Podróż do Nibylandii
Maria Babicka, Justyna Czarnota

Podróż do Nibylandii

Zajęcia pozwalają uczniom odbyć wyprawę do Nibylandii  przeżywać tam przygody, ale też tworzyć zwyczaje i rytuały. Dają grupie okazję do lepszego poznania się, zintegrowania we wspólnej zabawie. Scenariusz inspirowany książką i spektaklem „Piotruś Pan”  nie wymaga jednak ich znajomości.

  • Informacje o konspekcie

    Grupa wiekowa Wiek 6-10 lat
  • Rodzaj zajęć nauczanie zintegrowane, godzina wychowawcza
  • Miejsce sala lekcyjna
  • Czas 60 minut
  • Cel zajęć
    • zapoznanie się i integreacja osób w nowopowstałej grupie.
  • Metody pracy pokaz fragmentów filmu lub spektaklu , improwizacje ruchowe

Przygotowanie do zajęć

Aranżacja przestrzeni

Przestrzeń pozwalająca na działania ruchowe.

Środki dydaktyczne

Trailer spektaklu „Piotruś Pan".

Przebieg zajęć

1. Skojarzenia z Nibylandią 10 min.

1. Siądź z uczniami w kole. Powiedz, że dziś udacie się do Nibylandii, a Ty będziesz ich przewodnikiem. Zapytaj, czy mają jakieś skojarzenia z tym miejscem?

2. Możesz zaproponować ćwiczenie, by zebrać skojarzenia uczniów. Rozdaj czyste kartki A4 i poproś każdego o zapisanie na środku hasła „NIBYLANDIA”. Zadanie polega na wypisaniu dookoła jak największej liczy skojarzeń z tym hasłem. Wszystkie odpowiedzi są możliwe, nawet najbardziej abstrakcyjne. Nie ma znaczenia, czy ktoś zna książkę  chodzi o uruchomienie wyobrażeń związanych z samym słowem. Ważne, by nie oceniać odpowiedzi.

3. Poproś uczniów o odliczenie do ośmiu/dziewięciu (tak, by powstały grupy trzyosobowe). W zespołach uczniowie rozmawiają o hasłach i sprawdzają, które z nich się powtarzają. Zapisują je na oddzielnej kartce. Na koniec możecie sprawdzić, czy jakieś słowo pojawia się wszędzie.

Jeśli masz mniej czasu lub Twoja grupa nie pisze sprawnie, proponujemy, by zaprezentować grupie trailer spektaklu „Piotruś Pan” w reż. Konrada Dworakowskiego (lub samą piosenkę, która stanowi muzyczny podkład).

2. Podróż do Nibylandii 5 min.

Poproś uczniów o zajęcie wygodnych pozycji – mogą się położyć, usiąść na podłodze, itp.... Ważne, by każdy miał wokół siebie sporo miejsca. Poproś, by uczniowie zamknęli oczy i nie otwierali ich, dopóki nie dasz takiego polecenia.

Rozpocznij opowieść, która pozwoli im przenieść się w wyobraźni do Nibylandii. Mów powoli i spokojnie. Pozwól uczniom na prawdziwą podróż!

Tekst wizualizacji może brzmieć np. tak:

