Jestem nauczycielem wychowania przedszkolnego w Publicznym Przedszkolu nr 21 z oddziałami integracyjnymi w Kędzierzynie-Koźlu.
Dlaczego warto sięgać po teatr w szkole wg Ciebie?
Dla mnie teatr w pracy z dziećmi to miejsce mojego wspólnego języka z nimi. Tu możemy posługiwać się symbolami, nie musimy mówić, by coś zrozumieć, poczuć, przekazać. Teatr w przedszkolu to dla mnie sposób na pojmowanie świata, miejsce współpracy dzieci, ale także Spraw Trudnych. To narzędzie do tworzenia, poszukiwania rozwiązań prawdziwych problemów.
Żadna inna dziedzina sztuki nie jest tak złożona, bogata w formy i możliwości działań, dzięki którym udaje się osiągnąć w sposób pośredni cele edukacyjne.
Nad jakim projektem pracujesz w ramach programu Liderzy Teatroteki Szkolnej?
Mój projekt nosi tytuł „Złodzieje zabawek” – zainspirowała mnie do tego, obserwacja, że współcześnie zabawa dzieci (i dorosłych?) jest zdeterminowana bogactwem sprzętów i urządzeń mulitmedialnych. Coraz bardziej brakuje autentycznej, wszechstronnej aktywności, tworzenia, wymyślania, poczucia bliskości z partnerami zabawy. W moim odczuciu nie pozostaje to bez wpływu na rozwój społeczny: upośledza umiejętność komunikowania się i działania w zespole.
Podczas cyklu warsztatów pedagogiczno-teatralnych dla rodzin chciałabym wspólnie z nimi stworzyć przedstawienie dla dzieci, w którym znajdą one inspirację do bawienia się… niczym i do znajdywania nowych funkcji starym przedmiotom. Zależy mi też na tym, by rodzice wrócili wspomnieniami na swoje podwórka, przypomnieli sobie rymowanki, wierszyki i piosenki podwórkowe. Na bazie tych wspomnień i naturalnej dziecięcej chęci do zabawy mam nadzieję stworzyć przestrzeń wspólnej partnerskiej zabawy dorosłych z dziećmi.
Finał to rodzinny piknik w Domu Kultury z przedstawieniem i wspólnymi zabawami podwórkowymi.
Co Ci daje udział w programie Liderzy Teatroteki Szkolnej?
Udział w Teatrotece to wyzwanie, przygoda, wyróżnienie i samorozwój. To Mój Osobisty Rok Teatru. Spotkania w ramach programu przypomniały mi, jak ważna w pracy nauczyciela jest pasja, projektowanie według własnych przekonań bez troski o negatywną ocenę. Teatroteka zmusiła mnie do refleksji nad kierunkiem moich działań, nad poszukiwaniem jakości w swojej pracy z dziećmi. Nie mogę zapomnieć także o tym, że udział w programie liderskim to spotkanie z ludźmi o podobnych zainteresowaniach, którzy inspirują, motywują i z którymi po prostu dobrze się bawię.
Pracuję w Szkole Podstawowej nr 280 z Oddziałami Integracyjnymi im. Tytusa Chałubińskiego w Warszawie. Jestem nauczycielką edukacji początkowej. W szkole prowadzę również Koło Dramowe i program profilaktyczny „Przyjaciele Zippiego" rozwijający umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych, takich jak: przemoc, utrata bliskiej osoby, konflikty rówieśnicze.
Dlaczego warto sięgać po teatr w szkole wg Ciebie?
Po teatr sięgam często. Dzieci go uwielbiają. Bo jest ciekawie, śmiesznie, niecodziennie. Bo dzięki temu lubią chodzić do szkoły. Teatr w mojej pracy jest podstawową metodą twórczego pogłębiania treści wychowawczych oraz dydaktycznych. Jest spotkaniem małych ludzi, którzy mogą się wyrazić poprzez ruch, śpiew, słowo, improwizację oraz wszystko razem, czyli TEATR.
Nad jakim projektem pracujesz w ramach programu Liderzy Teatroteki Szkolnej?
Pracuję nad spektaklem-niespodzianką, w którym aktorami będą rodzice moich uczennic i uczniów. Moja klasa będzie gospodarzem całego wydarzenia pt. „Dzień Twórczości Dziecka" w ochockim Domu Kultury RAKOWIEC. Po przedstawieniu-niespodziance będą prowadzić swoje pierwsze w życiu warsztaty twórcze. Podzieleni na zespoły nauczą ochotników tańczyć, malować, lepić, szyć, robić ciekawe doświadczenia.
Co Ci daje udział w programie Liderzy Teatroteki Szkolnej?
Udział w Teatrotece daje kopa w tyłek. Spotykasz inspirujących ludzi i chce się działać.
Cenię sobie również spotkania tutorskie, po których mam twórczy chaos w głowie ;-). Cieszę się, że mogę być wśród tych wszystkich niepokornych belferek i belfrów. ;-) Dzięki....
Uczę języka polskiego w Zespole Szkół Ogólnokształcących nr 10 w Gdańsku. Od kilku lat młodzież wybiera mnie na Opiekunkę Samorządu Uczniowskiego, zajmuję się też szkolnym wolontariatem.
Dlaczego warto sięgać po teatr w szkole wg Ciebie?
Teatr nie tylko rozwija wyobraźnię i kreatywność, ale wzmacnia samoocenę, empatię i intelekt, wprowadza do świata kultury, nawiązań i stylizacji, uczy swobody twórczej, buduje zarówno postawy antydyskryminacyjne, jak i krytyczne. Dla uczniów jest też, o czym nie należy zapominać, świetną zabawą i sposobem na oderwanie się od, często niełatwej, codzienności.
