Obudzić ciało!!! Kółko teatralne
Wiktoria Rutkowska, Paulina Andruczyk

Obudzić ciało!!! Kółko teatralne

Podczas zajęć uczniowie przyglądają się własnemu sposobowi poruszania się i wyrażania różnych komunikatów wyrażanych za pomocą ciała. Czy wszyscy używamy naszych ciał w ten sam sposób? Ten warsztat ruchowy pozwoli uczestnikom obudzić ciała i zastanowić nad indywidualnym charakterem motoryki każdego z nas.

  • Informacje o konspekcie

    Grupa wiekowa Wiek 16-19 lat
  • Rodzaj zajęć godzina wychowawcza, koło teatralne
  • Miejsce sala lekcyjna, sala gimnastyczna / duża przestrzeń
  • Czas 80 minut
  • Cel zajęć
    • budowanie i rozwój świadomości swojego ciała;
    • stworzenie przestrzeni do ekspresji ruchowej;
    • wzmacnianie umiejętności pracy w zespole i uważności na różne sposoby działania innych osób.
  • Metody pracy rozmowa , improwizacje ruchowe

Przygotowanie do zajęć

Aranżacja przestrzeni

Przygotuj pustą, przestrzenną salę. Ławki i krzesła możesz rozsunąć pod ściany, by środek sali pozostał pusty. Jeśli masz taką możliwość, skorzystaj z sali gimnastycznej.

Środki dydaktyczne

Kartki papieru A4 (po jednej dla każdego ucznia), flamastry, taśma papierowa, muzyka wraz z odtwarzaczem.

 

Przebieg zajęć

1. Cześć, ciało! 15 min.

Zaproś grupę na środek sali. Opowiedz, że Wasze spotkanie będzie poświęcone ruchowi. Na co dzień poruszamy automatycznie – a jednak, jeśli przyjrzeć się temu uważniej, w bardzo różny sposób używamy naszych ciał i odmiennie wyrażamy ciałem nasze emocje. Dzisiejsze zajęcia będą okazją do skupienia się na tym, co w ruchu każdego z nas wyjątkowe, specyficzne, indywidualne. Być może dzięki temu dowiemy się więcej o sobie samych i o sobie nawzajem.

Zapowiedz, że zaczniecie od swobodnej ruchowej rozgrzewki. Poproś uczniów, by stanęli w rozsypce tak, aby każdy mógł swobodnie wyciągnąć ręce i się poruszać.

 

Włącz muzykę. Poproś, by każdy przez chwilę poruszał się sam w jej rytmie. Tak jak chce, w swoim tempie. To może być taniec, krok albo swobodny ruch.

 

Następnie poproś, by każdy w swoim miejscu spróbował poruszać się zgodnie z następującymi poleceniami (za każdym razem daj chwilę na wykonanie polecenia):

  • Spróbuj oklepać całe swoje ciało, tak by się obudziło;
  • Poruszaj się, jakby Twoje ciało było napięte, sztywne;
  • Poruszaj się, jakby Twoje ciało zwiotczało;
  • Poruszaj się, jakby Twoje ciało stało się bardzo ciężkie;
  • Poszukaj w swoim ruchu zgięć, poeksploruj zakrzywienia;
  • Poszukaj w ruchu kół, poruszaj się kreśląc koła;
  • Poruszaj się lekko;
  • Poruszaj się jakbyś był/a zanurzony/a w wodzie.
  • Spróbuj poruszać się w bardzo ograniczonym zakresie, ale nadal poruszając całym ciałem.

 

2. Co mówi ciało? 5 min.

Nie wyłączając muzyki, zaproś grupę do powrotu do swobodnego ruchu lub tańca. Poproś ich, by dobrali się w trójki i zajęli swoje miejsce w przestrzeni sali.

Opowiedz o kolejnym działaniu: będziesz podawać uczniom krótkie komunikaty słowne – zadaniem każdego jest wyrażenie podanego hasła za pomocą ciała (ruchem, pozą, gestem, miną). Poproś, aby uczniowie za każdym razem zwrócili uwagę na propozycje kolegów i koleżanek ze swojej grupy, poszukali podobieństw i różnic w swoich formach wyrazu.

 

 

  • „Nie podoba mi się to”;
  • „Chodź ze mną”;
  • „Nie chcę tego”;
  • „Nie jestem pewny/ pewna”;
  • „To mnie zachwyca”.

 

Możesz zaprosić uczestników do zaproponowania swoich komunikatów

3. Ja mam tak, a Ty jak? 10 min.

Zaproś uczestników do rozmowy w trójkach na temat przeprowadzonego działania.

