Konspekty zajęć

Scenariusz zbudowany wokół tekstu Doroty Masłowskiej "Jak zostałam wiedźmą" pomaga zapoznać uczestników z kategorią i działaniem językowej ironii. Zajęcia dają pretekst do refleksji nad „magicznym” charakterem współczesnego świata miejskiego, w którym miejsce magicznych gadżetów zastąpione zostało elektroniką, mediami społecznościowymi, zaś nieznane krainy ustępują codziennym pejzażom miejskim. Warsztat pozwala też zapoznać uczestników z zawodem reżysera.

Warsztat koncentruje się na podstawowych kategoriach teatralnych – obecności i teraźniejszości. Młodzi ludzie często nie są jeszcze oswojeni z własnym ciałem, nie czują się pewnie w przestrzeni, w relacjach z innymi, trudno jest im ogniskować uwagę, skupiać własne myśli. Proponowane działania pozwalają na pracę nad świadomą obecnością, komunikację ze sobą i z innymi. Inspiracja zaczerpnięta z haiku służy dowartościowaniu chwili obecnej, prostych obserwacji.

Czym są uczucia? Czy możemy je oceniać? Czy odczuwanie rożnych emocji tworzy więź z ludźmi? Zajęcia pomogą przyjrzeć się emocjom własnym oraz innych osób. Będą okazją do przeżywania, ale i do rozmowy o odczuciach, które się w nas pojawiają. W trakcie zajęć spróbujemy je zwerbalizować. Emocje staną się też podstawą opowieści teatralnych oraz improwizacji, które pozwolą nam przyjrzeć lepiej mechanizmowi ich pojawiania się, wyrażania i nazywania.

Czemu zapamiętujemy pewne wydarzenia lepiej niż inne? Czy da się dostać do miejsc, których już nie ma, dzięki pamięci? Czy dzięki wspomnieniu innych historia, a także my sami możemy przetrwać dłużej? Z tymi pytaniami zmierzymy się na zajęciach inspirowanych „Miedzianką" Filipa Springera.

Czy literatura dawna może być inspirująca? Na ile postaci sprzed przeszło stu lat mają coś wspólnego z ludźmi żyjącymi współcześnie? Czy trudno jest pisać dialog wierszem? Podczas zajęć uczniowie biorą na warsztat fragmenty „Zemsty” Aleksandra Fredry i improwizują, analizują oraz interpretują wybraną scenę z dramatu.

Celem zajęć jest zapoznanie uczniów z warsztatem opowiadacza. Uczniowie poszukują odpowiedzi na pytanie, co to znaczy dobrze opowiadać i sprawdzają je w praktycznym działaniu podczas lekcji. Daje to okazję do uświadamiania sobie potencjału tkwiącego w ich własnej wyobraźni. Punktem odniesienia w pracy jest opowiadanie Kalmana Segala „Egzotyka”.

Scenariusz bazuje na dwóch wątkach: tworzeniu fabuły oraz odkrywaniu i badaniu, jak oddziałują na nas inne osoby i wydarzenia, w których bierzemy udział. To może być punkt wyjścia do powstania spektaklu z uczniami.

Lekcja przybliża młodzieży temat mowy nienawiści, która staje się dżumą XXI wieku. Przez działania teatralne i pracę z tekstem uczestnicy zajęć mogą „przepuścić” język nienawiści przez własne ciała, by przyjrzeć się mechanizmom wykluczenia.

Konspekt może być potraktowany jako wprowadzenia do budowania spektaklu „bez scenariusza”. Jednocześnie pozwala wykorzystywać obrazy osób bliskich uczestnikom, poddając refleksji to, kim dla nas są i jak ich widzimy. Zajęcia uczą szukania nowych perspektyw i oglądania konkretnych sytuacji z różnych punktów widzenia.

Lekcja pozwala się skonfrontować ze stereotypami starości, jakie uczniowie w sobie noszą, oraz pozwala się oddalić od stereotypowego myślenia w kierunku osobistej refleksji, która opiera się na wyobrażeniu sobie siebie samego w wieku starszym.