Przejdź do Treści Przejdź do Wyszukiwarki
  • O nas
    • Online-offline. Dziennik nastolatka
    Justyna Sobczyk

    Online-offline. Dziennik nastolatka

    Podczas zajęć uczniowie przyglądają się hasłom „online" i „offline". Zastanawiają się, czym one są w życiu współczesnych nastolatków. Uczestnicy tworzą kartki z dziennika, które staną się podstawą do przygotowania teatralnych etiud. Celem zajęć jest przyjrzenie się, jakie kwestie wynikają dla młodych użytkowników Internetu z możliwości dostępu do sieci oraz jak postrzegają czas spędzany poza nią. 

    • Grupa wiekowa Wiek 13-16 lat
    • Rodzaj zajęć godzina wychowawcza, koło teatralne
    • Miejsce sala lekcyjna, sala gimnastyczna / duża przestrzeń, korytarz szkolny
    • Czas 45 minut
    • Cel zajęć
      • rozmowa o wyzwaniach codzienności wynikających z dostępności Internetu;
      • próba stworzenia tekstu dramatycznego bazującego na doświadczeniach nastolatków.
    • Metody pracy rozmowa , pokaz, improwizacje ruchowe, ćwiczenia dramaturgiczne

    Przygotowanie do zajęć

    Aranżacja przestrzeni

    Klasa szkolna z rozsuniętymi ławkami lub korytarz (w ruchowej części zajęć).

    Środki dydaktyczne

    Kartki A4 (po dwie sztuki dla lażdego ucznia). Taśma malarska.

    Przebieg zajęć

    1. Wprowadzenie 5 min.

    1. Powiedz uczniom, że tematem dzisiejszych zajęć będą wyzwania wynikające z dostępności Internetu. Zajmiecie się tematem bycia online i offline.

    Jeśli zależy Ci na stworzeniu przestrzeni do szczerej rozmowy, pozwól sobie na brak ocen i porównywania. Potraktuj tę lekcję jako szansę na spotkanie z młodymi ludźmi, na dowiedzenie się czegoś o ich świecie: jak w nim funkcjonują i jak się w nim czują.

    2. Poleć, aby każdy zajął wygodne dla siebie miejsce i pozycję, zamknął oczy. Poproś, aby uczniowie podążali w myślach i działaniach za Twoją narracją:

    Wróć myślami do momentu, kiedy jeszcze spałaś/spałeś, uspokój oddech, wpuść oddech w całe ciało… Spróbuj być łagodna/łagodny dla siebie. Przywołaj ciszę, kiedy jeszcze nic się nie działo wokół Ciebie, jak to jest być poza wszystkim, we śnie, sam na sam ze sobą, w sobie, u siebie. Oddychaj. Powoli i łagodnie zbliżamy się do przejścia z trybu SEN w tryb AKTYWNY.

    Pozwól sobie na zmianę, rób to powoli i płynnie zacznij poruszać różnymi częściami ciała: głowa, palce, ramiona, dopiero na końcu otwórz oczy. Poprzeciągaj się, daj sobie czas. Powoli wstań i zacznij przemieszczać się w przestrzeni klasy, utrzymaj skupienie na sobie, na swoim ciele.

    To przykładowy tekst. Można go dowolnie zmieniać, ważne, by pamiętać, że ta wizualizacja służy wprowadzeniu uczestników w stan skupienia na sobie. Warto wypowiadać słowa niespiesznie, z pauzami na działanie.

     

    2. Online-offline w przestrzeni 10 min.

    1. Na podłodze połóż dwa duże arkusze szarego papieru z napisami:

    Jesteś online [kolor czerwony]

    Jesteś offline [kolor zielony]

    Uczniowie siadają w kręgu wokół haseł i wspólnie dzielą się pierwszymi skojarzeniami, własnymi obserwacjami dotyczącymi obszarów online i offline. Porozmawiajcie o każdym haśle osobno.

    2. Podziel salę taśmą malarską na pół. W jednej części połóż napis ONLINE, w drugiej OFFLINE (uczniowie mogą też wykleić te napisy taśmą malarską na podłodze). Powiedz uczniom, że wezmą ze moment udział w improwizacji ruchowej – ich zadaniem będzie zobrazowanie, ile w ciągu doby spędzają czasu w przestrzeni online i offline. Będą mieć na to pięć minut. Poproś grupę o zajęcie miejsc na środkowej linii. Wystartuj działania hasłem „Jest północ”. W trakcie ćwiczenia podawaj orientacyjne godziny: np. jest trzecia nad ranem, jest szósta rano, jest dziewiąta rano i tak dalej.

    Obserwuj ruch uczniów: jak długo i gdzie siedzą, jak często przechodzą z jednej strony na drugą? Co widzisz? Jakie jest tempo zmian? Jaka to choreografia?


    Po skończonej improwizacji rozdaj kartki i przejdź natychmiast do kolejnego zadania, żeby nie utracić uzyskanego skupienia.

