Zajęcia powstały w wyniku inspiracji fragmentami „Dzieci z Bullerbyn", poświęconymi przemierzaniu przez bohaterów drogi do i ze szkoły. W scenariuszu motyw ten posłużył dwóm celom. W pierwszej części uczniowie biorą udział w serii integracyjnych działań przestrzenno-ruchowych bazujących na przygodach Lisy i spółki. W drugiej konspekt pozwala na podjęcie tematu emocji związanych z byciem uczniem i chodzeniem do szkoły.
Dzień przed zajęciami poproś uczniów o uważność podczas powrotu ze szkoły oraz drogi do szkoły następnego dnia: niech się dobrze rozejrzą wokół i zapamiętają, co mijają po drodze.
Przestrzeń pozwalająca na sowbodny ruch, ławki rozsunięte pod ściany.
Taśma malarska. Małe kartki (do zapisania haseł).
Zacznij zajęcia od wspólnego wyklejenia na podłodze mapy Waszego miasta/miejscowości – im większą mapę uda Wam się wykleić, tym lepiej! W dowolny sposób zaznaczcie na mapie centralny punkt (czyli szkołę), a następnie ważne punkty orientacyjne, które pomogą uczniom określić, gdzie względem szkoły mieszkają – (park, sklep, duże skrzyżowanie itd.). Niech każdy zaznaczy na mapie za pomocą taśmy malarskiej swoją drogę do szkoły, uwzględniając to, co mija codziennie w trakcie tej drogi. Drogi uczniów oczywiście mogą się łączyć i przecinać. Obejrzyjcie wspólnie mapę i porozmawiajcie, w jaki sposób pokonujecie drogę do szkoły? Kto jeździ samochodem/autobusem, kto spaceruje? Docieracie do szkoły sami czy w czyimś towarzystwie (rodziców, dziadków rodzeństwa)?
Usiądź z uczniami w kole i zapytaj, w jaki sposób poróżowali do szkoły bohaterowie książki „Dzieci z Bullerbyn”. Poproś, by dzieci przypomniały sobie, jak wyglądały te powroty i opowiedziały o zapamiętanych przygodach i zabawach. Wypiszcie je wspólnie na dużej kartce papieru lub tablicy.
Zapowiedz, że za moment spróbujecie przemierzyć wyklejone przez Was trasy, bawiąc się przy tym, jak dzieci z Bullerbyn. Zostańcie w kole, ale poproś, by wszyscy wstali do rozgrzewki przed wędrówką. Rozpocznijcie od głowy, pamiętajcie o rękach, klatce piersiowej, brzuchu i przede wszystkim o nogach. Pokręćcie kolanami, żeby rozgrzać stawy, oklepcie je z góry na dół i z dołu do góry, pokręćcie stawem skokowym. Zapytaj uczniów o to, co i jak warto rozgrzać przed drogą – wykonajcie te propozycje całą grupą.
Po rozgrzewce ciała rozpocznij wspólną zabawę mapą. Niech każdy stanie na swoim punkcie początkowym. Zadanie polega na tym, by wszyscy na koniec spotkali się w szkole, ale trasę z domu do szkoły można pokonywać w dowolny sposób (np. poznawać trasy kolegów i koleżanek). Inspiracją do przemierzania tras niech będą wypisane wcześniej sytuacje z "Dzieci z Bullerbyn". Np.:
*”Kto wymyślił, że trzeba chodzić po drodze? Britta: na pewno musiał to wymyślić jakiś dorosły człowiek!”
Poproś, by uczniowie przeszli trasę jak dorośli ludzie, niech każdy wcieli się w jakiegoś dorosłego. Zadawaj pomocnicze pytania. Czy on idzie do pracy, czy na zakupy? W jakich jest butach, jak stawia stopy, w jakim jest nastroju?
* „Cóż to za gawrony chodzą po ogrodzeniu?”
Niech każdy wcieli się teraz w wybranego przez siebie ptaka i przemierzy trasę tak jak on – zapytaj, czy wysoko podnosi nogi, czy nisko, czy leci, czy chodzi po ziemi, ma długie skrzydła, czy krótkie? itp.
* Powroty Dzieci z Bullerbyn podczas zimy – jeździły na sankach.
Zapytaj, w jaki jeszcze sposób można się przemieszczać w zimę? A podczas ogromnej ulewy?. A jak na drogę do szkoły zimą wpływa pogoda? Np. w śnieżycę? – zachęć dzieci, by szukały kontaktu z innymi, by wspólnie stawić opór silnemu wiatrowi; powiedz, że wiatr jest tak silny, że niemal uniemożliwia ruchy.
