To zdjęcie widziała cała szkoła...
Justyna Sobczyk

To zdjęcie widziała cała szkoła...

Uczniowie oglądają krótki film fabularny, który opowiada historię jednego zdjęcia i trojga uczniów. Jest to punkt wyjścia do rozmowy o niebezpiecznych zachowaniach związanych z wykorzystaniem nowych technologii i Internetu. Kolejne działania pomagają nastolatkom zastanowić się, jakie uczucia i potrzeby kierowały postępowaniem bohaterów. Zajecia wykorzystują podstawowe elementy Porozumienia bez przemocy. 

  • Informacje o konspekcie

    Grupa wiekowa Wiek 13-16 lat
  • Rodzaj zajęć etyka / filozofia, godzina wychowawcza
  • Miejsce sala lekcyjna
  • Czas 45 minut
  • Cel zajęć
    • rozmowa na temat potrzeb i uczuć, które stoją za określonymi działaniami w Internecie;
    • rozmowa na temat przemocy w sieci.
  • Metody pracy rozmowa , praca z użyciem zasobów internetu, pokaz fragmentów filmu lub spektaklu

Przygotowanie do zajęć

Aranżacja przestrzeni

Sala z możliwością wyświetlenia projekcji.

Środki dydaktyczne

Karty z załącznika (listy emocji i potrzeb).

Przebieg zajęć

1. Oglądanie filmu 15 min.

Przygotuj salę w taki sposób, żeby stworzyć atmosferę kina. Lekcję rozpocznij od wspólnego oglądania filmu w reż. Daniela Rusina, znanego w serwisie YouTube jako Reżyser Życia:

https://www.youtube.com/watch?v=jJZTJqcL68g&t=337s

2. Zaspokojone i niezaspokojone potrzeby 10 min.

Po obejrzeniu filmu podziel uczniów na trzy grupy. Powiedz, że Marshall Rosenberg, twórca metody Porozumienie bez przemocy, mówił, że za każdym działaniem kryją się zaspokojone bądź niezaspokojone potrzeby. Zadaniem grup będzie przyjrzenie się z tej perspektywy postępowaniu głównych bohaterów filmu:

  • grupa pierwsza skupia się na zachowaniu dziewczyny, która wysłała swojemu chłopakowi swoje nagie zdjęcie;
  • grupa druga skupia się na zachowaniu chłopaka dziewczyny, który pokazał jej zdjęcie trójce kolegów;
  • grupa trzecia przygląda się postawie kolegi, który upublicznił zdjęcie dziewczyny w internecie.

Rozdaj uczestnikom kartę z listą potrzeb [załącznik nr 1]. Powiedz, że praca w grupach powinna przebiegać według następującego schematu:

  1. Uczniowie ustalają, nazywają i zapisują na kartce, co faktycznie się wydarzyło. Niech opisują fakty, bez oceniania ich.
  2. Uczniowie zakreślają na liście potrzeb te, które mogły stać za działaniem ich bohatera.
  3. Po zakreśleniu potrzeb grupa rozmawia o tym, jak patrzenie przez pryzmat potrzeb wpływa na to, jak mówimy o zachowaniu danej osoby. Czy taka perspektywa zmienia jakość rozmowy?

3. Jakie uczucia stoją za zachowaniami? 5 min.

Uczniowie zostają w grupach. Rozdaj im załącznik nr 2, który zawiera dwie listy uczuć (pojawiajacych się, gdy nasze potrzeby są zaspokojone oraz kiedy nasze potrzeby nie są zaspokojone). Niech zastanowią się nad tym, co czuł ich bohater.

4. Co jest wspólnego, co różnego? 5 min.

Usiądźcie w jednym dużym kręgu. Najpierw porównajcie karty potrzeb trójki bohaterów – uczniowie czytają głośno, jakie potrzeby odkryli u każdego z nich. Czy coś się powtarza? Czy są jakieś potrzeby wspólne? Analogiczną pracę zróbcie w przypadku ich uczuć.

Co z tej perspektywy możemy powiedzieć o tych młodych ludziach? Co tak naprawdę kryje się za zachowaniem każdego z nich?

5. Post na Facebooku 10 min.

Poproś uczniów, by wrócili do pracy w grupach i przygotowali krótką wypowiedź swojego bohatera do kolegów. Niech stworzą krótki parozdaniowy tekst, który każdy z bohaterów wstawiłby na swoim profilu w mediach społecznościowych. Co każde z nich chciałoby powiedzieć po takim zdarzeniu, czym się podzielić?

Gdy grupy skończą pracę, poproś, by zdecydowały, w jaki sposób zaprezentują ten materiał – tekst można podzielić na wszystkie osoby z grupy, można również wybrać jednego reprezentanta, który go przeczyta.

 Po prezentacji zapytaj uczniów, z jakimi przemyśleniami kończą zajęcia.

Materiały do pobrania

Zobacz też

O autorach

Justyna Sobczyk

Twórczyni warszawskiego Teatru 21, reżyserka, pedagożka teatru, z ramienia Instytutu Teatralnego współkieruje studiami podyplomowymi pedagogika teatru na Uniwersytecie Warszawskim, wykładowczyni Akademii Teatralnej w Warszawie.  Ukończyła dwuletnie studia podyplomowe pedagogika teatru Universität der Künste w Berlinie, a wcześniej pedagogikę na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz wiedzę o teatrze na Akademii Teatralnej w Warszawie. Absolwentka programów Fundacji Szkoła Liderów. Od 17 lat związana z Instytutem Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie. Od stycznia 2020 współkuratoruje Centrum Sztuki Włączającej powołaną przez Teatr 21 społeczną instytucją kultury dedykowaną sztuce osób z niepełnosprawnościami oraz edukacji włączającej. Laureatka nagród indywidulanych: „Kamyka Puzyny”, oraz nagrody „Wdechy” w kategorii Człowiek Roku. Wraz z Teatrem 21 w roku 2021 otrzymała Paszport Polityki w kategorii Teatr.

Justyna Sobczyk

Podobne konspekty

  • Wiek 13-16 lat

    miniaturka konspektu Na granicy dbałości

    Nikolett Gábri

    Na granicy dbałości

  • Wiek 16-19 lat

    miniaturka konspektu Co się kryje za zdjęciem? Odkrywamy fotografię

    Justyna Droń

    Co się kryje za zdjęciem? Odkrywamy fotografię

  • Wiek 13-16 lat

    miniaturka konspektu Jak tworzymy swój wizerunek w mediach społecznościowych?

    Wiktoria Rutkowska, Paulina Andruczyk

    Jak tworzymy swój wizerunek w mediach społecznościowych?

  • Wiek 13-16 lat

    miniaturka konspektu Online-offline. Dziennik nastolatka

    Justyna Sobczyk

    Online-offline. Dziennik nastolatka