Nad jakim projektem pracujesz w ramach programu Liderzy Teatroteki Szkolnej?
W ramach programu Liderzy Teatroteki rozpoczęłam pracę nad uwspółcześnioną wizją „Dziadów cz. II" Adama Mickiewicza, jednak w związku z zawodowymi meandrami zastanawiam się nad modyfikacją swoich planów.
Co Ci daje udział w programie Liderzy Teatroteki Szkolnej?
Dzięki Teatrotece umocniłam się w przekonaniu, że teatr w szkole i dla szkoły ma sens, dlatego nigdy nie powinno go tam zabraknąć.
Jestem polonistką w Powiatowym Zespole Szkół w Chojnowie. Pełnię obowiązki nauczyciela przedmiotu i wychowawcy. W ich obrębie znajdują się również działania dotyczące kształcenia kulturowego, wpisane w podstawę programową, w której napisano: „nauczyciel: stymuluje działania ucznia, rozwija zainteresowania, pokazuje zjawiska w kulturze i sztuce, inspiruje do podejmowania działań”. Te ambitne cele staram się realizować na co dzień.
Dlaczego warto sięgać po teatr w szkole wg Ciebie?
Teatr w szkole wspiera proces edukacji w wielu wymiarach. Koresponduje z treściami przedmiotów – nie tyko humanistycznych, umożliwia ich twórcze przetworzenia, odsyła w konteksty poszerzające wiedzę podręcznikową. Uspołecznia, otwiera, pełni funkcje terapeutyczne w procesach wychowawczych. Tworzy przestrzeń nieformalnej komunikacji uczestników szkolnego, niełatwego przecież, zrytualizowanego życia. Zajęcia o teatralnym charakterze pozwalają nauczycielom i uczniom na wychodzenie z ról, wzajemne uczenie się, dają sposobność prezentacji umiejętności zazwyczaj niewykorzystywanych podczas lekcji.
Teatr w szkole to także „kanały wyjścia, wentylacji” tej instytucji oraz jej społeczności, które otwierają się we współpracy szkoły z rozmaitymi ośrodkami i „czynnikami” teatralnymi. Wizyty w teatrach repertuarowych, oglądanie spektakli, spotkania z twórcami, wykłady teatrologiczne, wykorzystanie cyfrowych baz i archiwów, zasobów radiowych, lektury tematycznej itp. pozwalają orientować się w aktualnych zjawiskach społecznych, konfrontować je z własną dotychczasową wiedzą. Wszystkich zalet zajęć teatralnych, o teatrze, w teatrze... nie da się przecenić.
Nad jakim projektem pracujesz w ramach programu Liderzy Teatroteki Szkolnej?
Chciałabym, żeby moi uczniowie polubili teatr, znajdowali na niego czas, nie bali się nie rozumieć, a jeśli mają ochotę – nie bali się pytać. Być może taki efekt uda się uzyskać zacieśniając współpracę z Teatrem im. H. Modrzejewskiej w Legnicy.
Co Ci daje udział w programie Liderzy Teatroteki Szkolnej?
Udział w projekcie Teatroteki Szkolnej jest dla mnie okazją inspirującego spotkania, uzupełnienia wiedzy, wdrożeniem w bogatą ofertę Instytutu Teatralnego, z której dotychczas korzystałam okazjonalnie. Ufam, że wprowadza mnie w nową jakość nauczycielskiej pracy.
Z wykształcenia jestem aktorem i wokalistą, a z zamiłowania pedagogiem i reżyserem. Z miłości do musicalu heroicznie pokonałem 600km z rodzinnego Krakowa do Gdyni, aby studiować w jedynej państwowej uczelni musicalowej w Polsce (Studium Wokalno-Aktorskim im. Danuty Baduszkowej). Występowałem na scenach Polski, Niemiec i Szwajcarii. Obecnie działam na scenie Teatru Zależnego w Krakowie w projekcie Teatralny Hyde Park. Jestem również założycielem i aktorem Teatru Umownego w Krakowie. Od kilkunastu lat moją drugą pasją jest edukacja. Pracuję w Zespole Placówek Oświatowych „Scherzo” w Krakowie. Prowadzę wg autorskiego programu przedmiot TEATR, który jest częścią języka polskiego w szkole podstawowej. Główne założenia programu to wspieranie nauczania wszystkich przedmiotów bloku humanistycznego przez warsztat teatralny w szkole podstawowej, rozwijanie umiejętności aktorskich uczniów oraz poznanie samego teatru jako twórczego działania człowieka i nabycie wiedzy historycznej o teatrze w Polsce i na świecie.
Dlaczego warto sięgać po teatr w szkole wg Ciebie?
Teatr w szkole to dla mnie nieodzowna cześć edukacji. Wspomaga i daje pełniejszy wgląd w założenia podstawy programowej. Teatr w szkole najbliżej związany jest z językiem polskim. Taka korelacja umożliwia praktyczne podejście do literatury, ożywia ją i konfrontuje z uczniem. Teatr jako rodzaj sztuki daje uczniom możliwość wyrażania siebie. Angażuje w proces twórczy całego człowieka: intelekt, emocje, mowę i ciało. Bycie na scenie rozwija wiele umiejętności przydatnych w dzisiejszym świecie – empatię, umiejętności interpersonalne, poczucie własnej wartości, umiejętność pracy w grupie, kreatywność i swobodne posługiwanie się językiem mówionym.
Nad jakim projektem pracujesz w ramach programu Liderzy Teatroteki Szkolnej?
