Scenariusz nawiązuje do „Opowiadań Kosmikomicznych” Italo Calvino. Tekst jest literacką interpretacją teorii astronomicznej – oddalania się Księżyca od Ziemi. Zajęcia pokazują, jak w prosty sposób przygotować etiudy z wykorzystaniem opowiadania i teatru cieni. Może się ona stać punktem wyjścia do zbudowania pełnej inscenizacji.
Dowolna sala z możliwością zaciemnienia (np. żaluzje, zasłony, okna zasłonięte papierem) i fragmentem pustej ściany.
Latarka. Dowolne proste materiały: kartony, brystol, tkaniny koronkowe i inne, tasiemki, sznurki, guziki, kolorowe blendy, taśma papierowa i bezbarwna, klej, patyczki do szaszłyków, pałeczki do chińszczyzny itd. – wszystko, co może się przydać w teatrze cieni
Zajęcia pozwalają uczestnikom na inny rodzaj spotkania z tekstem - nie poprzez drobiazgową analizę dzieła literackiego, lecz za sprawą tworzenia własnego przekładu intersemiotycznego. Uczniowie odkrywają znaczenie opowiadania Calvino przygotowując własne etiudy cieniowe.
Scenariusz może być zrealizowany również na wcześniejszym etapie nauczania – w klasach gimnazjalnych.
Poproś uczestników zajęć, aby w parach pomyśleli o rzeczy/sytuacji, która sprawia im na co dzień problemy (np. klucze ginące w damskiej torebce, nieprzyjemne zapachy w autobusie, zapamiętanie kodów, haseł). Niech sprecyzują, na czym polegają niedogodności i spiszą wszystkie pomysły na ulepszenie wybranej rzeczy/sytuacji. Ważne, aby nie oceniali, nie ograniczali się kosztami czy inną kalkulacją – można puścić wodze fantazji. Poproś, aby teraz wybrali kilka rozwiązań możliwych do wprowadzenia w życie. Na koniec pary dzielą się na forum z innymi parami swoimi problematycznymi sytuacjami/przedmiotami i pomysłem na wybrnięcie z sytuacji (ćwiczenie powinno być krótkie, intensywne).
Każdy duet losuje dwa (niekoniecznie kolejno po sobie występujące) fragmenty opowiadania „Odległość Księżyca”. Poproś każdą parę, aby inspirując się jedynie znanymi jej urywkami historii, wypisała wszystkie skojarzenia z tekstem w formie rzeczowników (np. księżyc, drabina, harfa, łódź, jezioro, tęsknota, przyciąganie, oddalanie, uszy, muszelki, masło itp.) Kiedy wszyscy będą mieć gotowe mapy skojarzeń, niech na podstawie zebranych haseł przygotują proste elementy teatru cieni, fragmenty tła, lalki – wszystko, co można wykorzystać w etiudach cieniowych. Formy mogą być bardzo proste, bazujące na wyobrażeniach o teatrze cieni, własnych pomysłach, rozwiązaniach technicznych. Po wykonaniu elementów poleć uczestnikom, aby opracowali szkic scen – ilustracje do dwóch fragmentów tekstu. Mogą przygotować również elementy dźwiękowe, wykorzystując posiadane materiały (szelest papieru, stukanie supełków na sznurku o karton itd.).
Przygotujcie salę do zadania. Trzymaj (lub zamontuj stabilnie) latarkę, oświetlając ścianę, Okrągłe światło jest wyobrażeniem księżyca. Odczytajcie tekst opowiadania równolegle prezentując scenki. Mogą być one odegraniem sytuacji lub impresja na dany temat. Obserwuj pracę, zapamiętując ciekawe rozwiązania każdej z par (40 min.)
Podsumujcie wspólnie pokazy, omawiając elementy, jakie pojawiły się w każdym z nich. W jaki sposób te prezentacje wpłynęły na Wasze rozumienie tekstu? Jakie tematy pojawiają się u Calvino, które z nich wybrzmiały w pokazach? Zwróćcie uwagę na elementy, które będziecie mogli rozwinąć na następnych zajęciach. Podczas kolejnych warsztatów pokaż uczniom filmy dotyczące teatru cieni, twórców, konstrukcji lalek. Z tekstu wybierzcie najciekawsze według Was fragmenty do inscenizacji. Możecie też napisać scenariusz czerpiący z przygotowanych już scenek.
Wiek 10-13 lat
Wiek 10-13 lat
Wiek 13-16 lat
Wiek 16-19 lat