Weź głęboki wdech i wydech. Obserwuj Twój oddech, skup się na nim przez chwilę. Poczuj, w jakich miejscach Twoje ciało dotyka podłoża – czy są to łydki? Stopy? Pośladki? Plecy? Wyobraź sobie, że podłoże to piaszczysta plaża na wyspie o nazwie Nibylandia. Jest ciepło, słońce delikatnie dotyka skóry. Odetchnij głęboko. Poczuj zapach rajskich kwiatów, które rosną wokół. Oczami wyobraźni spójrz w dal, gdzie na oceanie widać wyłaniającą się zza chmur banderę pirackiego statku. Może dobiegają do Ciebie też dźwięki śpiewanej przez nich szanty? Odetchnij, są daleko. Nie musisz łapać za miecz lub uciekać. Teraz odwracasz wzrok w druga stronę. Czy te małe punkciki w oddali to syreny? Nie, chyba jednak nie… Pomyśl raz jeszcze o swoim ciele i lekko zmień pozycję na jeszcze wygodniejszą. Czujesz? Z obozu czerwonoskórych unosi się dym. Pewnie przygotowują nibylandzką strawę. Co gotują? Sprawdź w wyobraźni, co jest w ich garnku! Nad prawym uchem słyszysz delikatne wibrowanie. Usłysz ten cichy dźwięk – to Dzwoneczek! Woła Cię, byś dołączył do Piotrusia i Zagubionych Chłopców. Dziś i Ty staniesz się Zagubionym Dzieciakiem. Powoli, nie otwierając oczu, zacznij poruszać dłońmi i stopami. Pamiętaj, że jesteś na piasku. Dołącz ruch ramion i kręgosłupa. Spróbuj niespiesznie się podnieść. Bardzo powoli otwórz oczy, ale patrz wciąż w dół i postaraj się nie zakłócić w sobie nibylandzkiej atmosfery. Ostrożnie rusz przed siebie – przemieszczaj się w różnych kierunkach, ale nie podnoś głowy.

Możesz również przygotować samodzielnie tekst. Zwracaj się wówczas do każdego indywidualnie – używaj drugiej osoby liczby pojedynczej (forma „Ty"). Aktywizuj różne zmysły. Zostaw dużo miejsca dla wyobraźni, ale nie zapomnij wymienić różnych mieszkańców Nibylandii.

Poproś o otwarcie oczu. Niech uczniowie kontynuują rozpoczęty w wyobraźni spacer w przestrzeni sali. Zaproś ich do spaceru po wyspie i wyobrażenia sobie, co widzą przy ziemi (np. gdy z plaży wejdą w las). Następnie poproś, by podnieśli wzrok na wysokość kolan mijanych osób. Co teraz widzą? Kolejno niech przeniosą wzork na wysokość dłoni, ramion i w końcu oczu. Niech mijając każdą osobę, połączą z nią wzrok na sekundę. Potem wydłuż czas do trzech sekund, ale powiedz, by nikt się nie zatrzymywał.

3. Nibylandzkie przywitania 10 min.

1. Kolejny etap spaceru to nibylandzkie przywitania. Poproś, by teraz każdy mijając inną osobę, przywitał się z nią w dowolny sposób, który kojarzy się z hasłem „nibylandzkie przywitanie”.

2. Wiecie już, że na wyspie mieszkają Piraci, Czerwonoskórzy, Wróżki i Syreny. Podziel uczniów na cztery grupy i poproś, by wymyślili, w jaki sposób mogą się przywitać z każdą z tych grup? Powitania mogą zawierać gesty i słowa. Daj na to zadanie dosłownie 2-3 minuty. Po tym czasie ekipy kolejno prezentują swoje pomysły całej klasie.

4. Nibylandzkie zwyczaje 10 min.

1. Znacie już wszystkich mieszkańców, ale jeszcze nie wiecie, w jaki sposób Zagubione Dzieciaki zachowują się, gdy się z nimi spotykają. Powiedz, że chciałabyś zapoznać wszystkich z kilkoma obyczajami wyspy i że zapraszasz do wspólnego treningu. Wprowadzaj kolejne obyczaje (a, b, c) wg tego samego schematu – najpierw opowiedz o nim, następnie sprawdźcie w praktyce opisane zachowanie, potem powtórzcie kilkukrotnie, za każdym razem zmieniając skład osobowy zespołów. Możecie przejść do kolejnego obyczaju-hasła. Po wprowadzeniu poszczególnych obyczajów, powtórzecie wszystkie hasła.

a) CZERWONOSKÓRZY spędzają czas w wigwamach, w których jest bardzo mało miejsca. Zagubione Dzieciaki mogą tam wchodzić tylko w grupach trzyosobowych i stać tak, by na podłożu znajdowały się tylko trzy nogi i dwie ręce. Na hasło „CZERWONOSKÓRZY” dobierzcie się w trójki i błyskawicznie stańcie na trzech nogach i dwóch dłoniach!

