Emocje są! Odcinek 2: Muzeum Emocji Wybuchowych
Agata Łukaszewicz

Emocje są! Odcinek 2: Muzeum Emocji Wybuchowych

Podczas spotkań uczestnicy przyjrzą się czterem parom emocji. W drugim odcinku będą to złość i entuzjazm.

Oto kilka słów od autorek cyklu „Emocje są!”: Przygotowałyśmy ten emocjonujący cykl z myślą o małych dzieciach, aby mogły bliżej poznać emocje, których doświadczają. Przez pracę z ciałem i zabawę uczestnicy zajęć zdobędą umiejętność rozpoznawania i nazywania podstawowych emocji. Zależy nam przede wszystkim na zbudowaniu w nich przekonania o tym, że nie ma emocji dobrych i złych - że są takie, które możemy uznać za bardziej lub mniej przyjemne, ale że wszystkie emocje są ważne.

  • Informacje o konspekcie

    Grupa wiekowa Wiek 4-6 lat
  • Rodzaj zajęć -
  • Miejsce sala lekcyjna
  • Czas 30 minut
  • Cel zajęć

    Przygotowanie do rozpoznawania podstawowych emocji. Zbudowanie przekonania, że każda emocja jest ważna. 

  • Metody pracy rozmowa kierowana, improwizacje ruchowe, ćwiczenia ruchowe

Przygotowanie do zajęć

Aranżacja przestrzeni

Przestrzeń do ruchu w całej grupie.

Przebieg zajęć

1. Witajcie w muzeum - wprowadzenie 15 min.

1. Zajęcia poprowadź w konwencji wizyty w muzeum. Prowadząc grupę przez kolejne działania dbaj o to, by konsekwentnie trzymać się muzealnej narracji. Możesz zacząć tak:

Witajcie w Muzeum Emocji Wybuchowych. Będziecie w nim oglądać i testować niezwykle wybuchowe rzeźby, które przedstawiają wybuchy złości oraz entuzjazmu! To Muzeum jest inne niż wszystkie, bo eksponaty stworzymy sami ze swoich ciał.

2. Zaproś grupę do masażu w parach, który przygotuje wasze ciała do bycia rzeźbami. Poproś, by dzieci stanęły w parach – najpierw jedna osoba masuje drugą, potem nastąpi zamiana.

Pomagaj grupie podpowiadając instrukcje:

- Masujemy od stóp do głowy ciało partnera: jedna, druga noga, potem brzuch (uważajcie na łaskotki!), ręce, ramiona, plecy.

- A teraz delikatnie: twarz i głowa, nos, broda, uszy.

Za każdym razem daj czas na zajęcie się daną częścią ciała. Kiedy dojdziecie do końca, zapowiedz zmianę w parach i powtórz całą sekwencję

3. Zapowiedz, że drugim etapem rzeźbiarskiej rozgrzewki jest taniec emocji, który już znacie z poprzedniego spotkania. Stańcie wspólnie w kole i podawaj kolejne hasła, na które uczestnicy mogą dowolnie zareagować wskazaną częścią ciała:

- radosną miną

- smutnymi uszami

- zadowolonym brzuchem

- stopą w złości

- zachwyconymi rękami

- odważnymi plecami

- obrzydzoną miną

- strachliwymi oczami.

Baw się śmiało emocjami i częściami ciała, miksuj je, zapraszaj dzieci do wnoszenia propozycji. Nie bój się najbardziej śmiałych i zaskakujących haseł - radosna pupa i wystraszone zęby? Nie ma kombinacji niemożliwych!

4. Przejdź do dwóch emocji przewodnich tych zajęć. Powiedz dzieciom, że dziś wyrzeźbicie i ożywicie w muzeum pomniki emocji, które są znane z tego, że powodują eksplozje. Obie są wybuchowe i potrzebują wydostać się z naszego ciała: są to złość i entuzjazm.

2. W Gabinecie Złości 5 min.

1. Zaproś grupę do pierwszej sali muzealnej – Gabinetu Złości. Poproś o to, by każdy znalazł nową parę. Powiedz, że zadaniem każdego duetu jest przygotowanie dwóch ruchomych rzeźb pt. "Mała złość". Najpierw jedna osoba stanie się rzeźbiarzem a druga – gliną, a następnie na Twoje hasło dzieci zamienią się rolami. Wyjaśnij, że rzeźbiarz formuje ciało rzeźby jak plastelinę i projektuje jej minę, gesty, ruch i dźwięk.

Poproś wszystkich, by stanęli w kręgu  i zaprezentujcie działanie swoich rzeźb.

2. Przygotujcie rzeźby „Większa złość”. Tym razem niech każda rzeźba sama poszuka sposobu na to, żeby wzmocnić złość – jak to pokazać?

3. Poproś dzieci, by ponownie pracowały w parach. Tym razem ich zadaniem jest opracowanie ruchomej rzeźby pt. „Wybuch złości”. Jak złość uwalnia się z ciała? Stwórzcie wybuchowe rzeźby, które pozwolą wyrzucić całą złość.

Powiedz, że za chwilę uruchomicie Wasze wybuchowe rzeźby równocześnie. Aby to zrobić, niech każdy wybierze miejsce na swoim ciele, które będzie włącznikiem – po jego naciśnięciu nastąpi wybuch.

Kiedy rzeźby będą gotowe, stańcie w kole. Rozpocznij odliczanie do wybuchu: pięć, cztery, trzy, dwa, jeden....START! Naciśnijcie włączniki i uruchomcie wybuchy złości.

Po wspólnym wybuchu w muzeum pożegnajcie złość oklaskami, szybko zniknęła po wybuchu!

4. Zapytaj dzieci, co ich zdaniem się wydarza, kiedy złość nie wybuchnie? Czy da się ją wtedy jakoś rozpoznać? 

3. W Strefie Entuzjazmu 5 min.

Zaproś grupę do kolejnej sali w Muzeum Emocji Wybuchowych – to Strefa Entuzjazmu. Poleć, aby dzieci połączyły się w czwórki i stworzyły w podgrupach zbiorowe ruchome rzeźby wybuchu entuzjazmu. Kiedy grupy będą gotowe, przejdźcie do prezentacji. Powiedz, że entuzjazm może udzielić się innym – dlatego jeśli ktoś ma ochotę, można dołączyć do osób prezentujących. W finale całe muzeum może wypełnić wybuch entuzjazmu!

Na koniec weźcie głęboki wdech i wydech, tak by resztki entuzjazmu opuściły Wasze ciała, oklaskami pożegnajcie entuzjazm, który szybko zniknął po wybuchu.

4. Podsumowanie zajęć 5 min.

Zapytaj uczestników o wrażenia z zajęć. Co czuli w ciałach podczas wybuchów złości i entuzjazmu? O czym nas informują te wybuchowe emocje? O czym chce nam powiedzieć złość? O czym entuzjazm? Dlaczego według Was te emocje mogą powodować wybuchy? Co je od siebie różni? 

O autorach

Agata Łukaszewicz

Pedagożka teatru, dokumentalistka, absolwentka: wiedzy o teatrze, mediów interaktywnych i widowisk (Uniwersytet Adama Mickiewicza) oraz pedagogiki teatru (Uniwersytet Warszawski). Pracuje z dziećmi,  młodzieżą, osobami z niepełnosprawnościami, nauczycielami. Od 2017 roku opiekuje się Archiwum Jana Dormana w  Instytucie Teatralnym. Autorka artykułów o działaniach pedagogiczno-teatralnych Dormana.

Agata Łukaszewicz

Podobne konspekty