„DZIECKO - PROJEKT – PRZEDMIOT” to roboczy tytuł mojego projektu realizowanego w ramach programu Liderzy Teatroteki Szkolnej. O czym jest projekt najlepiej mówią tytuły, które nadały projektowi dzieci biorące w mim udział: „TO MY", „NASZE ŻYCIE", „TO CO MY ROBIMY", „MY OD WEWNĄTRZ". Całość jest działaniem warsztatowym eksplorującym podmiotowość i przedmiotowość dziecka w świecie dorosłych. Projekt inspirowany jest metodą pracy z aktorem i koncepcją teatru Tadeusza Kantora.
Co Ci daje udział w programie Liderzy Teatroteki Szkolnej?
Udział w programie Liderzy Teatroteki to przede wszystkim możliwość rozwoju – przez zdobywanie wiedzy, doświadczeń i poznawanie innych. Kontakt z innymi nauczycielami z całej Polski, którzy tak jak ja przebijają kolejne mury we wprowadzaniu TEATRU do szkoły, daje siłę i wiarę, że warto.
Pracuję w Zespole Szkół nr 2 im. Księcia Pawła Karola Sanguszki w Lubartowie. Jestem nauczycielem języka polskiego, a więc pracuję z młodzieżą na lekcjach i poza nimi. Uczę, staram się rozwijać ich pasje i talenty, wprowadzam w świat literatury, kina, teatru, sztuk plastycznych.
Dlaczego warto sięgać po teatr w szkole wg Ciebie?
Teatr w szkole: pozwala poznać się nawzajem, budzi w każdym z nas artystę, jest pretekstem do szukania odpowiedzi na ważne pytania, uwrażliwia, relaksuje, otwiera na bogaty świat kultury.
Nad jakim projektem pracujesz w ramach programu Liderzy Teatroteki Szkolnej?
W ramach projektu pracuję nad etiudą na temat mądrego patriotyzmu. Będzie ona owocem wspólnej pracy – mojej i moich uczniów. Po raz pierwszy wykorzystuję metody poznane w ramach warsztatów pedagogiki teatru.
Co Ci daje udział w programie Liderzy Teatroteki Szkolnej?
Udział w programie dał mi przede wszystkim nowe narzędzia do pracy z młodzieżą, które to narzędzia w łatwy i przyjemny sposób wyzwalają ogromne pokłady kreatywności młodych ludzi. Umiejętności zdobyte na warsztatach pozwalają mi pracować na lekcjach i zajęciach pozalekcyjnych tak, jak zawsze chciałam, czyli twórczo, a nie odtwórczo. Z drugiej strony, spotkania warsztatowe w ramach Teatroteki to czas relaksu, czas spotkań z bardzo miłymi, wesołymi i mądrymi ludźmi, czas „nasycenia” ciekawymi spektaklami teatralnymi. Czuję się kulturalnie i intelektualnie „dopieszczona”;)
Od siedemnastu lat pracuję w I LO w Rzeszowie, szkole z prawie trzystusześćdziesięcioletnią historią i tzw. tradycjami. Uczę języka angielskiego i od początku swojej pracy sięgam do teatru jako narzędzia do nauki języków obcych. Najpierw przygotowywałam grupy teatralne, które brały udział w Festiwalu Szkolnych Teatrów Obcojęzycznych, a teraz sama ten festiwal organizuję. Udało mi się reaktywować tę imprezę po kilkuletniej przerwie. Doświadczenie, jakie zdobyłam, będąc uczestnikiem, nasunęło mi kilka pomysłów, jak zmienić formułę tego przeglądu, aby młodzież i ich opiekunowie mieli poczucie satysfakcji i mogli jeszcze bardziej rozwinąć swój potencjał.
Dlaczego warto sięgać po teatr w szkole wg Ciebie?
Trudno określić jednoznacznie rolę teatru w szkole, ale na pewno otwiera głowy, a może nawet i dusze. Jeśli jesteś widzem i konfrontujesz się z innym człowiekiem, problemem lub wizją, to zawsze znajdziesz tam coś ważnego dla siebie. Jeśli wchodzisz na scenę, to już inny świat. I tu czasem dobrze dać młodym ludziom wolność, wtedy czują się ważni, słuchani i wpuszczają nas do swojego świata. I to właśnie najbardziej lubię w tym, co robię.
Nad jakim projektem pracujesz w ramach programu Liderzy Teatroteki Szkolnej?
Festiwal Szkolnych Teatrów Obcojęzycznych to przegląd sztuk w językach obcych przygotowanych w językach obcych przez uczniów szkół ponadgimnazjalnych pod opieką nauczycieli a w tym roku także aktorów. I to jest efekt udziału w programie Liderzy Teatroteki Szkolnej. Trochę zmałpowałam funkcję tutora;) Oprócz tego w tym roku festiwal po raz pierwszy trwał dwa dni. Pierwszy dzień to były warsztaty – dla nauczycieli z Olą Drzazgą, a dla młodzieży z grupą AD HOC z Krakowa. To były naprawdę świetne zajęcia i super spektakl wieczorem. Drugi dzień to przegląd w Teatrze, dziewięć sztuk z pięciu miast. Widownia dopisała, momentami widzowie siedzieli nawet na podłodze. Wieczorem, zanim ogłosiliśmy werdykt, emocje sięgały zenitu.
Co Ci daje udział w programie Liderzy Teatroteki Szkolnej?
Dzięki naszym spotkaniom mam poczucie, że to co robię, jest ważne i potrzebne, skoro spotykam ludzi, którzy robią podobne rzeczy i mają podobne problemy. W szkole często musimy uczestniczyć w różnorodnych szkoleniach – ale to podoba mi się najbardziej z dotychczasowych:).
