W podróż! Odcinek 2: Droga - zajęcia w przedszkolu (starszaki)
Paulina Andruczyk

W podróż! Odcinek 2: Droga - zajęcia w przedszkolu (starszaki)

W wakacje proponujemy wychowawcom przedszkolnym serię działań dotyczących podróży. W drugim odcinku uczestnicy będą się przyglądać etapowi drogi. Jak wpływa na nas przemieszczanie się z jednego punktu do drugiego? Jakie emocje pojawiają się w podróży? Jak możemy wykorzystać ten czas? Do zajęcia się tymi tematami zostanie wykorzystana pantomima.

  • Informacje o konspekcie

    Grupa wiekowa Wiek 4-6 lat
  • Rodzaj zajęć -
  • Miejsce sala lekcyjna
  • Czas 45 minut
  • Cel zajęć
    • rozwijanie umiejętność wypowiadania swoich myśli i spostrzeżeń poprzez rozmowy na temat drogi i bycia w drodze;
    • ćwiczenie małej i dużej motoryki;
    • ćwiczenie uważności na inne osoby;
    • wprowadzenie pojęcia pantomimy i nauka podstaw tej formy teatru.
  • Metody pracy rozmowa , improwizacje ruchowe, gry i zabawy teatralne

Przygotowanie do zajęć

Aranżacja przestrzeni

Przestrzeń pozwalająca na swobodny ruch.

Przebieg zajęć

1. Zanim zaczniemy 5 min.

Usiądźcie w kręgu. Jeśli jest to Wasza druga przygoda w cyklu o podróżach, przygotuj plakat z poprzednich zajęć z mapą miejsc, do których można udać się w podróż. Powiedz dzieciom, że dziś porozmawiacie o drodze, ktorą trzeba pokonać, by dotrzeć w te miejsca. Zastanowicie się też nad tym, jak zachowują się i jak czują ludzie, który są w podróży.

Wariant: Jeśli nie pracowaliście z pierwszą częścią cyklu „W podróż!", zacznij od krótkiej rozmowy z dziećmi w kręgu o tym, dokąd można podróżować? Zbierzcie różne pomysły na cele podróży i niech każdy narysuje jedno z nich na dużym arkuszu papieru. Możesz także odnieść się do doświadczeń dzieci i zapytać, czy i dokąd kiedyś podróżowały.

2. W drogę! 15 min.

1. Zapytaj dzieci, czy droga zawsze jest taka sama? Co spawia, że każda droga jest inna? Zastanówcie się, jak wyglądają trasy do miejsc z Waszej mapy. Co można spotkać po drodze do tych miejsc?

2. Powiedz dzieciom, że teraz zastanowicie się, jaka może być droga – poszukacie wspólnie różnych słów na jej określenie, a potem spróbujecie pokazać Waszymi ciałami, jak wygląda taka droga. Najpierw osoba, która ma pomysł na to, jaka może być droga, mówi głośno całej grupie, a reszta osób próbuje wspólnie ustawić ze swoich ciał taką właśnie drogę (a więc: cała grupa buduje razem jedną drogę).

Jeżeli dzieci będą mieć trudność w podaniu przykładów, możesz podawać je Ty, a do dzieci będzie należało stworzenie drogi ze swoich ciał. Przykłady: dłuuuuga droga, kręta droga, leśna droga, wyboista droga, autostrada, droga pod górę itp.

Wariant: Rozwinięciem tej zabawy może być szukanie różnych sposóbów poruszania się po wymyślonych przez dzieci drogach.

3. Powiedz dzieciom, że teraz nie są już jedną wspólną drogą, ale podróżnikami, którzy poruszają się po różnych rodzajach dróg. Zaproponuj, by najpierw dzieci zaczęły swobodnie chodzić po całej przestrzeni i wybrały, jakim środkiem transportu się poruszają. Następnie zachęć dzieci, żeby zmieniały swój sposób porszania się - w zależności od tego, jaki rodzaj drogi im podasz. Np. niech poruszają się jak po wyboistej, nierównej drodze. Po chwili zmieńcie sposób przemieszczania się, np. jazda po drodze szybkiego ruchu. Następnie zachęć dzieci do proponowania swoich pomysłów na rodzaj trasy.

Wariant: Możesz bawić się narracją wokół poszczególnych etapów i dodawać opis sytuacji i zdarzeń na drodze (wymijacie dużą ciężarówkę, przed Wami bardzo wolno jadący traktor itp.).

4. Na koniec zabawy powiedz dzieciom, że to, co zrobiliście, było pantomimą, czyli rodzajem teatru, w którym aktorzy do opowiadania historii nie używają słów, tylko swojego ciała: ruchu, gestów, min. Można opowiadać teatralne przygody, nie używając ani jednego słowa!