Podczas każdej zabawy zadawaj dodatkowe pytania, które będą mocniej uruchamiać wyobraźnię Twoich uczniów i takie, które będą uruchamiały ciało – niech wykonywane przez Was ruchy będą mocno przerysowane.
Inspiracją do pokonywania trasy mogą być jeszcze takie wydarzenia z książki jak: odpoczywanie w drodze i spontaniczne zabawy (np. wchodzenie na kamień przy domu szewca, wchodzenie na drzewo, szukanie pieniędzy na ziemi, zatrzymywanie oddechu, wyrywanie zęba).
Na koniec zaproponuj, by każdy przeszedł trasę w najbardziej nietypowy sposób, w jaki nigdy nikt nie chodził (można spróbować przejść w ten sposób choć kawałek drogi do domu).
Poproś uczniów, by usiedli przy swoich punktach startowych na mapie i zapytaj, czy pamiętają, jakie sytuacje przydarzały się bohaterom książki w szkole i jak to wpływało na ich emocje. Potem przejdź do pytania o to, czy w przypadku uczniów ich humor podczas drogi do szkoły lub ze szkoły czasem zależy od tego, co się tam wydarzyło lub ma wydarzyć? Jaki to emocje? Każdą zapisz na osobnej kartce.
Podziel uczniów na cztery zespoły (kluczem do podziału niech będą bliskie odległości dzieci na mapie). Zadaniem dla każdej grupy będzie przygotowanie etiudy, która pokazuje, jak wylosowana emocja wpływa na drogę ze szkoły lub do szkoły. Przygotowana scena powinna odpowiadać na pytanie: co się mogło wydarzyć lub dopiero wydarzy się w szkole, że pojawiła się u uczniów wylosowana emocja?
Porozmawiaj z uczniami o scenach, które zostały zaprezentowane. Jakie emocje i wydarzenia się w nich pojawiły? Które z nich pokazywały trudności, a które opowiadały o czymś przyjemnym? Jak można sobie radzić w takich sytuacjach? Co je wywołuje i jak się zmieniają? Zastanówcie się wspólnie, czy sama droga może jakoś zmienić nastawienie i co musiałoby się w jej trakcie wydarzyć, żeby tak się stało? Przypomnijcie sobie historie z „Dzieci z Bullerbyn", kiedy np. dzieci wracały podekscytowane do domu albo bardzo, bardzo powoli.
Praca domowa: zaproponuj uczniom, by dziś spróbowali sobie urozmaicić drogę ze szkoły. Może po dzisiejszych zajęciach mają już jakieś pomysły? Poproś ich, by podczas drogi ze szkoły zrobili coś innego niż zawsze – mogą choć przez chwilę iść w wymyślony wcześniej najbardziej nietypowy sposób chodzenia albo pójść całkiem inną trasą. Zachęć ich do tego, by w drodze ze szkoły byli uważni i znaleźli jakieś miejsce na przygodę, zabawę lub zrobili coś pierwszy raz – np. wrócili do domu z kimś, z kim nigdy razem nie wracali lub namówili dorosłego, z którym wracają, na rozejrzenie się w jakimś interesującym miejscu na trasie.
Jako dodatkowe zadanie możesz zaproponować napisanie historii o przygodzie, którą mogliby przeżyć w drodze z lub do szkoły w jednym z wybranych miejsc.
Pedagożka teatru, tutorka, animatorka społeczno-kulturalna.
Współtworzy Dział Pedagogiki Teatru w Instytucie Teatralnym im.
Zbigniewa Raszewskiego, pracuje przy programie Lato w teatrze.
Członkini Stowarzyszenia Pedagogów Teatru, gdzie m. in. wraz z
Dominiką Szulc współprowadziła grupę nieLETNICH krytyków teatralnych.
Z rodzicami i dziećmi przygotowywała performans w przestrzeni wystawy
w Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN oraz spektakl „Letnie wakacje.
Niezła propozycja". Z Fundacją Sztukmistrze współtworzyła „Zgubowisko”
– familijny spektakl nowocyrkowego. Prowadzi grupę młodzieżową w
Ośrodku Kultury „Arsus”. Autorka scenariuszy na portalu Teatroteka
Szkolna oraz publikacji pedagogiczno-teatralnych. Uwielbia ludzi i
uwielbia tańczyć, a najbardziej tańczyć z ludźmi.
Wiek 6-10 lat
Wiek 6-10 lat
Wiek 10-13 lat
Wiek 6-10 lat