Zajęcia są propozycją integracji grupy poprzez serię działań opartych na wspólnym ruchu i kontakcie fizycznym. Łaczy je motyw wyprawy do sadu – dzięki teatralnym zabawom, a przede wszystkim uruchomieniu wyobraźni, uczestnicy przenoszą się do sadu i przyglądają temu, jak rośnie, co się z nim dzieje pod wpływem pogody oraz kto go zamieszkuje. Warsztaty dają też okazję do wspólnego zebrania prostej wiedzy na temat budowy i rozwoju drzew owocowych.
Przestrzeń pozwalająca na swobodny ruch.
Zapowiedz dzieciom, że wspólnie odbędziecie zaraz wyprawę do sadu, by przyjrzeć się temu, jak rosną drzewa owocowe. Do tej podróży trzeba będzie użyć przede wszystkim wyobraźni. Poproś grupę, by rozsypała się po całej przestrzeni, niech każdy chodzi w swoim tempie i stara się wypełnić puste miejsca. Powiedz, by wszyscy wyobrazili sobie miękką trawę i do niej dostosowali chód. Potem powiedz, że przeprawiacie się przez kałużę lub rzekę strumyk – jak teraz zmienia się sposób chodzenia?
W końcu daj znać, że zbliżacie się do celu – wystarczy pokonać ogrodzenie. Zapytaj dzieci, czym jest otoczony sad i w jaki sposób chcą się dostać do środka – przejść przez starą furtkę, przedrzeć się przez wąską szczelinę w płocie, a może wspiąć się po nim? Wymyślcie wspólnie zabawę, która pozwoli Wam za pomocą Waszych ciał pobawić się w przedostawanie się do sadu (np. poproś, aby wszyscy uczestnicy utworzyli rodzaj żywopłotu, dotykając z najbliższym uczestnikiem nogą do nogi/ręką do ręki/kolanem do kolana i próbujcie się wszyscy kolejno przedostać przez tak utworzone zarośla). Gdy wszystkim uda się dostać do środka, oznajmij, że przed Wami sad ze słodkimi owocami – niech teraz dzieci spróbują je zerwać! Zapytaj uczestników o to, co jeszcze można robić w sadzie – wysłuchaj ich pomysłów i spróbujcie je zrealizować tak, jak wcześniejsze – szukając w ciele odpowiedniego ruchu.
Usiądź z dziećmi w kole i zapytaj je o to, jakie wg nich zwierzęta zamieszkują lub odwiedzają sad? Jakie dźwięki wydają? Wypróbujcie różne odgłosy. Poproś, by grupa rozproszyła się po całej przestrzeni, każdy zamknął oczy i wybrał zwierzę, które chciałby naśladować dźwiękiem. Na Twój sygnał niech wszyscy zaczną wydawać odgłosy i pomału przemieszczać się po sali. Powiedz, że ich zadaniem jest poprzez nasłuchiwanie odnaleźć osoby, które wybrały to samo zwierzę.
1. Poproś grupę, by się zatrzymała. Niech każdy znajdzie wygodne miejsce. Zapytaj uczestników, jakie znają drzewa rosnące w sadzie? Następnie porozmawiajcie o tym, jak rośnie drzewo? Jak krok po kroku to przebiega? Zapytaj, czy dzieje się to szybko czy wolno? Poproś, by teraz każda osoba z grupy wyobraża sobie, że jest drzewem: niech wszyscy spróbują pokazać przemianę od małego ziarenka do wysokiego drzewa z konarami. Poproś, by nie spieszyli się i starali oddać wszystkie etapy rozwoju drzewa.
2. Kiedy drzewa będą już rozwinięte, powiedz, że w sadzie zaczyna wiać wiatr – poproś, by uczestnicy zaczęli naśladować ruch drzew na wietrze. Zmieniaj natężenie wiatru (lekki wietrzyk, wichura itp.) oraz kierunek, z którego wieje. Zapytaj dzieci, jakie zjawiska pogodowe znają i jak mogą one podziałać na drzewa? Spróbujcie je „wypróbować” w lesie. A jak działają pory roku? Jak wyglądają wtedy drzewa? Przekaż swoją rolę kolejnym uczestnikom. Następnie powiedz, że teraz odbędziecie drogę od wielkiego owocującego drzewa do malutkiego ziarenka.
Stańcie w kręgu. Zapytaj uczestników, jak zbudowane jest drzewo? Jakie ma części? Poszukajcie jak największej liczby elementów. Następnie całką grupą zbudujcie z ciał jedno ogromne drzewo: przylegając do siebie ciałami, próbujcie oddać kształt poszczególnych części drzewa. Zacznijcie od stworzenia pnia, dołączcie do niego gałęzie, liście, owoce, korzenie, a może… robaka? Jeśli nie wszyscy uczestnicy się zaangażują, poproś, by drzewo urosło jeszcze/miało więcej gałęzi/owoców. Następnie spróbujcie nim poruszyć – jak na Wasze klasowe drzewo działa wiatr, deszcz, słońce?
Wróćcie do koła, zapytaj uczestników o wrażenia ze wspólnej wyprawy do sadu. Jak się czuli? Co było dla nich najzabawniejsze? Co najtrudniejsze? Czego nowego dowiedziały się o sadzie i drzewach?
Pedagożka teatru, dokumentalistka, absolwentka: wiedzy o teatrze, mediów interaktywnych i widowisk (Uniwersytet Adama Mickiewicza) oraz pedagogiki teatru (Uniwersytet Warszawski). Pracuje z dziećmi, młodzieżą, osobami z niepełnosprawnościami, nauczycielami. Od 2017 roku opiekuje się Archiwum Jana Dormana w Instytucie Teatralnym. Autorka artykułów o działaniach pedagogiczno-teatralnych Dormana.
Wiek 6-10 lat
Wiek 4-6 lat
Wiek 6-10 lat
Wiek 6-10 lat