Pracuję w Zespole Szkół Specjalnych im. H. Szczerkowskiego w Grodzisku Mazowieckim. Prowadzę zajęcia edukacyjne, plastyczne z uczniami niepełnosprawnymi intelektualnie, jestem również wychowawcą jednego z Zespołów Edukacyjno-Terapeutycznych. Z zamiłowania jestem ceramikiem i wprowadzam w świat gliny nasze dzieciaki i młodzież na kółku ceramicznym. Na co dzień staram się wykorzystywać pedagogikę teatru dla urozmaicenia zajęć plastycznych. Z teatrem w szkole mam kontakt jako osoba tworząca scenografię, rekwizyty. Mam marzenie, by pojawiły się u nas elementy teatru lalek.
Dlaczego warto sięgać po teatr w szkole wg Ciebie?
Warto sięgać po teatr w szkole ponieważ daje on nam ogromne możliwości aktywności twórczej dzieciaków. Łączy w sobie wiele innych sztuk jak plastykę, muzykę, taniec i wszystko co nam lub uczniom przyjdzie do głowy. Poprzez teatr możemy doświadczać świata, siebie, innych.
Nad jakim projektem pracujesz w ramach programu Liderzy Teatroteki Szkolnej?
W ramach programu Liderzy Szkolnej Teatroteki pracuję na małym przedstawieniem z okazji Święta Ziemi w naszej szkole. Mam nadzieję że uda nam się wprowadzić do niego elementy teatru lalek. Planuję także przeprowadzić artystyczno-teatralne warsztaty integracyjne z udziałem uczniów (również z innych szkół) w ramach Finału Konkursy Plastycznego „Niepełnosprawni są wśród nas" organizowanego przez naszą szkołę.
Co Ci daje udział w programie Liderzy Teatroteki Szkolnej?
Udział w Teatrotece dał mi sposobność zmiany spojrzenia na teatr w szkole. Do tej pory postrzegałam go jako skończony produkt w postaci przedstawienia lub apelu. Teraz widzę go jako proces twórczy, który – oczywiście może – ale nie musi mieć konkretnego finału w postaci spektaklu. Dla mnie jest on teraz serią spotkań, doświadczeń, poszukiwań. Mam obecnie – oprócz plastyki, ceramiki – jeszcze jedną możliwość do prowokowania twórczej aktywności osób niepełnosprawnych intelektualnie.
Liderzy Teatroteki Szkolnej dają mi też możliwość spotkania ludzi z ogromną pasją, z którymi mogę wymieniać się doświadczeniami i czerpać z ich ogromnej wiedzy o teatrze.
Na co dzień jestem nauczycielem. A dokładniej: mój czas zawodowy dzielę pomiędzy prowadzenie przedmiotu teatr w Prywatnej Szkole Podstawowej i Prywatnym Gimnazjum Gaudium et Studium w Poznaniu oraz bycie doktorantem Katedry Dramatu, Teatru i Widowisk Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie prowadzę zajęcia dla studentów i przygotowuję pracę doktorską poświęconą teatrowi muzycznemu.
Dlaczego warto sięgać po teatr w szkole wg Ciebie?
Teatr w edukacji pozwala poszerzyć możliwości poznawcze w procesie uczenia się/nauczania. Wykorzystanie teatru w praktyce szkolnej tworzy płaszczyznę, w której nauczyciel i uczeń stają się dla siebie partnerami w odkrywaniu kolejnych meandrów wiedzy. Nieoczywiste metody aktywizują zarówno nauczyciela i ucznia, uwrażliwiają ich na siebie nawzajem i powodują zacieśnianie więzi emocjonalnej, która jest – w moim przekonaniu – bardzo istotna w procesie nauczania/uczenia się.
Nad jakim projektem pracujesz w ramach programu Liderzy Teatroteki Szkolnej?
Pracuję nad cyklem warsztatów z zakresu pedagogiki teatru dla poznańskich nauczycieli, które zakończą się spektaklem muzyczno-teatralnym. Roboczy tytuł przedstawienia brzmi „Oratorium na sopran, baryton i chór pedagogów".
Co Ci daje udział w programie Liderzy Teatroteki Szkolnej?
Co mi daje udział w Teatrotece? Chwilę wytchnienia i zapał do pracy. Poszerzanie swojej wiedzy i eksplorowanie własnych emocji. Dawkę dobrej energii i ziarno twórczego niepokoju.
W ubiegłym roku szkolnym zaczęłam pracę w świetlicy szkolnej. To miejsce ma swoje zalety i ograniczenia: mamy większą swobodę czasową, ale zapanowanie nad przestrzenią, to sztuka, jakiej się uczymy.
Dlaczego warto sięgać po teatr w szkole wg Ciebie?
Elementy języka teatru z powodzeniem można wykorzystywać podczas zajęć na świetlicy: do naszej codzienności należą zajęcia ruchowe i mini-warsztaty. Powoli oswajamy się z tym dziwnym językiem, jakim na co dzień mówi do nas sztuka. Pomagali nam w tym już pracownicy słupskich instytucji kultury – Teatru Lalki „Tęcza" i Polskiej Filharmonii „Sinfonia Baltica". Przed nami rewizyta w ich szacownych instytucjach. I dalsza zabawa w teatr, która być może zaowocuje świetlicowym spektaklem.
Nad jakim projektem pracujesz w ramach programu Liderzy Teatroteki Szkolnej?
Organizuję międzyświetlicowy konkurs baśniowo-teatralny. W jury zasiądą pracownicy słupskich instytucji kultury, którzy ocenią, a może i docenią efekty naszych zmagań ze sztuką.
Co Ci daje udział w programie Liderzy Teatroteki Szkolnej?
