1. Sytuacje, język, postacie 10 min.

Poproś uczniów, aby w parach porozmawiali o „Świętoszku” w trzech rundach:

• w pierwszej: czy ich zdaniem w utworze występują jakieś komiczne  postaci – które to i dlaczego ich bawią?
• w drugiej: jakie sytuacje pojawiające się w utworze ich rozbawiły?
• w trzeciej: czy w ich pamięć zapadły zabawne wyrażenia lub sformułowania? A może konkretne wypowiedzi?

Poproś, by po każdej rundzie uczniowie zmieniali rozmówcę. Podkreśl, że to zadanie służy wymianie wrażeń na temat komizmu w utworze. Jeśli uczniowie uważają, że dany obszar komizmu nie występuje w treści „Świętoszka”, powinni w rozmowie uzasadniać swój pogląd.

2. Analiza postaci – komiczne wizytówki 35 min.

1. Zapowiedz uczniom, że skupicie się na postaciach „Świętoszka”, których uznają oni za humorystyczne. Wypisz na tablicy imiona tych z nich, których uczniowie określili jako postacie komiczne. Podziel klasę na tyle grup, ilu bohaterów wymienili (jeśli postaci będzie niewiele, dwie grupy mogą pracować nad tym samym bohaterem).

W grupach niech uczniowie pomyślą, jak przejawia się komizm danej postaci. Poproś, żeby w swojej pracy poszukali i określili:

• cechy charakteru wybranego bohatera,
• komiczne zdania wypowiadane przez bohatera i zabawne sytuacje z jego udziałem,
• pozycję ciała, minę i gest, które obrazują komiczny charakter ich bohatera.

2. Poproś teraz, by każda grupa przygotowała komiczną wizytówkę swojego bohatera: niech uczniwoie spróbują przedstawić komiczny charakter swojej postaci innym zespołom, wykorzystując opracowane ruchy i znalezione wypowiedzi postaci. Pozostałe elementy komicznej wizytówki zależą od inwencji zespołu – uczniowie sami decydują, o jakie treści uzupełnią wizytówkę i jaką formę jej nadadzą.

3. Rozpocznijcie prezentacje komicznych wizytówek bohaterów. W podsumowaniu poproś uczniów o podzielenie się obserwacjami. Na koniec zapytaj, czy zdaniem uczniów podobne postacie i postawy mogą odnaleźć współcześnie?