W zbudowanym na kontrastach wierszu Juliana Tuwima pt. „Dwa wiatry” tkwi ogromny potencjał zabawowy. Warto to wykorzystać! Zajęcia stanowią okazję do zmierzenia się przez uczniów i uczennice z rozmaitymi zadaniami muzycznymi, aktorskimi i inscenizacyjnymi.
Miejsce do zajęć ruchowych i inscenizacyjnych.
Tekst wiersza Juliana Tuwima pt. „Dwa wiatry” dla każdego ucznia. Cienka folię malarska, kolorowe bibuły, instrumenty i różne przedmioty, z których można wydobywać dźwięk, materiały plastyczne.
Zaproś klasę do rozgrzewki. Poproś, by wszyscy zaczęli swobodnie chodzić po sali. Poproś, aby uczestnicy dostosowali krok do rytmu, który słyszą (rytm możesz nadać poprzez puszczanie rozmaitych fragmentów muzyki, grę na instrumencie lub po prostu klaskanie).
Następnie wyłącz muzykę i poproś, aby uczniowie chodząc po sali, witali się z mijanymi osobami, mówiąc „Dzień dobry” w podany przez Ciebie sposób: cicho, głośno, wolno, szybko, energicznie, nieśmiało, wesoło smutno. Kiedy przetestują różne rodzaje powitań, niech na koniec powitają się zgodnie ze swoim dzisiejszym nastrojem.
Zapowiedz uczniom, że dziś podczas zajęć poznacie tekst, który przedstawia dwie bardzo nietypowe postaci – opowiada o dwóch… wiatrach. Zanim jednak go przeczytacie, spróbujecie przez chwilę pobawić się dźwiękami, które mogą naśladować różne rodzaje pogody.
Poproś, aby uczniowie połączyli się trzyosobowe zespoły. Praca grup będzie polegała na stworzeniu krótkich etiud dźwiękowych, w których każda osoba ma inne zadanie muzyczne: - - jedna osoba wystukuje lub wyklaskuje rytm,
- druga posługuje się wybranym instrumentem (lub używa dowolnego przedmiotu jak instrumentu),
- trzecia posługuje się głosem.
Zaproponuj grupom wspólny temat etiud: różne rodzaje pogody. Przydziel grupom sprecyzowane hasła określające różne rodzaje pogody (deszcz, grad, lekka mżawka, wichura, burza itd.).
Grupy przygotowują się, a następnie kolejno prezentują przygotowane etiudy. Czy udało Wam się rozpoznać, jaki rodzaj pogody prezentują poszczególne zespoły? Co na to wskazywało? Porozmawiajcie o doborze środków, wyzwaniach dźwiękowego oddania rzeczywistości.
Zapoznajcie się z wierszem „Dwa wiatry”, omówcie jego treść. Scharakteryzujcie postaci obu wiatrów, opowiedzcie o tym, gdzie są i co robią.
Poproś uczniów, aby stanęli w rozsypce i aby każdy wyobraził sobie, że jest drzewem: nogi są wrośnięte korzeniami w ziemię, ręce to gałęzie, a palce to liście. Poproś, aby wszyscy wyobrazili sobie, że drzewami poddanymi działaniom obu wiatrów. Ponownie odczytaj uczniom utwór Tuwima i poproś ich, by starali się ruchami ciała oddać, co wydarza się z drzewem poruszanym najpierw jeden, potem drugi wiatr.
Podziel klasę na zespoły. Powiedz, że ich zadaniem jest przygotowanie własnych etiud inspirowanych tekstem wiersza. Mogą skupić się na spersonifikowanym wietrze, który może stać się główną postacią scenki lub opowiedzieć o miejscu ukazanym w utworze lub stworzyć fantazję o dalszych przygodach wiatrów – wszystko zależy od ich wyobraźni. Jeśli mają ochotę, mogą dołożyć do tekstu dialogi, monologi, dołożyć własnych bohaterów, umieścić akcję w dowolnej przestrzeni.
Do dyspozycji grup przygotuj: cienką folię malarską, kolorowe bibuły, instrumenty, materiały plastyczne itd.
Poproś, aby grupy zaprezentowały przygotowane inscenizacje. Omówcie ich warstwę wizualną i dźwiękową.
Usiądźcie w kręgu. Podzielcie się wrażeniami po zajęciach – jak uczniowie czuli się interpretując wiersz poprzez zabawę ruchem, dźwiękiem?