Teatroteka, to dla mnie możliwość wymiany doświadczeń, inspiracji, świeże spojrzenie na to, co jeszcze można zrobić. To energia, z którą wracam z każdego zjazdu i spotkania, i którą mogę podzielić się z innymi. To ważne doświadczenie, dzięki któremu zmieniam siebie, a przez to otaczającą mnie rzeczywistość. To uśmiech, który dostaję i ślę go dalej.
Jestem nauczycielką dyplomowaną, edukatorką, trenerką. Skończyłam filologię polską ze specjalnością filmoznawczo- teatrologiczną i filozofię na Uniwersytecie Opolskim. Jestem też stypendystką Uniwersytetu w Poczdamie i National Kaohsiung Normal University na Tajwanie. Uczę języka polskiego, etyki, edukacji filozoficznej, edukacji teatralnej i edukacji filmowej w Zespole Państwowych Placówek Kształcenia Plastycznego w Opolu. W ramach współpracy z Teatrem Lalki i Aktora w Opolu i Miejskiego Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli w Opolu piszę scenariusze lekcji szkolnych i opiekuję się klasami patronackimi.
Nad jakim projektem pracujesz w ramach programu Liderzy Teatroteki Szkolnej?
W ramach projektu w Zespole Państwowych Placówek Kształcenia Plastycznego w Opolu z klasą II PLP pracujemy nad spektaklem teatralnym, który nawiązywać będzie do historii Opolszczyzny i który wpisze się w szereg wydarzeń związanych z obchodami 800-lecia Opola.
Co Ci daje udział w programie Liderzy Teatroteki Szkolnej?
Uczestnictwo w projekcie Liderzy Teatroteki Szkolnej daje mi możliwość pozyskania narzędzi do pracy z młodzieżą, rozwijania siebie. Udział w spektaklach teatralnych, festiwalach, dyskusjach i warsztatach poszerza nie tylko wiedzę, ale daje też szerszą perspektywę zjawisk kultury. Spotkania z innymi nauczycielami, a także pracownikami Instytutu Teatralnego w Warszawie, tutorami – są niewątpliwie inspiracją, wymianą doświadczeń, ale też wsparciem, do działań teatralnych.
Absolwentka filologii polskiej i wiedzy o teatrze na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim oraz Inkubatora Animacji Kultury, słuchaczka w Szkole Jana i Haliny Machulskich, przez pięć lat związana z Teatrem ITP. Odpowiada za kształt i program Działu Edukacji Teatralnej Teatru Hansa Christiana Andersena w Lublinie. Specjalizuje się w tworzeniu warsztatów wprowadzających do spektakli oraz działań parateatralnych mających na celu rozwój widowni i przygotowanie widza do świadomego odbioru sztuki. Instruktorka teatralna w Powiatowym Młodzieżowym Domu Kultury w Lubartowie, nauczycielka zajęć edukacyjno-teatralnych w VIII Liceum Ogólnokształcącym im. Nałkowskiej w Lublinie, tegoroczna stypendystka Prezydenta Miasta Lublina (realizuje projekt Edu-akcja teatralna).
Nauczycielka języka francuskiego oraz autorskiego przedmiotu Wychowanie do Twórczości-teatr w Gimnazjum nr 1 z Oddziałami Integracyjnymi im. ks. J. Szafranka w Bytomiu. W swojej szkole od 2006 realizuje programu Klas Aktywności Twórczej, którego jest współautorką. Ukończyła filologię romańską na Uniwersytecie Wrocławskim, studia podyplomowe Reżyseria Teatru Dzieci i Młodzieży PWST Wrocław i Kurs Mistrzowski dla absolwentów RTDiM przy PWST Wrocław. Uczestniczyła jako Liderka pierwszej edycji Programu Liderzy Teatroteki Szkolnej w Instytucie Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie. Prowadziła warsztaty z zakresu edukacji kulturowej i edukacji teatralnej m.in. w programie Narodowego Centrum Kultury „Bardzo Młoda Kultura". Zainicjowała działanie Bytomskiej Sceny Teatroteki Szkolnej i współtworzyła Cykl Warsztatów Interdyscyplinarnych dla nauczycieli Akcja Edukacja w Bytomskim Centrum Kultury. Autorka publikacji i scenariuszy dla nauczycieli z zakresu edukacji kulturowej i teatralnej.
Absolwentka socjologii w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego i Szkoły Pedagogów Teatru realizowanej w Instytucie Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego. Pracuje w Dziale Pedagogiki Teatru w Instytucie Teatralnym, gdzie m. in. odpowiada za projekty objazdowe realizowane w namiocie cyrkowym w ramach programu Lato w teatrze i współtworzy zespół badaczy edukacji teatralnej. Członkini Stowarzyszenia Pedagogów Teatru, w którym współrealizuje takie projekty jak: „Akcja Labirynt", „Kierunek Teatr" czy „Teatranki". Współpracowała z Teatrem Lalek Guliwer w Warszawie, gdzie koordynowała dwa projekty: „Laboratorium Teatralno-Pedagogiczne" i „Podróże edukacyjne Teatru Guliwer", a także projektowała i realizowała cykle warsztatów teatralno-pedagogicznych przed premierami.