By rozpocząć dyskusję, możesz zapytać ich o to:

  • Jak się czuli podczas ruchu?
  • Czy udało mi się zaobserwować jakieś podobieństwa w wykonywanych ruchach?
  • Czy pojawiły się jakieś istotne różnice w interpretacji komunikatów?
  • Z czego mogą one (różnice i podobieństwa) wynikać?

4. Partytury 20 min.

1. Poproś uczniów, by stanęli w takich odległościach od siebie, które pozwalają na swobodny ruch. Powiedz uczniom, żeby wymyślili zestaw 5 następujących po sobie ruchów wyrażających hasło „JESTEM”. Mogą to być figury ciała, pozycje, gesty, które będą odzwierciedleniem np. ich cech charakteru, osobowości, rzeczy dla nich ważnych, uczuć. Zachęć ich do własnej interpretacji tematu partytury.

2. Poproś, by powtórzyli je kilka razy i dokładnie zapamiętali ich kolejność.

3. Nastepnie poproś uczniów, by zapisali lub narysowali partytury ruchu na kartkach papieru. Każda z pięciu pozycji ma zostać przedstawiona wymyślonym przez nich znakiem graficznym. 5 ruchów = 5 znaków.

 

 

5. Jak to widzisz? 15 min.

1. Poproś uczniów, by dobrali się w pary. Niech każda para znajdzie miejsce w przestrzeni. Powiedz, by uczniowie wymienili się na chwilę swoimi kartkami i spróbowali odtworzyć partytury kolegi/koleżanki z pary. Postarajcie się zinterpretować znaki swoimi ruchami, a także bacznie przyjrzyjcie się temu, jak inni wykonują Wasze partytury.

2. Po odtworzeniu partytur zaproś uczniów do wymiany swoich wrażeń. Jak czuli się odczytując ruchowo czyjąś partyturę? Które ruchy były dla nich trudne do wykonania, a które łatwe? Jakie mieli wrażenia z obserwowania swojej partytury odtwarzanej przez kogoś innego? Co było zaskakujące w tej interpretacji? Co podobne?

6. Podsumowanie 15 min.

Na koniec warsztatu zaproś uczniów do kręgu. Podsumujcie zajęcia wspólną rozmową, która pozwoli zebrać doświadczenia uczestników i uczestniczek warsztatu. Poprosić grupę o wymianę refleksji i przemyśleń na temat ruchu i jego różnorodności.
Zapytaj:

  • Które działanie było dla Was najciekawsze i dlaczego?
  • Jakie wrażenia, uczucia towarzyszyły Wam w czasie poszczególnych ćwiczeń?
  • Czego się dowiedzieliście się podczas tych zajęć na temat własnego sposobu poruszania się?
  • Jak zmieniło się Wasze postrzeganie ruchu?

Zobacz też

O autorach

Wiktoria Rutkowska

Edukatorka artystyczna, pedagożka teatru, artystka-plastyczka, nauczycielka wczesnoszkolna, animatorka kultury, trenerka Family Lab, członkini Stowarzyszenia Pedagogów Teatru. Współtworzy pracownię Ronja Ceramics oraz pracownię w Wolnej Szkole Razem. Prowadzi laboratoria pracy twórczej, projekty animacyjne, edukacyjne i pedagogiczno-teatralne, warsztaty, spotkania poświęcone rozwojowi i wymianie doświadczeń dla edukatorów i edukatorek. Lubi poznawać ludzi, ich historie, perspektywy i doświadczenia. W swojej pracy szuka coraz to nowych środków twórczego wyrazu oraz dąży do stwarzania sytuacji swobody twórczej, gdzie każda osoba może znaleźć swój własny sposób ekspresji w bezpiecznym i akceptującym otoczeniu. 

Wiktoria Rutkowska

Paulina Andruczyk

Kulturoznawczyni, animatorka kultury, członkini Stowarzyszenia Pedagogów i Pedagożek Teatru. Doświadczenie w pracy animacyjnej, społeczno-artystycznej i koordynacyjnej zdobyła dzięki współpracy z rozmaitymi organizacjami pozarządowymi i instytucjami kultury, m.in. z: Białołęckim Ośrodkiem Kultury, Bielańskim Ośrodkiem Kultury, Centrum Komunikacji Społecznej, Fundacją na Rzecz Wspólnot Lokalnych "Na Miejscu", Instytutem Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego, Teatrem Węgajty oraz dzięki pracy w dziale edukacji Teatru Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza w Warszawie. Pracowała ze społecznościami lokalnymi na warszawskiej Pradze, Woli, Bielanach, Białołęce i Bemowie, gdzie koordynowała działania Miejsca Aktywności Lokalnej "Dwa Jelonki". Obecnie pracuje w Staromiejskim Domu Kultury na stanowisku koordynatorki do spraw programów i projektów strategicznych.

Paulina Andruczyk

Podobne konspekty