Scenariusz pozwala na przyjrzenie się relacjom głównego bohatera dowolnie wybranego utworu z innymi postaciami. W trakcie zajęć uczniowie tworzą proste ruchowe charakterystyki każdej z postaci. Następnie w małych zespołach przyglądają się układom dwójkowym, w które wchodzi centralna postać lektury i na tej podstawie tworzą własne teksty. W wariancie rozszerzonym można je wykorzystać do stworzenia mikroetiud teatralnych budujących wieloperspektywiczny portret bohatera.
-
Duża sala szkolna lub sala gimnastyczna (konieczna przestrzeń do swobodnego ruchu podczas zajęć).
Kartki w formacie A4 (po jednej dla grupy). Opcjonalnie: sznurek, krzesło, nożyczki.
Poproś uczniów, by spacerowali po sali swoim naturalnym krokiem. Podawaj kolejno nazwy ważnych postaci pojawiających się w lekturze/spektaklu, prosząc by uczniowie zmienili swój sposób poruszania na taki, który w ich poczuciu charakteryzuje danego bohatera. Na Twoje klaśnięcie niech wszyscy zastygają w rzeźbach symbolizujących daną postać. Daj chwilę na to, aby wszyscy mogli się przyjrzeć pozostałym figurom. Wystartuj ponownym klaśnięciem, podając nową postać.
Po zakończeniu ćwiczenia możesz zebrać uczniów w kole i poprosić ich o podsumowanie.
W tej części najlepiej pracować w parach, jednak jeśli liczebność klasy na to nie pozwala, grupy mogą być większe.
1. Niech każdy zespół wybierze jedną postać (poza głównym bohaterem tekstu/spektaklu) i zastanowi nad jej relacją z głównym bohaterem. Co łączy, co dzieli tę parę? Na czym opiera się ich relacja? Co jest głównym tematem ich rozmów? Jakie emocje pojawiają się między nimi?
2. Poproś zespoły, aby każdy z nich napisał piosenkę/wiersz/list/monolog, w którym wybrana przez nich postać zwraca się do głównego bohatera. Niech uwzględnią wnioski z wcześniejszej dyskusji.
Jeśli masz do dyspozyji tylko jedną godzinę lekcyjną, na tym etapie możesz zakończyć pracę i poprosic uczniów o odczytanie tekstów oraz skomentowanie ich.
3. Poleć, by każda grupa przekazała swój tekst sąsiedniej ekipie (np. zgodnie z ruchem wskazówek zegara). Teraz zadaniem zespołów jest stworzenie na bazie otrzymanego tekstu etiudy, w której zainscenizują sytuację między głównym bohaterem a inną postacią (nie muszą go w całości wykorzystywać – ważne jest wyrażenie idei zawartej w tekście).
Sugestia: Warto dodatkowo rozlosować wśród grup element/rekwizyt, którego mogą użyć w scenie – w ciekawy sposób zróżnicuje to wybrany język teatralny. Dlatego ważne, by pośród haseł znalazły się zarówno konkretne przedmioty, jak i te bardziej abstrakcyjne, nieoczywiste oraz miejsca. Przykładowe elementy-hasła: sznurek, ściana, krzesło, okno, chusta, nożyczki, użyjcie dowolnie wybranych elementów.
Poproś o zaprezentowanie kolejnych etiud. Porozmawiajcie o tym, jaki obraz relacji łączących głównego bohatera z innymi wyłania się z tych scen i tekstów. Odnieście się też do wybranych przez grupy teatralnych języków – na ile miał na nie wpływ element, z którego miała korzystać grupa? Jaką rolę pełnił w scenie?
Wariant: Możesz też wprowadzić dodatkowy element i poprosić, by każdą prezentację poprzedziło odczytanie tekstu-inspiracji. Prześledźcie wtedy w dyskusji dotyczącej sceny, w jaki sposób poszczególne grupy podeszły do wykorzystania tekstu w swojej mikro-etiudzie.
Redaktorka, pedagożka teatru, tutorka. Od 2012 roku współpracuje z Instytutem Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego w ramach programów i badań dotyczących edukacji teatralnej i pedagogiki teatru. Od 2019 roku jest tutorką w programach rozwojowych Fundacji Szkoła Liderów. Dwukrotna stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Kultury (przedsięwzięcia związane z upowszechnianiem kultury).
Wiek 16-19 lat
Wiek 13-16 lat
Wiek 13-16 lat
Wiek 10-13 lat