Aktorka Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie (od 2011 r.) oraz absolwentka pedagogiki o specjalności animacja społeczno-kulturalna. Uczestniczyła w warsztatach Szkoły Pedagogów Teatru organizowanych przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie. Od 2006 prowadzi warsztaty teatralne i integracyjne dla dzieci i młodzieży, ma doświadczenie w pracy z osobami ze środowisk wykluczonych. Założycielka grupy „Czarodziejski dywan” realizującej spektakle dziecięce, festyny i warsztaty dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, działającej pod patronatem Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie. Autorka tekstów, bajek i scenariuszy oraz reżyserka przedstawień teatralnych dla dzieci i młodzieży. Od 2016 roku jest asystentem wykładowcy w Studium Aktorskim im. Aleksandra Sewruka. W roku 2016 była instruktorką w projekcie „Tolerancja – miejsce dla każdego” realizowanym w ramach programu Lato w teatrze.
Teatrolożka, pedagożka teatru w Teatrze Dramatycznym im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu (wcześniej na stanowisku kierowniczki literackiej). Koordynuje i prowadzi działania edukacyjne dla młodzieży, dorosłych, seniorów, nauczycieli. Prowadzi młodzieżową grupę „Cienie Teatru”, której działania skupiają się w obszarze teorii teatru. Kuratorka działań z zakresu edukacji teatralnej – wraz z Iwoną Nowacką przygotowała dwie edycje (2014, 2016) Dni Dramaturgii dla Młodzieży „Z ogniem w głowie”, wraz z Pawłem Sakowiczem – dwie edycje (2016, 2017) programu edukacji tanecznej „PORUSZYCIELE#WAŁBRZYCH” realizowanego z młodzieżą. Pisze w „Dwutygodniku”, „Notatniku Teatralnym”, publikowała w „Dialogu”, „Res Publice Nowej”, „Alternatives Théâtrales”.
Pedagożka teatru, animatorka społeczno-kulturalna. Pracuje w Dziale Pedagogiki Teatru w Instytucie Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego jako koordynatorka programu Lato w teatrze. Członkini zarządu Stowarzyszenia Pedagogów Teatru. Założyła i prowadziła grupę teatralną na Uniwersytecie Śląskim w Cieszynie, gdzie studiowała pedagogikę o specjalności Animacja Społeczno-Kulturalna. Absolwentka Reżyserii Teatru Dzieci i Młodzieży w PWST we Wrocławiu. Zainicjowała i prowadzi stałą grupę „nieLETNICH krytyków teatralnych”. Wraz rodzicami i dziećmi przygotowywała performans w przestrzeni wystawy w Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN w ramach projektu „HACKING. Pisarze na wystawie" oraz spektakl "Letnie wakacje. Niezła propozycja". Prowadzi liczne warsztaty dla rodzin, dzieci i młodzieży, a także warsztaty dla edukatorów.
Menedżerka kultury, animatorka społeczności lokalnych. Angażuje się w pracę ze społecznością w Gminie Jabłonna, gdzie pracuje jako dyrektorka Gminnego Centrum Kultury. Prowadzi zajęcia twórcze i teatralne dla dzieci z wykorzystaniem metod pedagogiki teatru, od wielu lat pracuje z młodzieżą. Zrealizowała dwie edycje projektu dla młodzieży „IMPRO LATO” (w 2015 i 2016 roku) w ramach programu Lato w teatrze. Głównym obszar jej zainteresowań stanowi partycypacja członków lokalnych społeczności w życiu kulturalnym, społecznym i obywatelskim. Ukończyła Międzyobszarowe Indywidualne Studia Humanistyczno-Społeczne (KUL) oraz filologię polską ze specjalnością teatrologiczną (UMCS), Inkubator Animacji Kultury (Warsztaty Kultury w Lublinie), Szkołę Pedagogów Teatru (Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego), Laboratorium Edukacji Twórczej (CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie).
Pedagożka teatru, reżyserka, performerka, badaczka, animatorka kultury, trenerka. Przez cztery lata pracowała w Teatrze Polskim w Bydgoszczy, gdzie założyła i prowadziła Młodą Scenę, realizowała spektakle i warsztaty. Obecnie współpracuje z wieloma teatrami w Polsce i zagranicą oraz z różnymi instytucjami kultury i sztuki. Wymyśla i realizuje autorskie projekty twórcze, teatralne, edukacyjne, performerskie. Współtworzy Kolektyw Terenowy, Performerię Warszawy i Slot Art Festival. Jest prezeską Stowarzyszenia Pedagogów Teatru, z którym rozwija eksperymentalną przestrzeń działań teatralnych i pedagogiczno-teatralnych LUB/LAB, prowadzi tam między innymi Laboratorium Teatralno-Społeczne. Współpracuje stale z TiT ę i Instytutem Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego. W IKP UW pracuje nad rozprawą doktorską i prowadzi zajęcia. Pisze i publikuje m.in w „Dialogu”, „Didaskaliach”, „Małej Kulturze Współczesnej”. Jest stypendystką MKiDN.
Animatorka kultury, pedagożka teatru, tutorka, performerka, członkini zarządu Stowarzyszenia Pedagogów Teatru. Studiowała polonistykę i stosowane nauki społeczne na Uniwersytecie Warszawskim. Ukończyła Szkołę Trenerów Organizacji Pozarządowych STOP i kurs artcoachingu. Jest autorką projektów społecznych i materiałów edukacyjnych dla animatorów kultury, bibliotekarzy i nauczycieli. Prowadzi autorskie warsztaty „Błąd w sztuce, czyli jak mówimy i myślimy o porażkach”. Przez wiele lat była związana z Towarzystwem Inicjatyw Twórczych „ę”, w którym m.in. zarządzała pracą sieci: Latający Animatorzy Kultury i Latający Socjologowie, wspierała projekty skierowane do seniorów i grup międzypokoleniowych. Współpracuje m.in. z Instytutem Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego, TR Warszawa, Teatrem Studio w Warszawie. Po godzinach tańczy kontakt improwizację.
