego formułowania refleksji, do swobodnych wypowiedzi, do akceptowania różnych (też kontrowersyjnych, indywidualnych i osobistych), bez oceniania i narzucania czyichkolwiek opinii. Pomocą dla uczniów mogą być odpowiedzi na pytania (które warto zapisać na kartkach i rozdać liderom grup, wybranym przez uczestników):
Zachęć uczestników zajęć, aby stawiali sobie jeszcze inne pytania do wysłuchanego rozdziału, dzielili się wrażeniami po jego wysłuchaniu, mówili o uczuciach, jakie w nich wzbudza ten tekst, a także o uczuciach, jakie przeżywają Mały Książę i Lis.
Poinformuj uczestników zajęć, że po przerwie (jeśli są to warunki szkolne) będą kontynuować pracę w grupach.
Powiedz, że zadaniem grup jest przygotowanie scenki na temat „oswajania”, „oswojonych” i „oswajania oswojonego”... Zapowiedz, że mają 20 minut, aby w dowolnej, zaproponowanej przez siebie formie teatralnej, przedstawili własne wizje „oswajania”, skojarzenia z definicją tego pojęcia, refleksje nad powstawaniem relacji między różnymi osobami.
Zachęć, aby w prezentacjach pojawiły się efekty grupowych dyskusji, pomysłów i skojarzeń – moga to być wybrane, budzące największą dyskusję wątki. Zaproponuj inspirowanie się lekturą oraz wykorzystanie skojarzeń, które są na tablicy.
Przypomnij, że każda z grup ma dowolność formy wyrazu. Niech jednak wezmą pod uwagę, jak wygląda w ich scenach: ruch, rytm, tempo. Niech zastanowią się, na ile sceny oddają ich przemyślenia. Na ile ich przesłania jest czytelne dla odbiorców? (Możesz przypomnieć te pytania po kilkunastu minutach pracy).
Zachęć, aby w prezentację zaangażowali się wszyscy członkowie grupy.
Zachęć uczniów do uważnego oglądania każdej prezentacji. Nagradzajie brawami występy i wysiłek związany z ich przygotowaniem.
Zaproponuj, żeby widzowie po obejrzeniu każdej scenki przedstawili swoje pomysły na ich tytuły.
Zapytaj uczniów, w jaki sposób poszczególne grupy zaprezentowały „oswajanie”? Jakie w każdej z prezentacji nadano mu znaczenie? Jakie skojarzenia wzbudziła u oglądających każda z prezentacji? Jakich środków wyrazu użyto, na co zwrócono szczególną uwagę, jakie wartości dostrzegli odbiorcy w poszczególnych prezentacjach
W dyskusji pilnuj, aby unikać ocen (dobre/złe) i wzbudzania rywalizacji. Zachęcaj uczestników do wyrażania pogłębionego zdania na temat obejrzanych scen, do wzajemnego doceniania się i poszukiwania wartościowych szczegółów w każdej z prezentacji, np.: dostrzeganie interesującego gestu, siły głosu, ruchu, współdziałania w grupie.
Pozwól uczestnikom zajęć na swobodne wypowiedzi. Ingeruj tylko wówczas, kiedy dyskusja mogłaby przybrać zbyt gwałtowny przebieg, w którym ktoś z uczestników mógłby poczuć się urażony.
Zaproś uczestników do kręgu. Zaproponuj, aby na zakończenie spotkania dokończyli zdanie:
„Oswoić kogoś, to znaczy....”
lub „Patrzeć sercem, to znaczy...”
Wiek 13-16 lat
Wiek 16-19 lat
Wiek 10-13 lat
Wiek 10-13 lat