Piórnikowy teatrzyk. Tworzenie prostych etiud teatralnych, miniscenek z wykorzystaniem przyborów szkolnych. Tworzenie tekstu, dialogu. Praca indywidualna i grupowa oparta na improwizacji.
Przygotowanie sali, rozstawienie stolików, krzeseł, przygotowanie miejsc na podłodze w taki sposób, aby każdy miał wystarczającą swobodę ruchów i działania.
Tablet, aparat, kamera do nagrania.
Każdy scenariusz z cyklu „Przybory szkolne” może być wykorzystany pojedynczo, ale może również posłużyć jako podstawa do przeprowadzenia kilku lekcji. Poszczególne części scenariusza akcentują inne kompetencje uczniów (kompetencje plastyczne, rozwój wyobraźni, działania ruchowe).
Poproś, aby uczniowie pokazali swoje piórniki i ich zawartość. Przeanalizujcie wspólnie:
Ile piórnik nosi przyborów? Czy mu z tym ciężko czy lekko? lub Ile przyborów mieszka w piórniku? Czy to dużo czy mało? Czy mają ciasno czy nie? Z czego są zbudowane? Z jakich elementów się składają? Które są ciężkie, a które lekkie? Które przybory są największe, a które najmniejsze? Jakie mają kształty? Czym się różnią, a co je łączy? Czy wszystkie są potrzebne? Które są najważniejsze, a które mniej ważne? Dlaczego? Czy przedmioty się lubią? Które mogą działać razem, a które nie?
Każdy uczeń wybiera tylko dwa przybory, które według niego najbardziej się różnią np. wygładem, kolorem kształtem, wielkością, funkcją. Uzasadnia swój wybór.
Przy spokojnej muzyce. Każdy na swoim stoliku lub ławce dowolnie animuje (porusza) dwa wybrane przedmioty i buduje prostą ruchową etiudę. Obserwuj uczniów przy pracy i zwróć uwagę, aby przedmioty były animowane na różnych płaszczyznach i w różnych kierunkach, ruchy były dokładne i kolejność działań precyzyjna.
Należy zadbać, aby stoliki i ławki były w miarę puste bądź przygotować wcześniej specjalnie miejsca na podłodze, dywanie itp., tak, aby każdy miał wystarczającą swobodę.
Każdy uczeń wymyśla prostą rozmowę między przyborami. Każdy przedmiot może odezwać się 2 lub 3 razy. Wprowadź zasadę, że porusza się ten przedmiot, który mówi i przedmioty „mówią” na przemian. Daj uczniom czas na przygotowanie scenki i dwukrotne indywidualne powtórzenie.
Gdyby zadanie było zbyt trudne, wykorzystajcie grupę do tworzenia dialogów. Jeden uczeń pokazuje etiudę, a reszta wymyśla, co mogłyby powiedzieć poszczególne przybory.
Zróbcie prezentację scenek np. na Twoim biurku lub na oparciu krzesła.
Warto przygotować miejsce prezentacji, przykryć suknem, jakąś tkanina, stworzyć rodzaj minisceny.
Zapiszcie najciekawsze dialogi, wątki, motywy. Możecie je wykorzystać w dalszej pracy literackiej (opowiadanie) lub teatralnej (spektakl).
Jeśli dysponujecie prostym sprzętem do nagrywania (np. telefon komórkowy z opcją nagrywania filmów), nagrajcie scenki, a potem zróbcie prezentację filmową np. dla rodziców.
Wiek 6-10 lat
Wiek 6-10 lat
Wiek 6-10 lat
Wiek 6-10 lat