Psycholożka i arteterapeutka Polskiego Instytutu Ericksonowskiego, wykładowczyni Społecznej Akademii Nauk w Łodzi. Współautorka i koordynatorka projektów realizowanych w programie Lato w teatrze w Bralinie i Białym Zdroju. Współpracowała z Teatrem Dzieci Zagłębia im. Jana Dormana w Będzinie i Teatrem Brama w Goleniowie, pracując przy programach edukacyjnych. Obecnie opracowuje program edukacyjny dla Teatru im. Bogusławskiego w Kaliszu.
Absolwent animacji społeczno-kulturalnej na Uniwersytecie Śląskim w Cieszynie. Jako aktor jest związany z Teatrem Cieszyńskie Studio Teatralne. Był współzałożycielem i członkiem kabaretu „Noł Nejm”. Obecnie zajmuje się fotografią oraz video-dokumentacją. Realizator warsztatów „Teatr w ruchu” w ramach dziewiątej edycji programu Lato w teatrze.
Absolwentka Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej (specjalności pedagogika ogólna i edukacja medialna), Podyplomowego Studium Menedżerów Kultury Szkoły Głównej Handlowej, Szkoły Pedagogów Teatru Instytutu Teatralnego. Koordynuje i współtworzy działania edukacyjne, współpracując z teatrami lalkowymi i dramatycznymi (m.in. Teatr 21, Teatr Baj w Warszawie, Teatr Pinokio w Łodzi, TR Warszawa, Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera w Warszawie). Od 2010 r. współpracuje z Instytutem Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego – obecnie przy programie Teatroteka Szkolna, prowadząc szkolenia dla nauczycieli i instruktorów teatralnych z zakresu pedagogiki teatru, wcześniej jako ewaluatorka programu Lato w teatrze (2011-2014) i producentka małych Warszawskich Spotkań Teatralnych (2010-2013). Jest stypendystką MKiDN.
Absolwentka pedagogiki-animacji kultury na Wydziale Filozoficznym UJ oraz studium aktorskiego. Jest dyplomowaną instruktorką rekreacji ruchowej ze specjalnością hatha jogi, oraz trenerką I, II i III stopnia programu psychoedukacyjnego z zakresu wychowania pt. „Szkoła dla rodziców i wychowawców”. Od 2013 roku pracuje w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie – Małopolskim Ogrodzie Sztuki jako specjalista ds. edukacji, arteterapii i projektów społecznych. Jest autorką warsztatów psychoedukacyjnych i arteterapeutycznych dla dzieci i dorosłych, pracuje też jako coach, tutor i wykładowca. Uczy pedagogów, nauczycieli i rodziców, jak łączyć nowe trendy w wychowaniu i wprowadzać je w życie zawodowe oraz społeczne.
Teatrolożka, pedagożka teatru i animatorka kultury. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim i Szkołę Pedagogów Teatru w Instytucie Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie. Pracuje w Teatrze Miejskim im. Witolda Gombrowicza w Gdyni, gdzie realizuje autorski projekt z zakresu pedagogiki teatru: „Palec Gombrowicza, czyli Dotknięci Teatrem", oraz w Instytucie Pedagogiki PWSH w Gdyni. Przygotowuje rozprawę doktorską dotyczącą twórczości Krystiana Lupy na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od czterech lat jest członkinią Komisji Artystycznej Ogólnopolskiego Konkursu o Gdyńską Nagrodą Dramaturgiczną.
W drugiej edycji Liderzy Teatroteki Szkolnej program nieco zmienił swoją formułę i zmodyfikował cele. Tym razem trzynastka Liderów została wyłoniona na podstawie ankiet, w której nauczyciele i pedagodzy przedszkolni opisywali swoje dotychczasowe teatralne doświadczenia oraz pisali o potrzebach związanych z kierunkiem rozwoju życia teatralnego w swoich szkołach. W dalszym ciągu na program składają się zjazdy Liderów poświęcone pogłębianiu doświadczeń pedagogiczno-teatralnych i kompetencji liderskich oraz proces tutoringowy. Jednak w tym roku w ramach tutoringu zaproponowaliśmy zmianę – tym razem Liderzy pracują przy wsparciu Tutora nie nad scenariuszami lekcjiz wykorzystaniem metod pedagogiczno-teatralnych, ale nad własnym projektem o charakterze teatralnym realizowanym we współpracy z lokalną instytucją kultury. Decydując się na tę zmianę, chcieliśmy zachęcić nauczycieli do aktywnego kształtowania życia kulturalnego w ich miejscowości i włączania w nie szkoły.
Pierwszy zjazd uczestników programu Liderzy Teatroteki Szkolnej odbył się w Wałbrzychu pomiędzy 21 a 23 października 2016. Wybraliśmy to miejsce ze względu na odbywające się tam polsko-niemieckie spotkania „Z ogniem w głowie” poświęcone dramaturgii i teatrowi dla młodzieży. Dzięki gościnności Teatru Dramatycznego mogliśmy uczestniczyć m.in. w czytaniach nowych tekstów, wykładach ekspertów i spotkaniach z praktykami z obu krajów.
