Podczas tych zajęć uczniowie oglądają salę lekcyjną, szukając do tego innej niż zazwyczaj perspektywy. Wybierają w niej miejsca, które wywołują w nich emocje i za pomocą działań plastycznych próbują pokazać swój emocjonalny stosunek do tej przestrzeni. Kontekstem i inspiracją do tej pracy jest Centrum Scenografii Polskiej.
Poproś uczniów o włączenie się w gromadzenie materiałów scenograficznych.
Sala lekcyjna bez żadnych ingerencji.
Na około tydzień przed zajęciami poproś uczniów, aby poszukali różnego rodzaju nietypowych materiałów, które mogą wykorzystać do pracy na zajęciach – zapowiedz, że posłużą im one do przetwarzania przestrzeni. Niech sięgną po nietypowe materiały – ciekawe faktury, kolory, kształty (np. rurki po ręcznikach papierowych, fragmenty folii, siatki podtynkowej, rurki plastikowe, otuliny izolacyjne na rury, fragmenty drutu). Poproś dzieci o przyniesienie rękawic ochronnych.
Możesz też przygotować trochę własnych materiałów (np. ze sklepu z materiałami budowlanymi). Przynieś na zajęcia grube taśmy, zszywacze do łączenia elementów, nożyczki.
1. Pokaż uczniom fragment filmu „Stowarzyszenie umarłych poetów” (fragment, w którym profesor zachęca uczniów do wejścia na stoły i zmiany perspektywy).
Porozmawiajcie o tej scenie. Spytaj uczniów: jaki ich zdaniem efekt chce wywołać nauczyciel, proponując uczniom takie zadanie?
2. Poproś uczniów, niech potraktują swoją klasę jak przestrzeń do odkrycia z nowych perspektyw.
Powiedz uczniom, że mogą się przez chwilę przyglądać klasie z różnych perspektyw: mogą wejść pod ławkę, położyć się na podłodze, wejść na krzesło.
3. Następnie niech każdy poszuka w sali miejsca, elementu aranżacji, obiektu, który wywołuje w nim jakieś emocje. Poproś uczniów, żeby zastanowili się przez chwilę, jakie emocje się w nim pojawiają.
Zapowiedz uczniom, że potraktujecie klasę jak galerię, a chętne osoby będą kolejno pełnić rolę „przewodnika”. Przewodnik udaje się w wybrane przez siebie miejsce i gestem, ruchem lub słowem wyraża jedną emocję, którą budzi w nim ten fragment rzeczywistości. Reszta uczniów stoi w jednym miejscu sali i obserwuje działanie przewodnika.
Poproś uczniów, żeby podzielili się na grupy: niech kryterium doboru będzie ten sam lub bliski fragment przestrzeni, który wybrali w rozgrzewce. Daj im chwilę na rozmowę w zespole o emocjach, skojarzeniach związanych z fragmentem sali lekcyjnej, który wybrali. Powiedz, że dzisiaj za pomocą działań scenograficznych spróbujecie wydobyć te emocjonalne treści, które niesie ze sobą dane miejsce.
Zanim jednak to zrobicie, zapowiedz uczniom, że inspiracją do ich działań może być eksploracja zasobów Centrum Scenografii Polskiej [https://muzeumslaskie.pl/pl/wyszukiwarka-zbiorow/].
Powiedz uczniom, że będą mieli dziś okazję poszukać inspiracji do przeobrażenia przestrzeni klasy w pracy scenografów. Niech wybiorą się na wirtualną wizytę do Centrum Scenografii Polskiej, by przejrzeć jego zasoby i przyjrzeć się, w jaki sposób scenografowie posługują się tworzywami, kolorami, fakturami.
Zaprezentuj uczniom stronę Centrum Scenografii Polskiej, opowiedz, jak jest skonstruowana (zwróć uwagę na zakładki dotyczące technik i materiałów).
Niech każda grupa pracuje przy jednym komputerze. Daj im do dyspozycji kartkę i coś do pisania/rysowania.
Poproś uczniów, aby obejrzeli różne prace scenografów i poszukali w nich inspiracji do przetworzenia wybranego wcześniej fragmentu przestrzeni.
Eksplorację zbiorów muzeum możesz zamknąć rozmową na temat: jak kształtuje przestrzeń wizja scenografa, co daje to odbiorcom? Co to w nich uruchamia?
Powiedz uczniom, że na tym etapie ich zadaniem jest opowiedzenie o emocjach związanych z wybranym fragmentem klasy za pomocą zgromadzonych materiałów plastycznych. Mogą jeszcze raz spojrzeć na dane miejsce z różnych perspektyw i sięgnąć do inspiracji, które zapisali/narysowali na kartce. Niech wybiorą spośród materiałów te, które korespondują, wyrażają najlepiej emocje, które budzi w ich dane miejsce.
Zaproś uczniów do obejrzenia utworzonych w przestrzeni zmian scenograficznych. Zapytaj uczniów, co zmieniło się w realistycznej dotąd przestrzeni klasy? Jaki charakter ma ta zmiana? Jakie znaczenie propozycje kolegów nadały fragmentom przestrzeni?
Czy patrzą na tę klasę tak samo jak na początku zajęć, czy coś się zmieniło w ich sposobie jej postrzegania?
Nauczycielka w ZSOT w Lublińcu, reżyserka teatru dzieci i młodzieży (dyplom we wrocławskiej filii Akademii Sztuk Teatralnych), edukatorka teatralna. Przez 14 lat prowadziła autorskie zajęcia wychowanie do twórczości-teatr jako część projektu Klasy Aktywności Twórczej w publicznej szkole w Bytomiu. Autorka artykułów z zakresu edukacji kulturowej. Prowadzi własny projekt "Teatr. Szkoła", czyli warsztaty z pedagogiki teatru dla klas z bytomskich szkół podstawowych w Bytomskim Centrum Kultury. Prowadzi warsztaty dla nauczycieli z zakresu pedagogiki teatru, edukacji teatralnej i kulturalnej. Obecnie wspiera nauczycieli w realizacji projektów edukacyjno-kulturalnych w Bytomskim Programie Edukacji Kulturalnej POKŁADY KULTURY.
Wiek 13-16 lat
Wiek 16-19 lat
Wiek 6-10 lat
Wiek 16-19 lat