Celem zajęć jest zbudowanie rytmicznej etiudy teatralnej, w której uczniowie zaprezentują galerię lisów rzezimieszków z bajki o Lisie Witalisie. W trakcie pracy dzieci będą uczyły się rytmu, interpretacji tekstu, budowania postaci scenicznej (charakterystyka bohatera gestem, postawą ciała, kostiumem). Tekst bajki będzie rapowany – indywidualnie lub zbiorowo.
Opcjonalnie: zestaw rekwizytów i śmiesznych ubrań, w które dzieci mogą się przebrać – kapelusze, kaszkiety, okulary, chustki, stare krawaty, przyklejane wąsy.
Przed zajęciami trzeba wydrukować tekst z podziałem na role (każde dziecko dostaje jeden lub dwa wersy).
Opcjonalnie – nagrać wyklaskany rytm.
Czytamy wspólnie tekst bajki. Wypisujemy na tablicy wszystkie lisy, które pojawiają się w bajce (pospolity lisek rudy, lis przechera itp.). Rozmawiamy o nich – jakie są, dobre czy złe, jak wyglądają, jak się mogą poruszać, mówić, patrzeć.
Ochotnicy odgrywają przed klasą daną postać – np. jak chodzi Ancymon Łysy? Jak popisuje się Lis Mikita – pręży muskuły? Grozi pięścią? Można również wykorzystać rekwizyty i kostiumy – jakie ubranie pasuje do poszczególnego bohatera?
Siadamy w kole. Zaproponuj dzieciom prosty rytm (np. dwa uderzenia w uda, jedno w dłonie, jak z utworu The Queen We will rock you).
Zaproponuj dzieciom – trzymając cały czas rytm – improwizację dźwiękową (tamtakataka taka/nanana) – po kolei dzieci powtarzają ją. (5 min)
Następnie, utrzymując rytm, spróbuj „wyrapować” pierwsze wersy bajki ‒ wszyscy powtarzają. Przy kolejnych wersach zmieniamy tempo, głos, głośność (można groźnie szeptać lub krzyczeć). Jeśli nie jest to dla grupy trudne, można w trakcie zabawy dodawać gesty (np. te, które wymyśliły dzieci w poprzednim ćwiczeniu).
Rozdaj dzieciom role. W zależności od liczebności grupy i charakteru dzieci mogą to być role indywidualne lub grupowe. Czytamy cały tekst z podziałem na role. Za drugim razem zacznij cichutko wystukiwać rytm.
Następnie dzieci próbują zaśpiewać swój wers. Jeśli będzie to dla nich trudne, podaj im frazę rytmiczną lub sposób interpretacji (tak jak wcześniej – staccato, cicho, groźnie itp.).
Na koniec wstajemy i to samo zadanie wykonujemy, ruszając się rytmicznie, machając rękoma, ruszając głową (jak w tańcu lub na koncercie).
Stomp, (dostęp 14.03.2016) | spektakle grupy Stomp 
Jan Brzechwa, „Szelmostwa Lisa Witalisa", Poznań 2001.
