Iwona Chmielewska, "Dwoje ludzi", Poznań 2014. 
Scenariusz oparty na analizie picturebooka "Dwoje ludzi" Iwony Chmielewskiej. W trakcie zajęć uczniowie interpretują wizualne metafory i zastanawiają się nad zależnościami w relacjach między ludźmi.
Sala z przestrzenią pozwalającą na ruch grupy (lub pierwsza część zajeć na korytarzu szkolnym).
Karteczki, kartki, pisaki, kredki.
Kilka egzemplarzy książki Dwoje ludzi lub kopie poszczególnych stron z książki (po jednej na parę).
1. Podziel salę na dwie części (symbolicznie lub za pomocą taśmy malarskiej) i połóż w każdej z nich kartkę – na jednej hasło „razem”, na drugiej „osobno”. Powiedz uczniom, że będziesz podawać przykłady sytuacji i prosić ich, aby określili, czy lepiej znaleźć się w nich razem z kimś, czy lepiej być w nich osobno. Za każdym razem uczniowie będą podejmować decyzję poprzez zajęcie miejsca w przestrzeni – razem / osobno.
Przykładowe hasła: ustalenie miejsca na wycieczkę, zakup prezentu, jedzenie posiłku, wyprawa w nowe miejsce, przenoszenie mebli, sprzątanie mieszkania, przejście trasy spaceru, wizyta w kinie / teatrze, udział w weselu, zakup mieszkania, wybór szkoły, ugotowanie obiadu, podjęcie decyzji w sprawie miejsca zamieszkania.
Możesz też poprosić uczniów o podawanie własnych przykładów.
2. Po kilku przykładach i wyborach grupy, poproś uczniów, by dobrali się w pary i zastanowili się, które czynności łatwiej wykonywać razem, a które osobno. Uczniowie mogą odnosić się do własnych doświadczeń lub życiowych obserwacji.
3. Zapytaj uczniów o obserwacje z realizacji zadania.
1. Rozlosuj pomiędzy pary uczniów kopie zawierające ilustracje z książki "Dwoje ludzi" – tak by jedna para pracowała z jedną metaforą. Poproś uczniów, by porozmawiali między sobą w duecie o tym, jak rozumieją zawartą w tekście i obrazie metaforę ludzkich relacji.
2. Poproś, by każdy duet postarał się wymyślić konkretną sytuację między ludźmi, o której mówi wylosowana przez nich metafora. Ważne, by uczniowie pokazali sens relacji międzyludzkich, który ich zdaniem zawarty jest w metaforze. Grupy mogą skorzystać z jednej z dwóch form wyrazu:
- stworzyć rzeźbę przedstawiającą dwie osoby w codziennej sytuacji tak, jakby zostały uchwycone w stopklatce. Postaci mogą jednak wypowiedzieć na głos swoje monologi wewnętrze związane z tym, co czują w tej sytuacji i wobec partnera.
- stworzyć scenę dialogową między postaciami, której punktem wyjścia będzie rzeźba-stopklatka, która na chwilę zatrzymuje w kadrze bohaterów w trakcie codziennej sytuacji.
Możesz zaproponować pytania pomocnicze do tej pracy:
- Jaki jest związek między dwoma osobami? Kim dla siebie są? Co je łączy, a co dzieli?
- Jaki rodzaj relacji mogą tworzyć – przyjacielskie, rodzinne, miłosne, zawodowe...?
- W jakiej sytuacji ich zaprezentować, aby pokazać, co między nimi jest? Co oni mówią/myślą w tej sytuacji?
Daj uczniom 10 minut na przygotowania ożywionych rzeźb.
2. Zaprezentujcie efekty na forum. Zapytaj grupę widzów o wrażenia z prezentacji. Jak interpretują przedstawione relacje bohaterów? Którym z nich jest razem łatwiej, którym trudniej?
Jeżeli pracujesz z tym scenariuszem w ramach 45 minutowych zajęć, obejrzyjcie wszystkie duety jako rzeźby, a do prezentacji w wersji ożywionej (z monologami lub dialogami) zaproś chętne osoby. Jeśli możesz przeznaczyć więcej czasu na ten temat (90 minut), zaprezentujcie wszystkie rzeźby w wersji rozszerzonej.
Na koniec zapytaj, co zdaniem uczestników sprzyja, a co stanowi wyzwanie w budowaniu relacji z drugim człowiekiem?
Iwona Chmielewska, "Dwoje ludzi", Poznań 2014.
Absolwentka teatrologii i kultury współczesnej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie oraz Szkoły Pedagogów Teatru organizowanej przez Instytut Teatralny w Warszawie. Jako krytyczka teatralna publikowała m.in. w "Didaskaliach" i Internetowym Magazynie "Teatralia", a także na portalach teatralny.pl i taniecpolska.pl. W Teatrze Wybrzeże pracuje jako pedagożka teatru – prowadzi warsztaty oraz spotkania z dziećmi, młodzieżą i dorosłymi. Prowadzi zajęcia z podstaw pedagogiki teatru dla studentów wiedzy o teatrze na Uniwersytecie Gdańskim.