Dla trzynastki Liderów był to czas o wiele bardziej intensywny niż dla pozostałych uczestników „Z ogniem w głowie” – brali udział także w przeznaczonym wyłącznie dla nich cyklu warsztatów Teatroteki Szkolnej prowadzonych przez Magdalenę Szpak i Katarzynę Piwońską. Pracowaliśmy w przestrzeniach Starej Kopalni. Każdego dnia zajęcia skupiały się wokół innego zagadnienia. Pierwszym warsztatowym tematem był tutoring (i jego podstawowe założenia), czyli metoda pracy, którą wykorzystujemy w naszym programie do wspierania uczestników w ich indywidualnym rozwoju. W drugim dniu na warsztat wzięliśmy zagadnienie liderowania – uczestnicy rozmawiali o tym, jak rozumieją to pojęcie, jakie budzi w nich skojarzenia (a nawet niepokoje!) oraz próbowali ustalić, jakie kompetencje potrzebne do bycia liderem mają już na starcie udziału w programie. Ostatni dzień pobytu w Wałbrzychu był poświęcony pedagogice teatru – zaczęliśmy od pedagogiczno-teatralnego warsztatu do jednego z czytań pt. „Królestwo Zwierząt”. Po tym praktycznym doświadczeniu w podsumowaniu przyglądaliśmy się budowie takiego warsztatu, wykorzystaniu metod teatralnych w pedagogice teatru oraz istotnym dla tej dziedziny kategoriom.
Ale to nadal nie wszystko, co zaproponowaliśmy Liderom podczas pierwszego spotkania: każdy z nich odbył indywidualne spotkanie ze swoim Tutorem. Tutor TS to osoba, która wspierają Lidera w realizacji wybranego celu dotyczącego działań edukacyjno-teatralnych. Była to rozmowa inaugurująca roczną współpracę każdego z duetów – miła pozwolić na zapoznanie się, ale też ustalenie zasad współpracy i wstępne zaznaczenie obszaru oraz kierunku, w jakim chce rozwijać się Lider.
Można więc podsumować w dwóch słowach: działo się! Mamy jednak nadzieję, że uczestnicy nie wyjeżdżali z Wałbrzycha zmęczeni, ale zainspirowani i zintegrowani.
Drugie spotkanie Liderów odbyło się w dn. 27-29 stycznia 2017 r. w Warszawie. Podczas tego zjazdu zaproponowaliśmy uczestnikom obejrzenie spektaklu „Ewelina płacze" w reż. Anny Karasińskiej w TR Warszawa oraz „Sonaty widm” Augusta Strindberga w reż. Markusa Öhrna w Nowym Teatrze oraz występu improwizatorskiej grupy Klancyk w Klubie Komediowym. Do obu przedstawień przygotowaliśmy warsztaty pedagogiczno-teatralne , by dać Liderom okazję na pogłębienie praktycznych doświadczeń w tym obszarze. Warsztaty podczas zajazdu prowadziły Katarzyna Piwońska i Magdalena Szpak z Instytutu Teatralnego.
W warsztacie po spektaklu „Ewelina płacze”, korzystając z inspiracji grami impro, próbowaliśmy dotknąć tematu wcielania się w rolę. Co to znaczy grać kogoś? Gdzie się zaczyna ta postać, a gdzie kończy? Gdzie w procesie wcielania się jestem ja? W rozmowach wyłonił się bardzo mocno kluczowy w pedagogice teatru wątek wielości i równoprawności perspektyw. W zajęciach wprowadzających do „Sonaty widm” rozmawialiśmy o strefie komfortu widza w teatrze. Gdzie są jej granice? Czy i w jakich okolicznościach można ją opuścić? Jakie to przynosi korzyści, a jakie niesie trudności? Po obejrzeniu spektaklu staraliśmy się przełożyć nasz odbiór na działania praktyczne i stworzyć na ich bazie etiudy do hasła „Widz na spektaklu Sonata widm”.
Na zakończenie zjazdu zbieraliśmy wiedzę i doświadczenia w obszarze pedagogiki teatru oraz rozpakowywaliśmy słowo „lider”: każdy z uczestników programu określał, co z jego perspektywy oznacza „bycie Liderem Teatroteki Szkolnej”.
Pełni wrażeń i inspiracji Liderzy wrócili do swoich szkół. Przyszedł czas na kolejny etap programu, czyli realizację projektu we współpracy z lokalnymi instytucjami kultury przy wsparciu Tutorów programu.
Ostatnie, czerwcowe spotkanie w ramach programu było czasem podsumowania indywidualnego i wspólnego działania. Pierwszego dnia Liderzy opowiadali o projektach, które realizowali w swoich szkołach – słuchaliśmy o trudnościach, które pojawiły się w pracy, ale też o satysfakcji z działań. Druga część warsztatu była okazją do bliższego przyjrzenia się swoim doświadczeniom związanym z projektem – współpracy z Tutorem, wpływowi otoczenia na przebieg działań, ich uczestnikom a wreszcie też sobie.
Podczas zjazdu oglądaliśmy trzy spektakle: „G.E.N” w reż. Grzegorza Jarzyny w TR Warszawa, oraz „Różowego gościa” w reż. Jakuba Krofty, a także „Nieznośnie długie objęcia” Iwana Wyrypajewa w reż. autora. Dwa pierwsze spektakle stały się podstawą sobotnich działań warsztatowych. Rozmawiając o spektaklu Jarzyny, przyglądaliśmy się jego bohaterom i rozmawialiśmy o tym, co daje im przynależność do grupy. W warsztacie poprzedzającym oglądanie „Różowego gościa” zaprosiliśmy Liderów do poprowadzenia terenowych badań nad tym, co to znaczy „Być poza schematem”. Dzień zakończył się kolacją, podczas której świętowaliśmy swoją roczną współpracę.
Niedzielę poświęciliśmy na spoglądanie w przeszłość (by zastanowić się, co w Liderach zmienił udział w rocznym programie) oraz w przyszłość (żeby pomyśleć, co z tym doświadczeniem można zrobić, jak korzystać z niego we własnej pracy). Dziękujemy Liderom za tę roczną przygodę i życzymy pomyślności w realizowaniu swoich zamierzeń!