Zapowiedz, że o tym będzie także kolejne działanie… 

3. W drodze można… 20 min.

Usiądźcie w kręgu. Odpocznijcie po chwili intensywnego ruszania się. Zaproś ucznió do rozmowy o tym, co wydarza się w drodze. Zacznijcie od tego, jakie uczucia i emocje pojaiwają się w podróży. Co je powoduje?

Nastęnie przejdźcie do sposóbów spędznia czasu w podróży. Co można robić w drodze? Co zazwyczaj robimy podczas jazdy samochodem? Albo w autobusie lub tramwaju? Co robimy podczas spaceru (to także forma podróżówania!)? Zachęć dzieci do podzielenia się swoimi sposobami na zajęcia w trakcie podróżowania. Może mają jakieś swoje ulubione zabawy w podróży?

2. Po wymianie pomysłów na to, co można robić w drodze, wyznaczcie w przestrzeni sali swoją małą scenę. Poproś dzieci, by usiadły przed nią tak, jak publiczność w teatrze. Powiedz, by wyobraziły sobie, kogoś kto jest teraz w drodze – może jest w samochodzie, samolocie, a może autobusie lub tramwaju?

Teraz niech każde dziecko pomyśli, w jaki sposób mogłoby pokazać bez użycia słów swój pomysł na to, co może przydarzyć się tej osobie w drodze. Każdy, kto jest gotów, może wejść na „scenę“ i pokazać swoje zajęcie lub sytuację reszcie grupy. Tak jak w poprzedniej zabawie – użwywając ruchu swojego ciała. Zróbcie pantomimowe kalambury! Spróbujcie odgadnąć, co pokazują koledzy i koleżanki. Zaproś dzieci do opisywania wszystkiego, co odczytują z ruchów występującej osoby.

Pomysł na rozwinięcie zabawy:

Jeśli do pokazania niektórych czynności potrzebne jest towarzystwo, dzieci mogą dobrać się w pary, grupy i chwilę się naradzić nad zespołową scenką (oczywiście po cichu). W razie potrzeby możecie postawić na Waszej scenie krzesełko lub kilka krzeseł, możecie zostawić ją pustą i ewentualnie siadać na podłodze.

Zachęć dzieci do uważności na swoich kolegów i koleżanki. Jedno dziecko może mieć kilka pomysłów i wchodzić na scenę kilka razy, jednak ważne by znalazła się przestrzeń dla każdej chętnej osoby. I znów – nie ma jednego sposobu na pokazanie swojego zajęcia/sytuacji. Jeśli inne dziecko będzie miało podobny pomysł, niech także go pokaże, może jego/jej ruch lub gest będzie się czymś różnił?

 

4. Podsumowanie 5 min.

Na koniec zajęć porozmawiajcie o tym jakie podobieństwa i różnice zauważyliście w swoich pomysłach. Czy mamy takie same sposoby na zajęcia w drodze, czy inne? Możesz też zapytać dzieci, jaki sposób podóżowania lubią najbardziej. Jaka droga jest dla nich najprzyjemniejsza, a jakiej nie lubią?

By podsumować temat pantomimy, zapytaj dzieci, jak się czuły, gdy mówiły tylko ciałem, bez używania słów? Czy było to dla nich łatwe, czy trudne zadanie? Czy podobało im się bycie przez chwilę aktorami i aktorkami teatru pantomimy? Dlaczego tak? Dlaczego nie?

O autorach

Paulina Andruczyk

Kulturoznawczyni, animatorka kultury, członkini Stowarzyszenia Pedagogów i Pedagożek Teatru. Doświadczenie w pracy animacyjnej, społeczno-artystycznej i koordynacyjnej zdobyła dzięki współpracy z rozmaitymi organizacjami pozarządowymi i instytucjami kultury, m.in. z: Białołęckim Ośrodkiem Kultury, Bielańskim Ośrodkiem Kultury, Centrum Komunikacji Społecznej, Fundacją na Rzecz Wspólnot Lokalnych "Na Miejscu", Instytutem Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego, Teatrem Węgajty oraz dzięki pracy w dziale edukacji Teatru Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza w Warszawie. Pracowała ze społecznościami lokalnymi na warszawskiej Pradze, Woli, Bielanach, Białołęce i Bemowie, gdzie koordynowała działania Miejsca Aktywności Lokalnej "Dwa Jelonki". Obecnie pracuje w Staromiejskim Domu Kultury na stanowisku koordynatorki do spraw programów i projektów strategicznych.

Paulina Andruczyk

Podobne konspekty