    3. Tworzenie dzienników 10 min.

    Każdemu uczniowi rozdaj dwie kartki. Niech wszyscy zajmą wygodne miejsca pozwalające im na skupienie na pisaniu tekstu. Zapowiedz, że obie kartki posłużą im do stworzenie dziennika współczesnego nastolatka/ki. Będą mieć pięć minut na opisanie tego, co dzieje się, kiedy jest on/ona online i kolejne pięć minut na opis bycia oflline. Mogą pisać o tym, co się wydarza, jakie emocje to budzi, jakie reakcje wywołuje. Przypomnij o pierwszoosobowej formie dziennika. Odmierzaj czas i dawaj znać uczniom o jego upływie co minutę.

     

    W tym ćwiczeniu chodzi o stworzenie zapisków fikcyjnego nastolatka. Podkreśl, że w tym zadaniu uczniowie nie muszą przejmować się poprawnością językową – ważne jest oddanie naturalnego sposobu wypowiedzi młodych osób.

     

    4. Prezentacje 15 min.

    Podziel klasę na grupy (nie muszą one mieć tej samej liczby członków), w których zaprezentują w improwizowany sposób przygotowane przez nich teksty. Opowiedz im o formule, w której będzie się to odbywać: zadaniem grupy jest zbudowanie wielogłosowej opowieści o współczesnych nastolatkach. Grupa staje na środku sali plecami do widowni. Osoba, która mówi, odwraca się do widzów i monologuje tak długo, dopóki inna osoba z grupy jej nie przerwie. W ten sposób tworzy się żywy, improwizowany dziennik nastolatka/nastolatki.

    Podkreśl, że w tym zadaniu ważne jest, aby każdy z uczestników uważnie słuchał pozostałych, bo to pomoże w budowaniu dramaturgii. Zachęć uczniów, by bawili się tą sytuacją. Podkreśl, że dzięki tak wielu uczestnikom, macie szansę oddać złożony układ codzienności młodego człowieka. Jest tyle opowieści, ile głosów, ilu uczniów.

    Poproś grupy o zaprezentowanie tekstów. A widzów o uważne słuchanie. To ważne, bo na koniec zostaną poproszeni o podzielenie się wrażeniami. Zacznijcie od tego omówienie każdej z prezentacji. Jeśli macie więcej czasu, możecie się też skupić na aspekcie scenicznym. Zwróćcie uwagę, co ze sobą dobrze współgrało, co wzmacniało prezentację, co stanowiło o jego sile. Nie zapomnij po zakończonym zadaniu zapytać grupy improwizatorów, jak się czuli w tej sytuacji.

    5. Podsumowanie 5 min.

    Na koniec usiądźcie razem, porozmawiajcie o tym, co usłyszeliście, co udało się wspólnie zrobić. Mogą pomóc pytania: jak to jest ciągle być obecnym w świecie online i offline? Czy jest jakaś różnica między tymi dwoma światami?

    Na koniec podziękuj wszystkim za udział i za zaangażowanie.

    O autorach

    Justyna Sobczyk

    Twórczyni warszawskiego Teatru 21, reżyserka, pedagożka teatru, z ramienia Instytutu Teatralnego współkieruje studiami podyplomowymi pedagogika teatru na Uniwersytecie Warszawskim, wykładowczyni Akademii Teatralnej w Warszawie.  Ukończyła dwuletnie studia podyplomowe pedagogika teatru Universität der Künste w Berlinie, a wcześniej pedagogikę na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz wiedzę o teatrze na Akademii Teatralnej w Warszawie. Absolwentka programów Fundacji Szkoła Liderów. Od 17 lat związana z Instytutem Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie. Od stycznia 2020 współkuratoruje Centrum Sztuki Włączającej – powołaną przez Teatr 21 społeczną instytucją kultury dedykowaną sztuce osób z niepełnosprawnościami oraz edukacji włączającej. Laureatka nagród indywidulanych: „Kamyka Puzyny”, oraz nagrody „Wdechy” w kategorii Człowiek Roku. Wraz z Teatrem 21 w roku 2021 otrzymała Paszport Polityki w kategorii Teatr.

    Justyna Sobczyk

    Podobne konspekty

  • Wiek 13-16 lat

    miniaturka konspektu Jak tworzymy swój wizerunek w mediach społecznościowych?

    Wiktoria Rutkowska, Paulina Andruczyk

    Jak tworzymy swój wizerunek w mediach społecznościowych?

  • Wiek 13-16 lat

    miniaturka konspektu To zdjęcie widziała cała szkoła...

    Justyna Sobczyk

    To zdjęcie widziała cała szkoła...

  • Wiek 10-13 lat

    miniaturka konspektu Nastolatek, czyli kto? O relacjach nastolatków z dorosłymi. Godzina wychowawcza

    Aleksandra Drzazga

    Nastolatek, czyli kto? O relacjach nastolatków z dorosłymi. Godzina wychowawcza

  • Wiek 16-19 lat

    miniaturka konspektu Typowy nastolatek? Godzina wychowawcza

    Malina Barcikowska

    Typowy nastolatek? Godzina wychowawcza