b) KAPITAN HAK chce dopaść nie tylko Piotrusia Pana, ale też Zagubione Dzieciaki. Udaje się go oszukać tylko wtedy, gdy wszyscy zmienią się w… jedno wielkie drzewo. Na hasło „KAPITAN HAK” zróbcie wspólnie drzewo!

c) Śpiew SYREN bywa nieznośny, aż pękają bębenki w uszach. Samodzielnie nie można się przed nim uchronić, dlatego Zagubione Dzieciaki opracowały system – stają w parach, zasłaniają uszy drugiej osobie i patrzą jej głęboko w oczy. Spróbujcie sami, gdy usłyszycie hasło SYRENY.

5. Nasze obyczaje na wyspie! 20 min.

1. Znacie już obyczaje, które do czasu waszego przybycia obowiązywały na wyspie. Czas, byście jako nowi mieszkańcy Nibylandii stworzyli swoje zasady obowiązujące Zagubione Dzieciaki. Podziel klasę na trzy grupy i daj czas na wymyślenie obyczaju. Zwróć uwagę dzieci, że każdy zwyczaj musi mieć swoje hasło, po którym cała grupa będzie w odpowiedni sposób reagować.

2. Po przygotowaniu, każda z grup dostaje czas, by nauczyć resztę klasy sposobu zachowania się, gdy pada określone hasło. Zapytaj, kto z grupy wyjaśni i zaprezentuje zwyczaj. Kilkukrotnie sprawdźcie, czy reakcje są dla wszystkich jasne.

3. Na zakończenie, przypomnijcie sobie wszystkie sześć zwyczajów (wymyślone przez dzieci plus zaproponowane przez Ciebie). Pobawcie się szybkim reagowaniem na nie.

6. Powrót do domu 5 min.

1. Wasz dzień w Nibylandii dobiega końca. Stańcie w kole i wykonajcie dowolny gest powrotu z Nibylandii. Możecie wspólnie podskoczyć, by wylądować na ziemi, wydać jakiś okrzyk lub wymyślić własny sposób powrotu.

2. Na zakończenie po raz ostatni zamknijcie oczy. Zapytaj dzieci, jaki obrazek z Nibylandii został im pod powiekami. Porozmawiajcie o tym na forum lub poproś dzieci o wymienienie się obrazami w parze z osobą stojącą obok.

3. Podziękuj dzieciom za wspólną podróż i zachęć do poznania przygód Piotrusia Pana z książki!

Zobacz też

O autorach

Maria Babicka

Absolwentka socjologii w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego i Szkoły Pedagogów Teatru realizowanej w Instytucie Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego. Pracuje w Dziale Pedagogiki Teatru w Instytucie Teatralnym, gdzie m. in. odpowiada za projekty objazdowe realizowane w namiocie cyrkowym w ramach programu Lato w teatrze i współtworzy zespół badaczy edukacji teatralnej. Członkini Stowarzyszenia Pedagogów Teatru, w którym współrealizuje takie projekty jak: „Akcja Labirynt", „Kierunek Teatr" czy „Teatranki". Współpracowała z Teatrem Lalek Guliwer w Warszawie, gdzie koordynowała dwa projekty: „Laboratorium Teatralno-Pedagogiczne" i „Podróże edukacyjne Teatru Guliwer", a także projektowała i realizowała cykle warsztatów teatralno-pedagogicznych przed premierami.

Maria Babicka

Justyna Czarnota

Pedagożka teatru, trenerka, kuratorka, managerka kultury. W latach 2016-2022 kierowniczka Działu Pedagogiki Teatru w Instytucie Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego. Obecnie jako freelancerka prowadzi warsztaty dla różnych instytucji i organizacji w całej Polsce oraz projektuje materiały edukacyjne i rozwojowe (przede wszystkim jako część składu Kolektywu Sensotwórczego). Jej głównym obszarem zainteresowania jest współczesny teatr dla dzieci, młodzieży i rodzin.

Justyna Czarnota

Podobne konspekty