1. Na południe! 5 min.

Zajęcia możesz zacząć od wprowadzenia muzycznego. Sięgnij po materiały muzyczne z załącznika. Jeśli pracujesz z dziećmi słyszącymi, zapowiedz grupie, że zanim usłyszą historię, przeniosą się za pomocą dźwięku do miejsca, z którego pochodzi. Poproś dzieci, aby ułożyły się wygodnie na dywanie, zamknęły oczy i słuchając muzyki, spróbowały sobie wyobrazić miejsce, z którego ona pochodzi. Dzieci migające również mogą poznać nagranie - w wersji graficznej. W tym celu skorzystaj z programu, który umożliwia tworzenie wizualizacji dźwięków (możesz je stworzyć tu: https://www.veed.io/).

Powiedz dzieciom, że poznacie dzisiaj opowieść z dalekiej krainy – z Afryki. Zapytaj, co dzieci wiedzą o Afryce. Czy to daleko? Czy blisko? Zbierz wszystkie informacje i skojarzenia. Komentuj to, co dzieci wnoszą, w razie potrzeby doprecyzuj wiadomości. Podkreśl, że Afryka to ogromny i różnorodny kontynent – są tam aż 54 kraje, mieszkają tam ludzie o różnym kolorze skóry, którzy mówią różnymi językami. Zapowiedz, że bohaterami historii, której zaraz wysłuchacie, są afrykańskie zwierzęta. Zapytaj dzieci, czy znają jakieś zwierzęta mieszkające na tym kontynencie?

2. Afrykańskie zwierzaki 25 min.

1. Obejrzyjcie nagranie z afrykańską opowieścią [link do niej znajdziesz w polu „Zobacz też"]. Po obejrzeniu historii przejdźcie bezpośrednio do działania.

2. Stańcie w kole. Zapytaj dzieci, czy wiedzą, jak wygląda owoc mango. Czy jest duży? Czy jest ciężki? Jak myślicie, jakie to uderzenie, kiedy owoc mango spada na ziemię? Spróbujcie podskoczyć i lądując stopami na podłodze, tupnąć nimi tak, jakby mango spadało na podłogę. Czy to będzie mocne tupnięcie, czy raczej słabe? Popróbujcie kilka razy. A teraz wyobraźcie sobie, że na ziemię spada cały deszcz owoców mango! Spadają bardzo szybko! A teraz wyobraźcie sobie, że na ziemię spada jeden owoc mango, ale wydaje ogromny huk – kiedy usłyszał go zając, to pomyślał, że ziemia pękła! Spróbujcie zrobić ten huk wszyscy razem – uderzając jednocześnie piętami w podłogę.

2. Powiedz, że spróbujecie poruszać się jak zwierzęta z opowieści, ale najpierw rozgrzejecie Wasze ciała.

a) Zacznijcie poruszać głową w górę, w dół, na wszystkie strony. Przejdźcie do ramion – zatoczcie nimi kilka kółek w przód i w tył. Poruszajcie palcami u dłoni. Pokręćcie biodrami, poruszajcie nogami i stopami.

b) Wspólnie przypomnijcie sobie, jakie zwierzęta pojawiły się w opowiadanej historii. Zatrzymaj się przy każdym z podanych bohaterów. Zapytaj, jak to zwierzę się porusza i poproś dzieci, żeby spróbowały oddać ten ruch najpierw konkretną częścią ciała a potem całym ciałem. Jak poruszają się ręce małpy? A jej głowa? A cała małpa? Jak poruszają się nogi zająca? W jaki sposób porusza się trąba słonia? W jaki sposób porusza się całe ciało węża? A słonia? itp. Możesz zadawać pytania pomocnicze: szybko czy raczej wolno? Lekko czy ciężko? Sztywno czy miękko? Spróbujcie wykonywać te ruchy (każdy próbuje po swojemu).

3. Jak boi się zwierzę? 10 min.

1. Podziel dzieci na cztery zespoły i przydziel każdej z grup jedno zwierzę (zając, małpa, wąż, słoń).

Poproś, aby dzieci zastanowiły się, w jaki sposób ich zwierzę zareagowało na hasło „Ziemia pękła!”. Jak boi się małpa? A jak zając? Biegną w jakimś rytmie? Jak pulsuje ziemia, kiedy się poruszają? Niech dzieci wymyślą, w jaki sposób pokazać strach danego zwierzęcia. Daj chwilę na przygotowanie.

2. Poproś, aby po kolei grupy zaprezentowały działania swoich zwierząt. Zachowajcie kolejność przedstawioną w opowieści – zające, węże, małpy, a na końcu słonie. Każda grupa zajmuje konkretne miejsce w sali – każdej wyznacz fragment przestrzeni, żeby wszyscy się widzieli.

Wszystkie grupy zastygają w bezruchu. Na Twoje hasło: „Zające, ziemia pękła!”, wywołana grupa rozpoczyna działanie. Na Twoje hasło: „Ziemia jest cała!”, grupa, która była w akcji, przestaje się ruszać. Powtarzaj ten schemat prezentacji z wszystkimi zespołami. Na koniec ćwiczenia możesz wywołać jeszcze raz wszystkie grupy jednocześnie.

 

4. Jak boi się człowiek? 10 min.

1. Usiądźcie ponownie w kręgu. Zapytaj dzieci o ich wrażenia z poprzedniego ćwiczenia, kiedy próbowały pokazać, jak wyglądają przestraszone zwierzęta. A jak i wygląda człowiek, który się boi? Niech kilka chętnych osób spróbuje pokazać własnym ciałem przestraszonego człowieka. Porozmawiajcie o tym, co się dzieje z twarzą, oczami, oddechem, biciem serca. Przypomnij, że przestraszone zwierzęta uciekają albo zastygają w bezruchu. A jak się zachowuje człowiek, kiedy się boi? Co Wy robicie, kiedy się boicie?

2. Powiedz dzieciom, że strach spełnia ważną funkcję i w świecie zwierząt i ludzi. To emocja, która pozwala nam uratować się przed zagrożeniem. Antylopa ucieka przed lwem, który chce ją pożreć i w ten sposób ratuje swoje życie. Człowiek nie dotyka rozgrzanych naczyń, bo boi się oparzenia. Czasami strach jest bardzo potrzebny, ale zdarza się, że boimy się czegoś zupełnie niegroźnego. Zapytaj dzieci, jak było w usłyszanej historii? Co przestraszyło wszystkie zwierzęta? Czego się bały? Jak to się stało, że przestały się bać? Daj dzieciom przestrzeń do tego, by podzieliły się swoimi spostrzeżeniami.

5. Strach ma wielkie oczy? 10 min.

Porozmawiaj z dziećmi o postawie dwóch postaci – zająca i lwa. Jak doszło do tego, że zając pomyślał, że ziemia pękła? Jak lew zareagował, kiedy dowiedział się od zwierząt, że pękła ziemia? Czym różni się ich zachowanie?

Jak lew sprawdził, czy jest się czego bać? W jaki sposób my w sytuacjach codziennych możemy sprawdzić, czy jest się czego bać? Zróbcie burzę mózgów na ten temat – odnieście się do przykładów z własnego doświadczenia.